Het is een gevoel...

[ruka]

Hunter stond op.
'Mijn waardeloze rang?'
vroeg hij en lachtte kil.
'Heb je wel enig idee waar ik thuishoor?'
hij keek hem spottend aan.
'Etsuko heeft bijna de zelfde rang als mij, maarja, dat hebben jullie niet in de gaten, omdat jullie denken dat jullie zo stoer zijn.
En dat jullie alles aankunnen, en het grappige is, dat jullie bijna net zoveel zijn als jullie voor Voldemort zijn voor mij.
Dus dat is helemaal niks'
Hunter voelde zich niet bang, niet blij, zelfs niet trots dat hij dit deed, hij keek ze rustig aan, alsof hij niks had gezecht.

[greenlightning]

Shirie lachte. Het was kil. Haar gezicht was vertrokken van weode. Ze stond langzaam op. Ze wierp Hunter een blik toe die niks menselijkheids meer vezat. 'Voldemort, dat walgelijke schepsel is nog geen mugje vergeleken bij mij!' Ze sitste, neit in staat meer te praten. Ze trilde van een woede, dat dit.... onwaardige gedrocht zo tegen haar sprak!
'Jij bent zelfs nog midenr dan hij. Je bent namaak, walgelijk, onwaardig en buiten alles, meelijwekkend. Als ik iets erg vind, da is eht dat!'
Ze snoof en balde haar vuisten. Ze zou hem aanvleigen, heir en nu. Ze zou laten zien dat er geen mens, geen schepsel, en zelfs geen nageslacht van voldemort een partij voor haar was!
Ze wist het. Ze voedle het. Ze was sterker, en het ergste van alles, ze was bereid te doden!

Joeu rilde. Shirie straalde een kracht af, die hij zelden van haar ahd gezien. Vollemaan, de nacht dat ze hoorde wat Sneep was, de keer dat ze oog in oog ahd gestaan emt voldemort toen hij haar kleine broertje had willen aanvallen... Hij was erbij en herinnerde eht zich nog. Spirit was immun voor magie!

Terry rilde. Ze sprong op enr ende naar Hunter toe. 'Alsjeblieft, stop!' Ze was bang. 'Alsjebleift, doe haar niks!'
Tyra kon zich neit verroeren.

[ruka]

'Ze denkt dat ze me aankan'
zei Hunter lachend en zijn ogen werden roodgloeiend, hij keek naar zijn handen.
'Hij is herrezen'
zei Hunter lachend, het was een kille lag die door de hele lokaal ging.
'Waarom denk je dat je mij aankan?'
vroeg hij toen en keek haar boos aan, zijn ogen vol haat, zijn hart leek wel uit hem weg te zijn, maar nu was het Voldemort niet wie in hem zat, hij was het echt zelf.
Dacht ze nu werkelijk dat ze sterker dan hem was?
(Sneep is zeker wel heel doof:P)

[greenlightning]

(jah, Sneep hoort niks xD)

Shiries lach, werd een grom. Ze grijnsde haar tanden bloot, wit en recht. 'Ik heb al eerder verslagen. Wist je neit he? Tjah, lijkt me ook neit iets wat hij aa idereen zal zeggen.' Net zomin als ik men zou zeggen dat eht dankzij jou is.
Spirit gromde goedkeurend. Magie zin niet.
Shirie lachte. Ja, magie was zinloos tegen haar en Spirit samen. Ze lachte opnieuw. 'Je bestookt me maar met je dodelijkste spreuken, ik ben niet te vermoorden. Wacht maar af. Elke spreuk die je op mij afkaatst, krijg je in tienfout terug. Je maakt een fout door me uit te dagen uitschot.'
Ze probeerde opnieuw te alchen, maar het klonk nog onmenselijker dan daarvoor.

Terry stond voor Hunter. Ze draaide haar hoofd richting Shirie en kon een rilling neit odnerdrukken. Wat had ze de laatste tijd?

