|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 19:10:55 GMT 2
Met zijn vrije hand duwde hij de deur van de toren open, tewijl hij onder zijn adnere arm een doos met papieren had. Hij merkte dat hij onder druk soms slecht presteerde, dus had hij alle informatie die hij over mensen ahd opgeschreven en in een doos gestopt. De doos was vol. Sommige mensen hadden maar een halve pagina, en deelde die met anderen, maar er waren er ook bij die meerdere a-viertjes hadden voor zichzelf. Somige mensen waren gewoon niet interessant. Die hadden wat kernwoorden en dat was het dan wel. Dat waren de mensen waar hij geen klanten voor verwachtte. Cameron zat niet zozeer in geldnood, dat hij dit had opgericht, maar hij spaarde wel. Waarvoor, tjah, dat was zijn geheimpje.
Met een zuicht zette hij de doos neer op de tafel die hij er eerder had neergezet. Aan beide kanten van de tafel stond een stoel. Een voor hem, comfortabel, maar toch sober, en eentje voor de klant. Een kistje stond al bij het vouteneinde, voor het geld en de schuldverklaring. Hij rekende tenslotte niet enkel in munten...
Tevreden nam hij plaats op zijn stoel en bladerde wat door de papieren. Hij was buitengewoon nieuwsgierig, wie zijn eerste klant zou zijn.
|
|
|
|
Post by melien on May 29, 2008 19:24:45 GMT 2
Rose dwaalde voor de miljoenste keer door school. Ze was diep in gedachten verzonken en had geen flauw idee waar ze liep. Ze wist niet eens echt wat zich de laatste tijd in de school had afgespeeld. Haar gedachten waren te druk geweest met het denken aan.. nee ze wilde er niet weer aan denken. Ze hoorde de klok 11 uur slaan, tenminste het begin ervan. Het leek van ver te komen en ze trok zich er niets van aan. Eigenlijk mocht ze de leerlingenkamer niet uit, maar eigenlijk was zo'n stom woord. En daarbij: ze trok zich nooit echt wat aan van dat soort regels.
Haar gedachten dwaalden weer af naar die ene persoon waar ze niet aan wilde denken. Ze had ineens heel erg de neiging om iets te breken, gewoon om haar frustratie eruit te laten. In plaats daarvan sloeg ze gewoon tegen de muur. En niet zo'n beetje ook. Ze beet haar tanden stevig op elkaar toen er een pijnscheut door haar hand naar haar schouder ging, maar ze gaf geen kik. "You've gotta be kidding me.." mompelde ze. Zonder het te merken was ze richting de astronomie toren gelopen. Ze kwam er pas achter toen ze de trap naar boven zag.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 19:32:24 GMT 2
William bleef aarzelent voor de deur staan. Was dit wel verstandig? Het was eigenlijk zijn zaak niet, dit moest June zelf doen en uitzoeken.
De stem die hem probeerde tegen te houden om stomme dingen te doen sprak hem streng toe. De andere stem, de stem die op dit moment harder was, trok meer zijn aandacht.
Nee, June zal dit nooit zelf doen, jij moet het maar voor haar doen.
Voor hij het wist bereikte zijn hand de deur en klopte hij zelfverzekerd aan. De twijgels en aarzelingen waren verdwenen. Hij wist zeker dat hij dit moest doen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 19:35:48 GMT 2
De klop op de deur deed cameron opkijken. Zijn hart klopte snel en ergens was hij bang dat eht ene professor was. Wat hij deed was niet verboden, maar wat als ze de laatste regels hadden gelezen van de advertentie! Dan zou hij aardig wat uit te leggen hebben...
Een rilling kroop over zijn rug en haalde diep adem.
'kom erin,' zei hij vervolgens, tewijl hij zich iets onderuit liet zakken en met een nochalant gebaar met zijn veer begon te spelen. Deze had hij bij zich, onderandre om ermee te kunnen klooien, zodta hij altijd iets met zijn hadnen deed. Ook om na afloop aantekeningen te maken. Je wist maar nooit wanneer zoiets van pas kwam.
