|
|
Post by ruka on Jun 24, 2007 20:37:30 GMT 2
Een doorzichtige vlek kwam de ziekenzaal binnen.
Het liep, nou het zweefde eigenlijk naar het bed van Carmen toe.
En vlak voor het oor van Carmen fluisterde het.
'Je laat mijn zoon met rust, zo niet, gebeurt er weer hetzelfde, zo gaat het steeds door als je probeert contact met haar te hebben'
En het ding, probeerde in Carmen te gaan.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 24, 2007 20:54:47 GMT 2
Carmens lichaam schokte en haar ademhaling ging heel langzaam.
"Nee, ga weg!" Gilde Carmen in haar hoofd. Ze drukte haar handen tegen haar oren. "Ik weet niet wie je bent, mar ik ken je zoon niet!" Ze was bang, waarom wist ze niet.
Ze voelde dat iemand haar lichaam binnen drong, maar ze was niet sterk genoeg om er iets tegen toe doen.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 24, 2007 21:02:06 GMT 2
'Mijn zoon!, je kent mijn zoon wel!'
schreeuwde hij in Carmen haar hoofd.
'Hunter, blijf bij hem uit de buurt'
Het ding ging steeds verder Carmen binnen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 24, 2007 21:04:37 GMT 2
Carmen probeerde zich te verzetten en haar lichaam trilde hevig. "Nee! Hij is mijn vriend! Ik...Ik laat hem niet vallen!" Carmen gilde van de pijn. Haar verzet werd zo doorbroken. Ze voelde zich een vertrapte bloem.
"Ga uit mij, ga weg!"
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 24, 2007 21:19:24 GMT 2
Miquel sprong overeind. Zijn blik leek vastgelijmd op Carmen. Er was iets heel erg mis... Hij rende op haar af en liet zihc op zijn knieen naast eht bed zakken. Hij pakte haar ahnd vast en streelde haar met zijn andere hand over haar gezicht. 'Carmen. Lieverd, wordt wakker, alsjeblieft.' Hij praatte zacht. Niet de beste manier om iemand wakker proberen te maken, maar hij had nauwelijks de kracht om te praten.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 24, 2007 21:31:08 GMT 2
Voldemort gaf Miquel een klap in zijn gezicht, hij moest gewoon zijn mond houden en van haar afblijven.
Toen hij eenmaal in Carmen zat bekeek hij alles even, hij keek naar zijn eigen zoon en begon te praten, in de hoop dat er iets uitkwam.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 24, 2007 21:39:45 GMT 2
Carmen ging langzaam overeind zitten, ze keek met een lege blik om zich heen. Ze liet haar blik op Hunter rusten. "Jij!" Ze sprak in sisseltong. "Blijf uit de buurt van dit.... geval. Ik heb haar nu in mijn macht en ze is zwak om mij te verdringen. Ze is te zwak voor jou! Blijf uit haar buurt of ik neem haar lichaam zo weer in. Ik kan dan heel wat onaangename dingen met haar doen. Dus luister nou eens naar je vader!" De schim had totale macht over Carmens lichaam.
Carmen zat zelf in een hoekje van haar geest te bibberen. Ze was bang en hoorde alles. Ze was inderdaad zwak.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 24, 2007 21:43:00 GMT 2
Hunter sprak ook in Sisseltaal terug.
'Ik doe wat je me vraagt vader, ik zal doen wat u zegt'
Hij meende het niet, maar hij zei het voor zijn vader.
Zelf ging hij wel zien wat hij deed.
'Als u haar niks aan doet, ga ik niet met haar om'
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 24, 2007 21:43:46 GMT 2
Miquel voelde de klap en staarde Carmen aan. Het gesis dat ze uitkraamde bezorgde hem kippenvel. 'Nee, dit klopt niet. Carmen?' Hij legde opnieuw zijn hand op haar gezicht en voelde met een schok iets vreemds. Iets.. hij wist neit wat. Hij schudde zijn hoofd en gooide Carmen toen van het bed af. Kwaad kwam hij overeind. Zijn vuisten gebald, trillend van woede. hij wist neit war hij kwaad op was, maar dit was Carmen niet.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 24, 2007 21:49:38 GMT 2
Carmen liep op de grond en het wezen trok zich terug. Hij had gezegt wat hij moest zeggen en had geen zin in puberale jongeren.
In haar geest voelde Carmen dat ze vanuit haar rug naar voren werd geduwt. "AU!" Riep ze toen ze harde vloer voelde. Ze keek verbaast naar de vloer en naar de rest om zich heen. "Au? Dat deed zeer..." Ze spreide haar ogen. Ze had weer controle over haar eigen lichaam!
Roc keek met grote ogen naar Carmen, dit klopte voor geen meter!
|
|
