|
|
Post by robin on Apr 10, 2008 18:07:26 GMT 2
Ryou lachte, en zij:''dan ben ik dus niet de enigste die de betekenis van zijn naam maar voor een deel weet'' hij frunnikte aan een stukje van zijn piekerige haar, ''maar ik vind het een prachtige naam Shigami'' zij hij tenslotte en hij glimlachte.
Je kon de wind zachtjes horen waaien, en de zon straalde. Het water van het meer werd langzaam steeds onrustiger, terwijl hij het kleine golven tegen de kant aan sloeg.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Apr 10, 2008 18:36:57 GMT 2
( Shinami is het, je typt telkens ShiGami xD )
"Hm.. daar heb je wel gelijk in, wat doe je eigenlijk op een dag zoals deze alleen buiten?" Eerlijk gezegt kon hij hetzelfde terug vragen want zij zat ook buiten. "Dankje trouwens" reageerde ze nog op het compliment. Shinami keek richting het meer, de eerste keer dat ze deze zag was door Miquel die haar alles liet zien, een vriend, gewoon een vriend. Nu was het pas de derde keer dat ze hier was en het werdt voor haar gewoon steeds mooier.
|
|
|
|
Post by robin on Apr 10, 2008 19:38:39 GMT 2
(sorry xD)
''even weg van de drukte, van de leerlingen-, gewoon weer even de natuur in, genieten van de rust na zo lange dag als deze'' Antwoorde Ryou, die net als Shinami richting het meer keek. Hij zuchte even ''De natuur is tenslotte de einigste plek waar je geen huiswerk aan je hoofd heb, maar als ik had geweten dat ik hier mensen zoals jou had kunnen ondmoeten kwam ik hier drie keer perdag'' zij hij lachend, alsof hij haar al jaren kende.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Apr 11, 2008 14:57:19 GMT 2
Shinami schudde lachend haar hoofd "Dan zou dat een wonder zijn, want dit is pas de derde keer dat ik het meer zie met mijn ogen" De lach was een glimlach geworden maar wel een ware glimlach. Normaal kwam er altijd een fake smile op haar gezicht bij de woorden maar ditmaal niet, haar ware glimlach was het enige wat zichtbaar was. Met de verschillende glimlachen die ze had kon ze bepaalde emoties laten zien zonder dat het af te lezen was aan haar gezicht. Enkel aan de glimlach.
|
|
|
|
Post by robin on Apr 13, 2008 1:07:59 GMT 2
Ryou glimlachte, hij keek Shinami aan ''kom je hier zo weinig dan?'' hij schudde zijn hoofd iets heen en weer ''een van de mooiste plekjes en je bent er pas drie keer geweest'' zij hij lachend toen hij weer opkeek naar Shinami.
Hij liep richting het meer en ging aan de rand in het gras zitten, ''héél de tijd staan is zo vermoeiend'' Zij Ryou overdreven, hij gebaarde met zijn hand naast hem, ''vind je ook niet?''
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Apr 13, 2008 15:28:10 GMT 2
Shinami ging zitten toen ze besefde wat hij bedoelde. "Hm.. ik ben er wel vaker geweest maar...toen kon ik het niet zien" Ze haalde even haar hand door haar haren en besefde dat hij het niet zou snappen. "Ehm.. ik ben blind geweest door de heer der duisternis, tot hij ineens de vloek verbrak" legde ze in een korte zin uit.
Ze was uiteraard wel naast hem gaan zitten want het staan had wel pijn bezorgt aan haar benen. "lang staan is inderdaad vermoeiend!"
|
|
|
|
Post by robin on Apr 13, 2008 19:50:23 GMT 2
Ryou keek wat geschrokt, en fronste even. ''Gelukkig, dat je nu wel deze prachtige omgeving kan meebeleven'' zij hij iets glimlachend. hij ging verder niet in op wat ze vertelde over voldemoord, omdat hij niet wist hoe ze daar op zou reageren, en misschien dat die vage herrinering nog een pijn zou veroorzaken.
Al wist hij op dit moment niet zeker wat hij moest zeggen of doen, hij kon natuurlijk gewoon de coole gozer gaan uithangen, en extreem met haar gaan flirten, nee dat is geen goed idee, voor deze keer even niet Dacht hij, Ryou aarzelende even, hij merkte dat hij een behoorlijke tijd stil was gewezen. ''zeg wat tegen haar idioot'' siste hij onverstaanbaar tegen zichzelf.
hij frunnikte wat aan zijn haar, en keek Shinami even aan. Hij aarzelende even maar besloot het toch te vragen;''Ben-, je héél lang blind geweest dan?''
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Apr 14, 2008 14:58:35 GMT 2
Even keek ze verrast, niemand vroeg ooit verder na haar woorden, slechts enkele wisten hoe het zat. Ze knikte eventjes "sinds ik 2 was, mijn ouders behoorden tot hem maar wouden niets meer doen met zijn kwade plannen, als straf werden ze niet gedood maar besloot hij mijn leven te veranderen door mij blind te maken, ik was pas 2 en besefde nog niet veel van wat er gebeurd was"
Waarom voelde het vrijwel vertrouwt bij deze jongen al kende ze hem pas net. Het leek alsof ze alles aan hem kwijt kon en dat hij dingen zou vragen als hij iets niet snapte. De gedachtte schudde ze van zich af. "Ik was een buitenbeentje, maar iedereen dacht dat ik gewoon niets kon, uiteindelijk liet ik beter weten" Shinami toverde een glimlach op haar gezicht, een vrolijke glimlach.
|
|
|
|
Post by robin on Apr 14, 2008 15:41:02 GMT 2
Ryou keek wat geschrokken, hij glimlachte krampachtig, de gedachte over voldemoord gaf hem de rillingen. Zelf was hij nog nooit met hém in contact gekomen, en gelukkig maar hij zou zich geen raad wisten, ja misschien met wat niet werkende verweer spreuken maar verder-, nee voldemoord stond nou niet bepaald op zijn verlang lijst
''Gelukkig maar-, maar dat je ouders zowieso iets met voldemoord te maken willen hebben, het verbaast me'' hij stopte even met praten. hij wist niet goed hoe hij er op in moest gaan, zenuwachtig schoof hij wat met zijn voeten heen en weer over het gras.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Apr 14, 2008 16:50:09 GMT 2
Ze grinnikte "Dat zou ik zelf ook niet kunnen geloven, maar alles is prima met hun en ze zijn blij voor me" Toen keek ze naar zijn voeten die hij heen en weer over het gras bewoog. Shinami gaf hem een klein zetje "gaan we nu de stille jongen uithangen of weet je gewoon niets te zeggen?" vroeg ze lachend.
|
|