Als hi jhad geweten dat Rose beneden stond, dan ou hij zelf de deur hebben geopend, gewoon om haar even te zien, maar hij was niet helderziend.
|
|
|
|
Post by melien on May 29, 2008 19:43:39 GMT 2
Rose hoorde ineens geklop, maar ze dacht eerst dat ze zich dit verbeeld had. Toen ze echter vaag een bekende stem hoorde keek ze alleen nog maar verward naar de trap. Wat was hier aan de hand? Dat krijg je ervan als je niet op let wat er gebeurt om je heen.. Ze gaf zichzelf weer een preek. Hoe kon ze nou zo stom zijn om een jongen haar gedachten te laten controleren? Ze liep de laatste paar stappen naar de trap, geluidloos, maar stapte de treden niet op. Ze mocht dan wel nieuwsgierig zijn, maar ergens was ze ook wel weer bang dat daarboven inderdaad diegene was waar ze al de hele tijd aan dacht. En daar had ze even geen zin in.
Ze leunde rustig tegen de muur en keek naar boven, ze zag een voor haar onbekende jongen. Haar verwarring was te lezen op haar gezicht, maar ze zei niets nog liet ze merken dat ze daar stond. Ze zou wel wachten tot die jongen of binnen was, of weer weg voordat ze ook maar een enkele stap naar boven zou zetten.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 29, 2008 19:55:52 GMT 2
Al de hele dag had de advertentie van Cameron door Cyvix' hoofd gedreund. Ze had vele vragen en ze wist dat ze nooit zelf een antwoord op die vragen kon krijgen. Ze kon wel best wat spionage gebruiken. Maar niet voor een doel dat je van haar zou verwachten. Haar vijanden besluipen en bespioneren deed ze liever zelf, dat was vertrouwelijker en gemakkelijker en niet te vergeten, leuker.
Cyvix bewoog zich langzaam naar de astronomietoren. Ze bleef staan voor de deur en sloeg eerst met haar hoofd keihard tegen de stenen muur aan. "Wat doe je hier, Ripanu? Vertrouw je het niet?" mompelde ze tegen zichzelf. Dit was geen tweede persoonlijkheid ofzo dit was enkel om er zéker van te zijn dat ze het beste deed. "Jawel.. Maar hij is gewoon zo kortaf en de laatste tijd maak ik me zorgen.... Erge zorgen." gaf ze een antwoord op de vraag die ze aan zichzelf had gevraagd. Ze haalde diep adem en klopte uiteindelijk op de deur. Iets in haar zei haar echter dat ze hier spijt van zou krijgen. Het wàs een Zwadderaar die dit allemaal regelde...
|
|
|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 21:03:46 GMT 2
(( HOe kun Cyvix nou weer op de deur kloppen WAAR WILLIAM VOOR STAAT EN NET OP KLOPTE!!!!!!! *Negeert de post* ))
William legde zijn hand op de deurknop. Hij haalde even diep adem voor hij de knop omdraaide en de deur opende. Zonder iets te zeggen ging hij naar binnen en deed de deur meteen achter zich dicht. Hij bleef even tegen de deur en keek naar Cameron. "Euh hoi."
Opnieuw ging er door zijn hoofd wat hij hier deed, maar hij bedacht toch weer snel. "Okey, ik heb dus jou hulp nodig, lijkt me logisch anders was ik hier niet. Want het gaat namelijk over het vriendje van een vriendin van me. Ik vertrouw hem niet omdat hij een wat vervelende geschiedenis heeft. En wil weten of hij nu wel... eerlijkk tegen haar is en of ik wel of niet zijn nek moet breken." Zei hij terwijl hij verder naar binnen liep. "Dus het is eigenlijk niet voor mezelf, maar voor die vriendin van me, ik ben dat persoon niet... want anders zou hij mijn vriend zijn en dan zou ik nog liever sterven."
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 21:14:20 GMT 2
Cameron knikte langzaam, teriwjl zijn ogen over William gingen. Zijn ogen maakten overtoeren, terwijl hij alles wat hij over William wist opriep. Hij kwam iets overeind en plaatste zijn handen tegen elkaar, al leunend op zijn tafel. Hij liet zijn kin op zijn handen rusten en keek William kalm aan.
