|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 21:53:43 GMT 2
William keek Cameron totaal overdondert aan. Hoe wist hij dat zonder dat William ook maar een naam genoemt had? "Nou je bent in ieder geval op de hoogte." Mompelde hij en haalde en buidel uit zijn zak. "Zeg maar hoeveel. En ik wil alleen maar weten of hij trouw en eerlijk is tegen June, de rest intereseerd me niet." Hij bleef staan waar hij stond. "Zo nieuwsgierig naar die kwam ben ik nou ook weer niet." Mompelde hij tegen zichzelf en keek even naar de grond.
Vervolgens richtte hij zijn ogen op. "Waarom heb je zoveel informatie over hem? Dacht je dat er iemand zou komen die iets over hem wilde weten?" Hij was nog nieuwsgieriger over hoe hij zijn naam wist, maar besloot dat maar voor zich te houden. Het was nou eenmaal zijn werk om alles te weten. Ookal had hij liever dan zijn verleden totaal weggevaagd zou worden.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 22:00:09 GMT 2
Cameron lachte even en schudde zijn hoofd.
'David Shadows, aka Devon, aka black Storm is de gesprekstof van menig persoon op deze school. Zowel van hemzelf, als van de mensen om hem heen heb ik genoeg opgevangen. Ik kan je alles vertellen over hem, van zijn schoenmaat tot wat hij gister heeft gegeten voor het slapen gaan. Maar goed, alleen de informatie of hij te vertrouwen is? Tjah, ik vrees dat ik daar geen simpel ja of nee om kan antwoorden.'
Hij bladerde even door zijn papeiren heen en streepte de zinnen aan die hij aan William begon voor te lezen.
'Meerdere twee gesprekken met Jennice Fortein, waar het er buitengewoon gezellig aan toe ging. Geen fouten verder ontdekt, behalve het flirten en klef doen.' Hij streepte een adnere zin aan.
'Staat erg lang droog, verlangd naar sex,' en daar vlak achtraan,' is bereid een ander te zoeken als het nog erg lang duurt, of June gewoon te nemen.'
Hij keek naar William op en ademde even diep in en uit.
'Zijn woorden, geciteerd. Don't kill the messenger.'
Hij bekeek de tekst op het blad en vroeg zich af of hij ook moest vertellen over de waarheid achter de reputatie van de australische jongen en zijn vroegere contacten met Jennice.
|
|
|
|
Post by melien on May 29, 2008 22:06:41 GMT 2
Rose keek Cyvix verbaasd aan. Ten eerste omdat zij scheen te weten wie ze was en ten tweede omdat ze iets aan haar vroeg wat ze niet begreep. Ze antwoordde niet meteen, maar liep eerst de laatste paar treden op. Op de laatste tree bleef ze staan en leunde ze tegen de muur. Ze bekeek Cyvix maar kon niet echt wat uit haar opmaken. Niet dat ze sowieso ook maar iemand kon doorgronden op dat moment aangezien ze veel te bezig was met iets anders in haar gedachten. "Hoi." zei ze koeltjes, maar in haar ogen stond wel een vriendelijke blik. "Slang? Welke slang?" voegde ze er na een korte stilte aan toe. Haar nieuwsgierigheid was nog meer aangewakkerd.
Ze hoorde stemmen uit het lokaal kwamen, maar ze kon niet verstaan wat er werd gezegd. En zich erop concentreren kon ze ook niet zonder dat het meteen opviel. Ze bleef naar Cyvix kijken, een pijnzende gezichtsuitdruk vloog over haar gezicht, maar hij was evensnel verdwenen als dat hij verschenen was. Ze vroeg zich af of ze Cyvix ergens van kende, maar ze zou bij god niet weten waar vandaan.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 29, 2008 22:18:37 GMT 2
Cyvix begon zachtjes te grinniken toen ze Rose zag. Ze schudde zachtjes haar hoofd en zuchtte daarop. "Jij bent ook nog niet goed wakker... Die slang zit daarbinnen. Camep-... Campe.. Camper-.. Cameron!" zei ze voordat ze enkele keren met haar vingers had geknipt elke keer ze de verkeerde naam had gezegd. Nogmaals glimlachtte Cyvix breed. Het deed haar deugd. Het haalde haar gedachten eventjes weg van Scott, en dat moest ze hebben. "Je kijkt me aan alsof je me nog nooit hebt gezien.. Lijkt me niet erg vreemd. Ik zit ook in Huffelpuff. Maar ik slaap voornamelijk bij de jongens." bekende ze met een scheve glimlach. Het was simpel. Ze kon niet goed overweg met meisjes en ze was liever bij mensen die ze écht vertrouwde en dat was nu eenmaal Scott. Cyvix had de irritante gewoonte om snel aanhankelijk van enkele personen te worden. Ze hield zich weer stil en probeerde iets te verstaan van achter de deur maar het was hopeloos. Op wat gemompel na kon ze niets verstaan. Misschien als ze hun longen uitschreeuwde zou ze het kunnen verstaan maar dat was nogal onwaarschijnlijk.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 22:37:54 GMT 2
William bleef bewegeloos staan en staarde Cameron aan. Heel erg graag wilde iets in hem Cameron niet geloven. Maar de groeiende woede in hem nam al snel de winnende hand. En William had geen keus dan alles proberen in te houden en het niet af te reageren op Cameron. "Dank je." Hij hield zijn kiezen op elkaar geklemt. "Ik denk dat ik nu terug ga en de vervloeking van de dood ga leren." De spieren in zijn hals spande zich aan en waren duidelijk te zien.
