Stairs... One day they'll kill me! [/open]

[Flegmatisch Dinkske°-]

Het was rustig in de Noordertoren. Zoals altijd dus, wie deed dat vak nu eenmaal? Wie zou er nu vrijwillig een uur lang naar een heks luisteren die in de mentale afdeling van Sint Hostilio thuishoorde in plaats van les te geven in een erkende school? Toch waren er her en der personen die zichzelf vrijwillig de trappen opsleurde om naar de vrouw met de jampotglazen als bril te gaan om te leren over kristallen bollen, koffiedik en handlezen.

Een laatste blik wierpen twee blauwgrijze ogen op een goed gevuld lessenrooster en een diep zucht ontsnapte aan diens lippen. Een hand streek geërgerd over de haren die met gel naar achteren waren gekamd voordat hij het roostertje weerom bekeek. 'Illias Psyva Witherspoon' stond in de rechterbovenhoek gekrabbeld in zwarte inkt. Zijn hand opende zijn bruine, lederen tas alweer om het roostertje weg te steken voordat Illias' ogen zich wendde naar de enorme wenteltrap die hij zou moeten beklimmen. De gedachte alleen al maakte hem duizelig. Maar hij zette dapper voort. Met zijn tas om zijn schouder gehangen door middel van een riempje greep hij met zijn arm naar de leuning en begon aan de lange klim.

Na ettelijke minuten en ontelbaar veel trappen was Illias er toch in geslaagd om boven te komen. Een mirakel kon je het wel noemen gezien hij meer dood dan levend aan de bovenste trede stond. Hij liet de tas op de grond vallen en een zachte, piepende ademhaling vulde de stilte. Het was wel duidelijk dat Spoons longen er niet op getraind waren om de lange trap te beklimmen en dat zouden ze ook nooit worden.
Illias gromde laag toen hij professor Zwamdrift hoorde kwetteren met haar dromerige stem. "Te laat! Ik ga te laat komen!" piepte hij wat moeilijk terwijl hij zijn laatste krachten bijelkaar probeerde te sprokkelen, hopend dat hij niet als enige laat zou zijn.

[greenlightning]

Het was verbazend. Het ene moment lag ze half te vrijen met ene jongen onder een tafel, gebruikte ze onvergevelijke vloeken op klasgenoten, vernielde ze schooleigendommen of was ze hondbrutaal tegen haar lerares, zonder dat ze problemen kreeg en het volgende moment werd ze weggestuurd omdat ze haar huiswerk neit goed genoeg had gemaakt.
Hoofdschuddend huppelde Kyra de trap af naar beneden. Het interesseerde haar weinig. Het was een zinloos vak, gegeven door de grootste muts ter wereld en de leuke jongens waren er toch niet vandaag. Waarom zouden ze? Waarom zou iemand op een rpachtige dag als deze binnen zitten? er waren zelfs geen ramen om naar buiten te kijken! Eigenlijk was het alleen maar vrijheid. Dat strafwerk zi=ou ze wel door een ander laten maken. De familie Park was ten slotte machtig zat en anders wond ze wel een jongen om haar vinger. Kinderspel.

