|
|
Post by admin. on Jun 25, 2007 19:34:29 GMT 2
"De- de" stamelde Anne. Ze kon het woord niet over haar lippen verkrijgen- een angst kwam opzetten als een groot vuur. Als ze het woord zou zeggen, werd het nog echter dan het al was- levensecht. Ze zuchtte en staarde angstig naar het vuur.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 25, 2007 19:38:49 GMT 2
Evan was even stil en ging toen zonder iets te zeggen naast Anne zitten en sloeg een beetje onbeholpen een arm om haar heen. Zwijgend staarde hij naar de grond. Hij wist niet wat er was maar als Anne het niet wou zeggen respecteerde hij dat.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 25, 2007 19:45:19 GMT 2
Terry keek vragend van de een naar de ander. Ze glimaclhte neit meer. Ze voedle dat het mis was. Ze wilde vragen wat eht was, maar ze verwachtte geen antwoord. Eigenlijk agf dat ook niet. Ze kwam dichterbij zitten, op de tafel en keek haar medelevend aan.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 26, 2007 9:02:53 GMT 2
Zeg het, zeg het! beval ze zichzelf, terwijl ze nog steeds in het haardvuur kreeg. Toch, als ze begravenis zou zeggen, werd het echt. Echter dan het al was. Echt eng. Ze schudde haar hoofd. Ze móést het wel zeggen, ze had geen andere optie. Het moest toch een keer. "De- begravenis" mompelde ze zwakjes.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 26, 2007 11:01:22 GMT 2
Evan boog zijn hoofd en zei even niets meer. De begravenis, natuurlijk. Waarom was hij zo, zo ongevoelig? Hij had er in ieder geval niet meer over nagedacht.
|
|
|
|
Post by Merel on Jun 26, 2007 11:27:55 GMT 2
Mariël aaide Anne troostend over haar rug. "Owja.. Sorry. Wat rot voor je zeg." Zei ze nu ze zeker wist waar het over ging. Ze staarde naar het vuur.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 26, 2007 11:30:50 GMT 2
Anne barstte in snikken uit. "Ik wil het niet, alles word zo echt als ik erheen ga. Ik durf niet" snikte ze, terwijl ze haar gezicht in haar knieeën verborg. Een rilling liep over haar rug. "Ik wil het niet- ik-ik"
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 26, 2007 12:32:33 GMT 2
Evan perstte zijn lippen samen en liet zijn arm op Anne's schouder rusten. Hij wou er nu zijn voor Anne, haar helpen en iets troostends zeggen, maar hij had geen idee hoe hij dat moest doen.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 26, 2007 13:33:28 GMT 2
Anne snikte zachtjes, wat nog meer gedempt werd door het feit dat haar gezicht verborgen zat in haar knieeën. "Ik wil niet" mompelde ze opnieuw, aslof het nog niet duidelijk was. Ze zuchtte en trok haar gezicht los uit haar knieeën, sloeg haar armen om haar benen heen en snikte.
|
|