Joey legde voorzichtig zijn hand op Shiries schoduer. 'Misschien zijn deze... wat het dan ook wezen mogen, wel de reden dat je zo... opgefokt bent...'zei hij zacht, alsof hij Terry's gedachten had gelezen.

[ruka]

Hunter lachte, 'Je droomt teveel'
zei hij lachend.
Niemand had Voldemort ooit verslagen, alleen Harry.
En niemand was onverslaanbaar.
En als Hunter dood was, dan hielp Voldemort hem weer tot leven.

[greenlightning]

Shirie kon deze keer niet eens lachen, al probeerde ze het. 'Wil je wedden, uitschot? Kom maar, hier en nu. Schiet maar. Ik weet dat je ernaar verlangt. Weet je wat, laat je monsterlijke zusje, of wat ze ook is ook maar meedoen. Je zal zien. Ze zal voelen.'
Haar stem was laag. Zelfs Joey deinsde nu achteruit. hij grijnsde een beetje schaapachtig naar Terry. 'Ehm, ik laat jullie dit wel uitvechten, okeej, Shinnie?'

[ruka]

'Word ons Joey bang?'
vroeg Hunter plagerig.
Etsuko keek naar Hunter, wanhoop was in haar ogen te zien.
'Niet doen'
zei ze en keek naar Shirie.
Hunter keek naar haar.
'Maar'
'Hunter!'
schreeuwde ze hard.
'Stop hier mee!'
Hunter zuchtte.
'Nooit, nooit zal ik zomaar toelaten, mijn vader had je misschien verslagen, maar mij, met de kracht van mijn moeder krijg je nooit verslagen.
Zielige jullie, jullie weten nog niet eens wie mijn moeder is'
hij lachtte kil.
Hij had zelf niet in de gaten wat hij zei.

[greenlightning]

Joey snoof. 'Niet bang voor jou, alleen voor de kracht die misschien mij rakt als ze je van kant maakt!' Zijn stem klonk neit meer zo zelfverzekerd.
Opeens kalmeerde Shirie. Ze haalde diep adem en zuchtte toen. 'Je ehbt gelijk, ik ken je moder niet. Bovendien, ze zal hoe dan ook sterker zijn dan die van mij.' Ze ging weer zitten wierp hem een hooghartige blik toe. 'Je verliest, als je tgen mij vecht. Laat me emt rust, leef ergens waar ik je neit zie, en er is niks aan de hand.' Ze keek naar Etsuko. 'Voor jou geldt hetzelfde. Zorg dat ik geen alst van je heb.'
Joey glimalchte opgelucht. Hij ging weer naast haar zitten en omhelsde haar. Ze stond eht toe, maar neit van harte. Spirit bewoog zich ontevreden in ahar binnenste.

Tyra haalde zo opgelucht adem dat Terry spontaan een giegelbui kreeg. 'WE zijn heir weer van af,'zei ze etegn Hunter, negerend dat hij haar negeerde.

[ruka]

Hunter keek naar Terry.
'Ze is vreemd'
zei hij tegen haar.
'Er is iets geks met haar'
Hunter keek naar Sneep.
Die heeft ook iets in zijn oren.
'Doe dat nooit meer!'
zei Etsuko boos tegen Hunter.

[greenlightning]

Terry knikte. 'Ze is...' Ze keek even schichtig naar Shirie, maar die zag en hoorde niks. 'Ze is half weerwolf.' Ze ging zitten op het hoekje van de tafel en boog zich naar Hunter toe. 'Haar vader is een weerwolf. ik geloof dat ze daarom af en toe zo vreemd doet. Heb je dat gehoord van Elin? Dat was door Shirie. Ze ahd haar bijna vermoord.'
Ze rilde nog steeds bij de gedachte.
Tyra lusietrde ontzet mee. Ze snakte naar adem.