De weg omlaag was lang niet zo vervelend als de weg omhoog, zelfs al had ze genoeg conditie om zonder buiten adem te raken omhoog kon rennen. Het was alleen saai. De wenteltrap begon haar te vervelen en ze begon plannen te bedenken om het op te vrolijken. Misschien wist Kelian wel wat. Hij was creatief genoeg. Misschien kon hij wel...
Ze werd ruw in haar gedachten verstoord toen ze bijna onderste boven werd gelopen door een jongen. Ze hield in, en leunde achterover, waarbij haar gezicht erg dicht bij de zijne kwam. Het bezorgde haar kippevel. Hij was neit bepaald moeders mooiste... En vast ook geen zwad, al had hij er wel wat van weg.
Ze stak haar hand uit om haar val te breken en viel half tegen de muur aan. Haar blik begon verschrikt, veranderde in verwonderd en eindigde in ergernis.
'Kijk uit waar je loopt, malloot,'snauwde ze, terwijl ze overeind kwam. 'Je had me wel aan kunnen raken en dat laat ik liever neit toe bij iemand als jij.'
Niet dat haar kleding toonde dat ze neit graag aangeraakt werd. Ze droeg een kort rokje, waar haar broer en zus haar om zouden vermoorden, een topje waar haar borsten bijna uit vielen en haar buik bij lange na niet bedekte. In de capuchon van het truitje stak een klein grijs katje zijn kopje boven de stod uit en mauwde beledigd, zijn vurige blauwe oogjes op Illias gericht.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Verbaasd keek Illias op toen hij opeens iemand tegen hem voelde aanbotsten. Hij had nog net genoeg reflexen om niet neer te vallen maar bleef wat kortademig en verward staan. Hij bekeek het meisje en fronste even. De kledingstijl van het meisje beviel hem niet meteen. Het was bloot, té bloot naar zijn zin. Maar hij besloot zich nu nog fatsoenlijk te gedragen.
De jonge ravenklauwer haalde enkele keren diep adem voordat hij naar haar glimlachte. "Mijn oprechte excuses, jongevrouw. Ik had moeten kijken waar ik heenliep maar met mijn huidige conditie kan het me moeilijk bevallen om op te kijken." sprak hij plechtig en vouwde zijn rechterarm over zijn buik voordat hij boog voor het vreemde meisje.
In vergelijking met het meisje was hij érg sober gekleed. Gewoon het uniform van de school gezien hij zijn eigen kledij liever in de vrije tijd aandeed. Hij streek weerom over zijn haren en legde wat weerbarstige lokjes weer plat. "Het spijt me ten zeerste als ik u een verkeerde indruk gaf over mijzelf. Ik ben niet bepaald het type dat omgaat met het type waartoe ú behoort." Hij kreeg een zelfverzekerde grijns op zijn lippen terwijl hij heimelijk dingen over Kyra dacht. 'Lichtzedige vrouwen.. Om ziek van te worden. Waarom zou ik dàt in hemelsnaam wíllen aanraken? Bekijk dat eens! Net alsof ze te weinig geld heeft om genoeg stof te kopen om zichzelf te bedekken!' was wat er zo onderandere door zijn gedachten kronkelden.

[greenlightning]

Kyra staarde werkelijk verbijsterd naar Illias voor ze minachtend snoof en met een hand door haar haren ging.
'Alsjebleift. Dacht je werkelijk dat je formele taaltje je gebrek aan uiterlijk, intelligentie, charme en uithoudingsvermogen zou vervangen? Sorry, je bent mijn tijd onwaardig. Natuurlijk ben je niet iemand die omgaat met iemand als ik.'
Ze huppelde weer iets omlaag tot ze op dezelfde trede stond als hij en naar hem opkeek. Vreemd, ze keek naar hem op, maar tegelijkertijd ook op hem neer.
'Je bent niet goed genoeg om om te gaan met een meisje als ik./ Zelfs al zou je me betalen, dan nog zou je me neit kunnen krijgen. Vreemd, trewijl ik op momenten als deze neit zo kieskeurig ben. Ik zou nog neit dood naast je gevonden willen worden. Toe, ga naar boven en laat voorspellend at je sterft. Ik wil het wel voor je doen, als je iemand zoekt om je leven te beeindigen en anders kan ik misschien dansen op je graf of me vermaken emt een adner die het wel waardig is.'
Ze was neit van plan om te doen alsof ze niet wist waar hij het over had. Ze was in een bui waarin ze graag jongens als speeltjes gebruikte. Nomraal gesproken, in haar normale kleding, wanneer ze jongens geen blik waardig gunde, zou ze niet eens met hem hebben gesproken.
'Je bent gewoon een midnerwaardig schepsel dat veel te hoog van zichzelf opgeeft. Alsjebleift, zorg voortaan dat je bij mij uit de buurt blijft voordat ik je pijn moet doen. Of, nog leuekr, je voor diers ogen kan vernederen.'

