|
|
Post by greenlightning on Jun 23, 2007 12:51:32 GMT 2
Miquel droeg Carmen de ziekenzal binnen. De zuster keek op en door haar blik wist hij opeens weer dat ze een hekel aan hem had. Hij deinsde achteruit, vermande zichzelf en zei: 'Ik trof haar zo aan bij de zandpaden. Kunt u...'
'Ja, natuurlijk trof je haar zo aan. Het zal wel weer. Leg haar op dat bed.'
Miquel volgde haar vinger en legde Carmen voorzichtig op het matras neer. Hij streek even met de rug van zijn ahdn over haar gezicht voor hij bruut werd weggeduwd.
'Blijf daar neit zo stom staan. Maak jezelf nuttig of ga in elk geval uit de weg!'
Miquel had geen idee wat hij zou meoten doen, dus bij gebrek aan beter, ging hij op een stoel zitten, die een eindje bij eht bed vandaan stond.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 23, 2007 13:03:19 GMT 2
Hunter hing rustig tegen de deur aan, zijn gedachten waren vaag, het ging alleen over doden en bloed, terwijl hij naar Miquel keek.
Hij zuchtte, hij had er geen zin in.
'Weet u al wat er met haar is?'
vroeg hij aan Madam pleister, hij kreeg geen antwoord en keek naar Carmen die op het bed lag.
'Miquel, geloof je nu echt dat ik het gedaan heb?'
vroeg hij toen ongelovig en keek naar hem.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 23, 2007 21:10:20 GMT 2
Miquel keek Hunter niet eens aan. 'Ik heb geen idee. Ik weet neit wat er is gebeurd, of wat jij wel of neit gedaan hebt. Ik wil gewoon dat ze beter wordt.' Zijn stem was zwak en hij hield zijn ogen op Carmen gericht. Madam Plijster was bezig met haar pols te voelen en haar te onderzoeken. Miquel hart bonsde snel en pijnlijk in zijn keel. Hij maakte zich hele erge zorgen om haar.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 24, 2007 1:43:32 GMT 2
Carmen bewoog even onrustig in het bed, maar bleef toen weer stil liggen. Alleen haar oogleden bewogen en haar borst ging op en neer door de ademhaling.
In haar staat van buitenbewustzijn vecht ze tegen een onzichtbare muur. Ze was op hem gestuit toen ze ging zoeken waar de stemmen vandaan kwamen.
Ze sloeg met haar vuisten tegen de muur. "Laat me er langs!" Ze sloeg zo hard ze kon, maar het had geen effect. Het deed niet eens zeer aan haar handen.
In de ziekenzaal stormde Roc naar binnen. "Wat is er gebeurd? Ik hoorde van iemand dat je haar hier heen droeg. Waarom is ze buitenbewustzijn? Is er al verbetering? Gaat het wel goedkomen?" Hij schoot de vragen op Miquel af. Hij liet zijn blik over Carmen gaan en wilde opnieuw vragen gaan stellen.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 24, 2007 19:16:46 GMT 2
Hunter keek naar Roc en zuchtte.
'Ze deed opeens zo, ze trilde en ze viel'
zei hij en keek even naar haar.
'En het komt vast goed met haar'
zijn blik rustte op Carmen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 24, 2007 19:20:03 GMT 2
Roc keek Hunter aan, hij had hem nog niet eens gezien. "Was je erbij? Waarom deed ze dat? Sprak er iemand een vloek uit ofzo?" Hij liep naar Hunter toe. "Was er verder nog iemand? Waar was het eigenlijk??" Veel meer vragen doemde in zijn hoofd op, maar hij besloot die maar voor later te bewaren.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 24, 2007 19:22:50 GMT 2
'Ja, ik was erbij.
Waarom ze het deed weet ik niet.
Niemand sprak een vloek uit.
En het was op de zandpaden.
Ja, iemand had trouwens een vloek uit kunnen spreken, maar ik zou niet weten wie'
Hunter keek naar Roc.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 24, 2007 19:30:32 GMT 2
Roc was even stil. "Dus... je weet niet wie dat dan gedaan zou kunnen hebben." Bij het idee dat er iemand een vloek over haar had kunnen uitgesproken hebben maakte hem woedent.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 24, 2007 19:35:58 GMT 2
'Nee anders zou ik het wel zeggen.. ten...'
hij kapte zijn zin af en ging in zijn hoofd verder.
"vader?"
dacht hij in zichzelf.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 24, 2007 19:58:13 GMT 2
"Ok... ok... Misschien."
Roc keek naar Carmen en zuchtte.
"Misschien weet zij wel het antwoord." Mompelde hij toen tegen zichzelf.
|
|