Nu dit alleen June nog vertellen. Want voor zij het wist kon hij niets doen, want dat zou ze hem nooit vergeven.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 22:42:48 GMT 2
Cameron knikte langzaam en haalde zijn schoduers op.
'het spijt me, man. Ik had het ook liever anders gehad. David Shadows is gewoon een zak, altijd al geweest. Wees blij dat je de rest niet hebt gehoord...'
Hij streek met zijn vinger over het papier en glimalchte licht.
'Voor zover ik weet is hij neit vreemdgegaan. Althans, niet wat zoenen of meer betreft. Hij is aandacht verslaafd, maar heeft tot nu toe alles afgewezen. Tenminste... zover ik weet.'
Hij glimalchte liefjes naar William. Hij wist dat Devons woorden wat overdreven waren, aangezien enkel Cameron wist dat Devon die dingen tegen Joey ahd gezegd, in vertrouwen, en in een lacherige bui. Ookal meende Devon wat hij zei, hij was June trouw. Maar dat hoefde William neit te weten..
'De informatie kost je zes galjoenen. Het is ten slotte recente informatie, maar daarbij komt wel dat er een relatie waarschijnlijk naar de knoppen gaat.'
Hij zweeg even en bestudeerde William met een bedachtzame glimalch.
'Het is toch vreemd, dat jij en je half broer zo weinig op elkaar lijken.. Je zou toch denken dat jullie toch iets gemeen hadden, al was het maar de ogen...'
|
|
|
|
Post by melien on May 29, 2008 22:49:44 GMT 2
Rose keek nog steeds onderzoekend naar Cyvix waardoor de woorden eerst niet tot haar doordrongen. Toen deze echter wel tot haar doordrongen maakte de onderzoekende blik voor eentje met verbazing. Haar vermoeden was dus wel juist geweest. Cameron zat daar. Gelukkig was haar verbazing zo groot dat ze niet begon te glimlachen. Ze keek even naar de deur, maar daar was weinig aan te zien.
"Hier hangt hij dus uit." mompelde ze, meer tegen zichzelf dan wie dan ook. Een warmte verspreidde zich in haar lichaam. De oorzaak? De wetenschap dat Cameron in die ruimte zat. Ze verplaatste haar blik weer naar Cyvix. "En hoezo niet wakker? Ik ben klaar wakker hoor." zei ze met een vrolijke glimlach. Ineens was haar humeur weer omgeslagen naar vrolijk. Vreemd, wat een jongen met je kon doen. "Ik neem het je niet kwalijk hoor.. op de meidenslaapzaal is het af en toe echt een ramp..." voegde ze er nog aantoe toen ze zich realiseerde wat Cyvix allemaal had gezegd.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 29, 2008 22:59:09 GMT 2
Cyvix beet zachtjes op haar onderlip toen ze Rose zo bezig zag. "Sorry, ik zal wel weer vreemde dingen zien..." grijnsde ze daarop en omhelsde haar benen voordat ze deze dichter tegen zich aantrok. Ze zag de gedachte om samen met een zwadderaar te spreken over de belangrijkste persoon in haar leven niet meteen zitten maar het was de enige mogelijkheid. Sinds de ontmoeting met Sawyer en Kyra dacht ze nogal eentonig over zwadderaars dus waarom zou deze Cameron zo anders zijn?
"Een ramp?" vroeg Cyvix al grinnikkend. "Ik zou het niet weten. Al sinds ik Scott heb ontmoet heb ik besloten het bed met hem te delen en daar is hij tevreden mee. Dus wat moeten we nog meer hebben?" mompelde ze daarop. Opeens drong het tot haar door. Die zin klonk érg fout. Het was echter niet zo bedoeld. Scott was al zelden te vinden voor vriendschap dus laat staan liefde.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 23:05:35 GMT 2
WIlliam haalde diep en schokkend adem om zijn woede onder controle te krijgen. Hij liep naar Cameron toe en viste ondertussen de juiste hoeveelheid galjoenen uit het buideltje. "Hier." Zei hij mee hij het goud op de tafel legde.
Zijn hand bleef erop steken toen Cameron begon over een half broer. Met enorme ogen staarde hij de zwaderaar aan en zijn mond ging een stukje open. "Pppp-pardon? Ik heb geen half broer dank u beleefd. Ik een broertje, dat wel." Vroeg hij verbijsterd. Zijn hart klopte nu niet alleen maar harder omdat hij boos was, want dat was vrij ver verdwenen, maar omdat hij zich doodgeschrokken was. Half-broer?
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 23:10:38 GMT 2
Cameron nam de munten aan en begon ze te stapelen.
'Als je aan mij twijfeld, waarom ben je dan in de eerste plaats gekomen? Ik heb je verteld over David Shadows, maar als je me neit geloofd over je half broer, vergeet dan ook maar wat ik over hem heb gezegd.'
Het was zo vreselijk eenvoudig. Hij had zijn doel bereikt. Devon zou lijden, en eindelijk zou hij de wraak krijgen waar hij al zo lang naar verlangde. Hij voelde ene lichte glimalch om izjn lippen en keek opnieuw naar William op.
'Ben je er nog?' Om vervolgens zich tot de deur te richten. 'de volgende kan binnen komen.'
Hij stopte de munten in het kistje en sloot die opnieuw, voor hij weer in zijn pose ging zitten, met zijn hoofd op zijn handen.
|
|