[Flegmatisch Dinkske°-]

Illias druktte zijn lippen tegen elkaar om te voorkomen dat hij in lachen zou uitbarsten. Dit meisje dacht dat hij hààr tijd verdeed? In zijn gedachten was het wel net omgekeerd. Maar om dat zo expliciet te zeggen zou hij de tegenpersoon op zijn minst niet graag hebben en van Kyra kon hij dat nog niet eens zeggen hoewel ze niet meteen een goede indruk op hem maakte.
Uiteindelijk moest hij toegeven aan zijn lachsalvo en grinnikte hij kort maar hij herstelde zichzelf alsnel weer en schraapte zijn keel alsof er nooit iets gebeurd was. "Tegen betaling nog wel, mejuffrouw. Wel dan had ik het toch bij het juiste eind.." sprak hij weer koeltjes en serieus als altijd. "Maar goed. Wie ben ik om te oordelen wie een prostituee is en wie niet? Ik heb mijn eigen gedachten daarover en daar zal ik het dan ook bij laten, jongevrouw." Zijn ogen verrieden niets. Het was een volledig emotieloos gezicht dat hij nu opzette. Maar lang kon hij dat niet volhouden. Een glimlach verscheen op zijn mond toen het meisje zo druk begon te doen. "Mijn dood laten voorspellen? Ik geloof dat Mevrouw Zwamdrift dat al enige keren eerder had gedaan. Hoewel de resultaten niet altijd evenwaardig waren. Eens zou ik sterven door een ongeluk, het volgende moment zou ik vermoord worden door mijn vader en het andere zou ik simpelweg niet meer wakker worden." Hij haalde onwetend zijn schouders op voordat hij naar het lokaal even verder ging. Hij zou weer enkele trapjes moeten beklimmen om in het lokaal te geraken. En dat zag hij volledig niet zitten.

[greenlightning]

Kyra had echter hetzelfde als Illias en barste in alchen uit.
'Oh, ik ben een prostitue? Zou, wat een scherpe blik. Waar heb je dat aan gezien? Mijn kelding, mijn houding of het feit dat ik je spontaan heb besprongen?'
Ze schudde walgend haar hoofd.
'Jammer dat je zo blind bent. Niet dat dat uitmaakt. Je komt er nog wel een keer achter en ik kan neit wachten tot dat gebeurd. ik zit op de eerste rij en kijk toe hoe je valt. Diep, hard en dodelijk. Het liefst wel een trage dood. Ik zie mijn slachtoffers graag lijden. Als zij je niet de juiste dood kan voorspellen, kan ik je dit voorspellen, kom me nogmaals tegen en ik zal je de moeite van het jaren wachten op je eidne besparen.'
Ze glimalchte leifjes, maar de blik in haar ogen was dodelijk en vals. Ze genoot van dit sorot momenten, want ze wist dat ze het zou waarmaken. Dit was geen loos dreigement, ondanks dat hij toch echt wel iets had. Wie had haar ooit zo geirriteerd/ Wie hsad haar ooit zo op haar zenuwen gewerkt en zulke haat gevoelens opgeroepen? Het was bijzonder en ergens ook verslavend. Misschien ging ze hem vaker opzoeken, gewoon om hem nog meer te kunnen haten...

