Voorbereiding op het echte werk.

[greenlightning]

Joey slikte moeizaam, starend naar het gebrabbel op het bord, luisterend met zoveel aandacht als hij maar op kon brengen. Grote prefwerk, gonsde er door zijn hoofd. Dat was het enige wat hij van de tien minuten durige preek van zijn leraar had verstaan. hij rilde en staarde voor zich uit. Dit kon hij helemaal niet! Hij voelde zich ziek worden. Zou hij er onderuit komen als hij ziek werd?

[CherryOnTop]

Tom staarde naar zijn tafelblad. Hij lette niet op nde leraar of wat er op het bord was geschreven. Hij had al een vrij lange tijd niks van Shirie gehoord, niemand vertelde hem iets en hij durfde er niet bepaald naar te vragen. Zijn dreadlocks hingen langs zijn gezicht,terwijl ze normaal in een staart zaten met een pet op zijn hoofd. Vandaag was hij gewoon in een gewaad van de school. Hij zuchtte en vroeg zich af wat er met zich was. Kort glimlachtte hij toch en keek van de leraar naar Joey "Voel je,je wel goed?" vroeg hij toen.

[greenlightning]

Joey keek naar hem om, met grote schrikogen. 'Nee, ik snap hier helemala niks van! Ik haat dit vak. Als ik zak.. mijn moeder vermoord me! En dan maakt me pa me weer levend, zodat hij me strafwerk kan geven tot ik honderd ben!' Zijn vader was ook een leraar. Hi zuchtte diep en wierp weer een angstige blik op het bord. Het ahd net zo goed chinees kunnen zijn...

[CherryOnTop]

"Zijn ze dan echt zo erg?" vroeg Tom verbaast. Nog nooit had hij dan zulke ouders gekend. "Anders moet je aan iemand bijles vragen,kom niet bij mij aanzetten want ik bak er de laatste tijd helemaal niks meer van!"

[greenlightning]

Joey glimlachte vaag. 'Ja, ik zou normaal gesproken Shirie om hup vragen, maar die lijkt het veel te vele te druk te hebben. Wie moet ik anders vragen? Ik wee niet wie er goed zijn in die stomme vak. Waarom heb ik het echt ooit gekozen....'
Hij slaakte ene geergerde zucht.

[CherryOnTop]

Meteen keek Tom op bij het horen van haar naam. "Hoe is het eigenlijk met haar? ik heb haar al een lange tijd niet gesproken. En je kan altijd ehm.. Bill die is hier wel goed in, om hulp vragen" ook hij zuchtte. Bill had hem erop gewezen dit vak te volgen zodat hij in ieder geval nog iets zou leren.

[greenlightning]

Joey dacht even na. 'ik geloof neit dat ik die Bill ken... Ehm, het gaat wel eitsje beetr met Shirie. Ze moet het rustig aan doen, maar ach. Ze luisterd nooit naar geoei raad.'
Een grijns sprong op zijn gezicht. Hij maakte zich zorgen om haar, maar als hij dat zou zeggen... oeh, hij had nog steeds moeite met zitten sinds de vorige keer dat hij dat geflikt had.

[CherryOnTop]

"Bill is mijn tweelingbroer, zwart haar met blonde plukken, make-up en wat sieraden" zei Tom met een grijns. De beste beschrijving zeg maar. "Maar dus alles gaat beter, ze moet wel luisteren naar die raad..straks gebeurd het opnieuw, wat er ook gebeurd is"
Hij zag wel dat Joey het vrij moeilijk had. "Ik heb dagen niet kunnen slapen eerlijk gezegt. Nadat ze naar de kamer van Hoge nood moest"

[greenlightning]

Joey keek hem aan. Even wist hij niks te zeggen. 'Dat is alweer een tijd geleden. Bedoel je, dat je er niks van wist dat Shirie naar het ziekenhuis moest? Ze heeft een dag in het st Hollisto gelegen en was bijna dood...' Hij liet onderzoekend een blik over de jongen gaan en ahd meteen spijt. Als hij van die vollemaan nacht al was geschrokken.. hij kon zichzelf wel slaan.

[CherryOnTop]

Tom schudde zijn hoofd "Waarom vertelde niemand mij dat?" hij probeerde niet te laten merken dat hij erg geschrokken was. "Owja..omdat ik met bijna niemand omga" mompelde hij daarna. Bijna dood...ze leeft dus nog Hij keek naar het tafelblad. "Waarom vroeg ik er ook niet naar, ik had haar ook al niet gezien!"