'Dus, jij wil graag weten of David Shadows, June Heart trouw is? Hmm, interessant. Zelfs al is eht niet voor jezelf, William Daniels, ik vrees dat ik je toch een bepaalde prijs moet rekenen. Het is aan jou, betaal me in goud, betaal in me in een bepaald voorwerp, of betaal me later in een wederdaad. De keuze is aan jou. Maar wat is je precieze vraag? Wil je weten of hij een goeie jongen is voor haar, waardoor ik je achtergrond informatie over hem geef, of wil je dat ik je vertel of hij is vreemdgegaan of iets dat daarop lijkt? Want vreemdgaan is voor iedereen anders...'
Hij boog zich voorover en begon tussen de papieren door te balderen. Vervolgens haalde hij er vijf pagina's uit, aan beide kanten bedrukt en wapperde er zachtjes mee.
'Ik heb aardig wat info over hem, het ligt eraan wat je voor over hebt en wat je allemaal aankunt.'
Hij legde twee bladzijdes neer. 'Tijd voor zweinstein -volgende pagina- eerste schooldag op Hogwarts en -laatste pagina - zijn verdere tijd hier.'
Hij vouwde zijn hadnen weer in elkaar en keek William bedachtzaam aan. Opeens hoorde hij de klop en schraapte zijn keel.
'Bezte, geduld alsjeblieft.'
Vervolgens richtte hij zich weer tot William en trok vragend zijn wenkbrouwen op.
|
|
|
|
Post by melien on May 29, 2008 21:21:19 GMT 2
Rose was toch wel blij dat Cyvix haar niet opmerkte. Ze had geen flauw idee wat er boven aan de hand was, maar ze was wel erg nieuwsgierig. Ze twijfelde nog een tijdje of ze niet beter kon doorlopen, maar haar nieuwsgierigheid won het toch wel. Ze wist dat Cyvix nog voor de deur stond, maar ze liet de voorzichtigheid maar gaan. Het was niet alsof er echt iets gevaarlijks kon gebeuren.
Ze duwde zich van de muur af, nog steeds zonder enig geluid te maken, en zette haar voet op de trap. Er kwamen weer twijfels naar boven. De gedachte aan het feit dat het Cameron kon zijn die boven was veegden deze twijfels echter net zo snel weg als dat ze gekomen waren. Rustig liep ze omhoog, haar blik gericht op het meisje dat daar stond.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 29, 2008 21:37:45 GMT 2
((sorry, ben er niet echt bij vandaag))
Het beeld van de deur werd even wazig voor Cyvix haar ogen. Ze kneep haar ogen hard dicht en leunde langzaam tegen de muur voordat ze zich naar beneden liet zakken en op de vloer ging zitten. "Waarom doet hij me dit aan?" mompelde ze zachtjes en bedekte haar hoofd met haar armen. Een grote reden waarom ze niemand had gezien om haar. Haar oplettendheid was allang miniem. Te veel rare dingen speelden zich af in haar hoofd en de klap tegen de muur had haar ook al niet veel goeds gedaan.
Langzaam verwijderde ze haar armen weer van haar hoofd en keek daarop even rond. Ze hoorde nog net hoe haar toekomstige rampvoorspeller of liefdadiger zei dat hij bezet was en knikte daarop zachtjes. Haar blik werd gevangen door Rose, een meisje dat ze ook kende van Huffelpuff maar buiten het gezicht en de naam wist ze niet veel meer. "Kom je ook voor die slang?" probeerde ze een gesprek aan te knopen om de tijd wat te doden. Ze zette zich wat rechter en keek het blonde meisje met indringende ogen aan. "Rose was je naam zeker? Sorry, ik vang hier en daar wel eens namen op. Niet dat je mij kent waarschijnlijk." mompelde Cyvix verder terwijl ze haar schouders optrok. "Cyvix is mijn naam. Eigenlijk Zaharia, mijn geboortenaam, maar die heb ik nooit echt gebruikt buiten voor formele dingen." grijnsde ze daarop en tikte even met haar voet op de grond, een zenuwtrekje uit ongeduldigheid.
|
|