'Watch it, coming trough!'
Met twee treden tegelijk, licht als een veertje schoot Shirie de trappen op, manouvcreerde zich langs Kyra, vervolgens langs Illias, om uiteindelijk haar pas in te houden en zich om te draaien.
'Hey, Kleine Park, les is die kant op, of ben je er serisu uitgeschopt?'
Kyra leit haar aandacht van Illias afglijden en richtte zich op het Cubaanse meisje. Ze snoof even en vouwde haar armen overelkaar.
'Dus? Wat wil je daarmee zeggen?'
Shirie schudde lachend haar hoofd. 'Enkel dat je eindelijk eens niet met de naam van je pappie ergens odneruit komt. Buitengewoon grappig. Nou, wegwezen jij. Ik meot naar de les.'
Ze negeerde Illias niet, ze emrkte hem simpelweg neit op. Had ze vaker last van. Haar bruine ahren wiegden elegant over haar schouders, maar ze ergerden haar alleen.
Kyra snoof.
'Je bent te laat. Daar krijg je problemen mee, dta weet je.' Ze zei eht triomfantelijk, alsof het Shirie eits kon schelen.
'Ze had al kunnen voorspellen dat ik telaat kwam, dus als ze ermee zat had ze me wel laten roepen van te voren. Ik heb haar nog gezien bij de vorge les.'
Ze knipoogde vrolijk. Pl;otseling emrkte ze een ongelijkheid in de touwtjes van haar verst op en begon ermee te prutsen tot ze gelijk zaten. Dat was toch wel erg belangrijk. Toen pas merkte ze Illias op.
'Eh... hoi. Ook te laat?' Ze glimalchte vriendelijk, al kreeg ze kippevel van de jongen.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Illias staarde Kyra duidelijk geïrriteerd aan en rolde even met zijn ogen in zijn kassen. Het meisje begon irritant te doen, en hoe? Hij vouwde zijn armen voor zijn borst en haalde diep adem waardoor hij zachtjes begon te piepen vanwege zijn kwaaltjes aan zijn longen. "Nee, jongedame. Het feit dat u zichzelf in de prostitutie heeft verkeerd kan ik zien aan de manier waarop u zich gedraagd. De kledij en het feit dat u mij zowat besprong accentueren enkel uw walgelijke bijverdienste. Of bent u van het nóg ergere soort dat zichzelf verlaagt voor haar eigen plezier?" klonk de spottende stem van Illias. Hij had geen verdere reden meer om vriendelijk te doen tegen Kyra. Hij had haar een kans gegeven, meerdere zelfs maar als ze die niet zou aannemen had hij geen enkele reden om niet vijandig terug te doen.
Hij leek niet meteen geïntimideerd dat Kyra hem zou proberen te vermoorden. Hij kende dat soort dreigement maar al te goed. Als zijn vader thuis was hoorde hij niets anders en moest hij aanhoren hoe hij hen zou vermoorden, tergend traag en pijnlijk. En iets in hem zei dat Joshua meer schade kon aanrichten dat het schepseltje voor hem. Maar dat schepseltje kon wel magie... Hoe dan ook. Ravenklauwers stonden erom bekend te zijn om goed te zijn met bezweringen en Illias was daarop geen uitzondering. Hij zou zichzelf wel kunnen redden, zoals gewoonlijk.
Verbaasd keek Illias op toen Shirie langs hem door raasde en stopte om tegen Kyra te praten. Even had hij schrik dat beide meisjes vriendinnen konden zijn maar de vijandigheid van Kyra stelde hem alweer wat geruster. Hij besloot zichzelf uit het gesprek te houden en draaide zich al om om toch maar de les van Zwamdrift bij te wonen tot hij Shirie tegen hem hoorde spreken. Hij draaide zichzelf een kwartslag om en schonk het meisje een vriendelijke glimlach. "Goedendag, mejuffrouw." sprak hij weer beleefd en maakte dezelfde buiging die hij eerder voor Shirie had gemaakt. "Inderdaad. Een bepaalde persoon hield me op." hij keek veelbetekenend naar Kyra voordat hij zijn grijsblauwe ogen weer op Shirie richtte. "Illias Psyva Witherspoon is de naam. Hopelijk dat u mijn aanwezigheid wat meer op prijs zal stellen dan mejuffrouw..." Hij sprak haar achternaam niet uit om de simpele reden dat hij nog niet eens wist hoe het meisje heette, welke afdeling ze toebehoorde of hoe oud ze was. Zwadderich was echter de enige afdeling waartoe hij haar zou indelen.

[greenlightning]

Kyra kon een grijns niet onderdrukken.
'Dus meneer heeft toch hersens. je hebt volkomen gelijk. Ik ben geen hoer., Slet, misschien, maar alles wat ik doe doe ik voor mijn eigen plezier. Ik gebruik hen, niet zij mij. Elke jonen die ik neem is mijn speeltje, voor zolang ik zin in hem heb. Daarna is hij even waardeloos als... nou laten we zeggen, jij. Alleen ben jij het al vanaf het eerste moment.'
Ze kon het vreemde gevoel niet plaatsen. Wat was er toch met deze jongen... misschien was juist de afwijzing zo aantrekkelijk. Ze wist het niet, maar wist wel dat ze geen zin had om te gaan, wat Shirie ook zei.

