|
|
Post by ruka on Jun 26, 2007 22:44:04 GMT 2
Hunter mompelde iets en liep weg..., hij strompelde naar het meer toe, het enige wat hem rustig maakte.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 26, 2007 22:57:31 GMT 2
Carmen zuchtte en keek Roc aan. Deze knikte en liep achter Hunter aan. Toen keek ze Miquel weer glimlachent aan. "Het was niet zijn schuld." Zei ze toen. "Hunter heeft me niets gedaan, het zal dat gekke ding wel zijn. Iets anders weet ik ook niet."
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 26, 2007 23:26:04 GMT 2
Miquel knikte en keek Hunter na. Hij zuchtte diep en pakte zacht Carmens hand vast. Hij streelde er zacht over. 'Eigenlijk verwachtte ik dat ook niet.' Hi slikte. 'hij mag dan misschien boos op je zijn geweest, ik weet zeker dat hij je niet kan kwetsen of je echt pijn doen.'
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 27, 2007 18:26:32 GMT 2
Carmen glimlachte zwak. "Nee, hij niet. Maar zelfs al wilt hij het misschien niet... we zijn vrienden, wat er ook gebeurd."
Ze dacht aan de schim. Ze zou niet zomaar afstand doen van Hunter, dat kon ze gewoon niet.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 27, 2007 19:49:14 GMT 2
Miquel knikte. 'Ik ben ook niet bang als hij bij je is. Al meot ik toegeven, dat toen ik je op de grond zag liggen, met hem naast je, ik heel even dacht...'
Hij wende zijn hoofd af. Niet alleen herinnerde hij zich wat hij had gedaan met Hunter, maar ook hoe die zijn sterkste vloek eenvoudig had afgeweerd. blijkbaar zou hij hem alleen in een vuistgevecht kunnen verslaan...
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 27, 2007 19:55:14 GMT 2
Carmen lachte zacht en legte haar hand op Miquels wang. "Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik begrijp dat jij me hier heen hebt gebracht. En bedankt daarvoor."
Ze wist niet zeker wat Hunter gedaan zou hebben als hij de tijd had gekregen. Waarschijnlijk wel hetzelfde, maar toch...
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 27, 2007 20:02:03 GMT 2
Miquel glimalchte. 'Nee, ik laat je daar liggen, nou goed? Kom op, wat moest ik anders, Carmen mijn roosje?' Hij gaf haar een kusje op haar voorhoofd, eentje op haar neus en toen een op haar mond. Hij glimalchte leif en werd toen met een woedende schreeuw en een spreuk bij Carmen weggejaagd. Miquel stond stokstijf en staarde angstig naar madam Plijster. Ze ahd haar toverstok getrokken. 'dat wil ik heir neit hebben!'Tierde ze.
Ze wilde een neiwue spreuk afvuren. Miquel kromp inee, gaf Camrne een kusje en sprong over haar bed heen. 'Ik kom je snel weer opzoeken!'Riep hij terwijl hij vluchte.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 27, 2007 20:10:19 GMT 2
Carmen lachtte en keek Miquel. "Dat is je geraden, maar ik ben niet van plan hier zo lang te blijven hoor!" Riep ze hem nog na en schudde haar hoofd.
Toen keek ze naar Madame Plijster. "Het spijt me. Hij was erg bezorgt, ziet U. Vandaar...." Ze grinnikte. 'Wat een zeur kan die vrouw toch zijn.' Dacht ze.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 1, 2007 12:05:14 GMT 2
3 dagen laterCarmen had haar normale kleren, die ondertussen al een keer gewassen waren, weer aan en stond naast het bed. Ze was weer zo fit als een hoentje en was klaar om weer eens naar buiten te gaan. Ze kon haast niet geloven dat dit alles haar 3 dagen in de ziekenzaal had gekost. Ze schudde haar hoofd. Gelukkig was het voorbij en kon ze eindelijk iets gaan ondernemen. Ze keek naar Madame Plijster, die zat aan haar bureau iets op te schrijven. Ze had Carmen nog maar net vertelt dat ze kon gaan en Carmen stond nu al klaar. Ze hees een tas over haar schouder en liep richting de uitgang. Ze stak even haar hand op naar madame plijster, maar toen deze niet echt reageerde liep ze maar verder. (Sorry ik verveelde me  )
|
|
)