Shirie, echter, keek gevleid en glimalchte ditmaal oprecht naar hem.
'Een echte gentlemen! Die kom je niet vaak tegen. U doet me blozen. Men noemt mij Shirie Ashinta. Wat een vreemd toeval dat ik iemand als jij tegenkom op de trap naar het meest zinloze vak dat ooit is bedacht.'
Ze wierp een blik op Kyra en kon het niet laten om te lachen.
'Alsjeblieft, laat haar je humeur niet verpesten. Ze is wat apart, maar bedoelt het goe.'
Kyra snoof.
'O, werkelijk? dat ik hem het liefste zijn hart uitruk, is dat ook vriendelijk bedoelt?'
Shirie trok enkel haar wenkbrouw op. Kyra keek haar even kwaad aan, draaide zich woest om een beedne kwaad de trap af. Shirie lachte opnieuw en richte zich hoofdschuddend tot Illias.
'Opnieuw mijn verontschuldiginge voor haar. Ze is niet zo erg als ze lijkt, al zou ze echt wat aan haar keldingsmaak meoten doen... of eigenlijk, gewoon kelren meoten aanschaffe, in plaats van lapjes stof. Het is niet zozeer dat je haar mag als je haar leert kennen,' zei ze, zonder dat Illias haar iets vroeg,' maar je leert haar begrijpen. Niet dat het er iets toe doet.'
Ze glimalchte opnieuw naar hem.
'Blijven we hier staan praten, of gaan we naar boven? Als we nog later komen hoeven we eigenlijk al niet meer te komen.'

[Flegmatisch Dinkske°-]

Illias negeerde Kyra volkomen. Nu hij iemand anders had om mee te praten was ze volledig overbodig, hij was niet het type dat zo broodnodig aandacht moest hebben dat hij dat zocht bij iemand die hem haatte. Eigenlijk was hij volledig niet het type dat veel aandacht moest genieten om tevreden te zijn.
"Shirie Ashinta.. Een werkelijk prachtige naam als ik zo vrij mag zijn." zei Illias op een nadenkende toon waarbij hij eventjes naar het plafond keek. Het was weer zo een zeldzame naam die de buitenlandse oorsprong van het meisje verried. Hij ging niet in op de opmerkingen over Kyra. Hij roddelde niet graag zonder dat de desbetreffende persoon in de buurt was. En dan nog zou hij het enkel doen met een grondige reden.
Boven hoorde hij hoe Zwamdrifts stem zich wat verhief; ze had duidelijk weer een voorspelling gevonden die wereldschokkend was. Weer zou er iemand sterven waarschijnlijk. Illias vond dat hij al geluk had dat híj het ditmaal niet was. "Uitstekend idee, mejuffrouw. Professor Zwamdrift zal het wel op prijs stellen als we de les toch nog enigzins bijwonen." glimlachtte hij maar de lach verdween alsnel toen hij de overige trappen zag. En een geërgerde blik maakte daarvoor plaats samen met een diepe zucht.

[greenlightning]

Shirie alchte en knikte toen.
'Zal vast wel. Misschien laat ze me deze keer leven of voorspelkt ze zelfs iets positiefs!'
Ze rekte haar ranke lijf uit. Een klein randje van haar gespeirde buik werd zichtbaar, maar zodra ze haar armen liet zakken was het weer verdwenen. Hij keek nog even achter hem langs, maar Kyra was verdwenen.
Toen glimlachte ze opnieuw gevleid naar hem.
'Dank je. Zo klinkt het idnerdaad wel mooi, maar als je eenmaal mijn volldige naam hoort, dan zou je wensen dat ik het bij deze ene naam had gehouden. Mijn moeder was nogal traditioleel. Ik heb trouwens ook haar achternaam. Dat krijg je als bastaard.'
Ze kende het woord maar al te goed. Op Cuba waren er veel kidneren zonder getrouwde ouders.

{waaaa inpsiloos...}