|
|
Post by Madjic on May 30, 2008 18:13:07 GMT 2
WIlliam liet de deur achter zich dichtvallen en keek een beetje in de war naar de grond. Hij keek even omoog toen hij een vrouwenstem hoorde en zag Cyvix. Hij viste snel alle touwtjes van zijn verstand weer op en glimlachte. "Verrassend... Ik heb een halfbroer." Zei hij op een toon alsof hij het een lachertje vond. Hij wist nogsteeds niet of hij Cameron hierin moest geloven. Hij kon het natuurlijk ook gezegd hebben om meer goud van William te krijgen. Of hij sprak de waarheid en William maakte een grote fout als hij hem niet geloofte.
"En het vreemde is dat dat niet was waarom ik hier kwam." Hij herinnerde zich nog maar vaag waarom hij hier wel was gekomen, maar dat zou wel weer boven komen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 30, 2008 18:51:45 GMT 2
Cameron lachte en voelde zich steeds warmer worden, naarmate Rose dichterbij kwam. Hij baalde ervan toen ze bleef staan, dus schoof zelf zijn stoel maar een stukje opzij, zodat hij makkelijker met haar kon praten.
'Dwalen zeg je? Tja, ik weet alles, maar als ik heir zit, weet ik neit wat ergens adners gebeurd. Al hoewel, misschien ook wel. Soms jaag ik mensen angst aan emt alles wat ik weet, dus wie weet hoe ik me wel van de domme.'
Hij knipoogde naar haar en liet zich ontspannen tegen de rugleuning aan hangen.
Bij haar vraag grinnikte hij in zijn vuist.
'Heb je mijn advertentie niet gelezen? Ik verkoop de informatie die ik heb verzameld.' Hij knikte even naar de stapel papieren die in de doos lag. 'Mensen komen heir emt vragen en tegen betaling krijgen ze antwoord, maar tussen jou en mij...'
Hij boog zich iets voorover met een brede grijns. '...Ik wil nog weleens dingen verbergen, verzinnen of aandikken, als het me goed uitkomt. Ik bedoel, een vriend kan ik toch neit verraden? En als je iemand terug kan pakken die je iets erg heeft aangedaand aarmee...'
Hij dacht aan devon en balde licht zijn vuisten,. voor hij weer lief glimlachte.
|
|
|
|
Post by melien on May 31, 2008 11:29:09 GMT 2
"Je moet wel mijn diepste geheimen kennen wil je mij angst aan jagen." zei Rose lacherig. Ze was Cyvix alweer helemaal vergeten. Ze had het nu wel heel leuk over haar diepste geheim, maar had ze dat eigenlijk wel? Ze stond er niet al te lang bij stil, dat kon ze gewoon niet. Cameron eisde op de een of andere manier al haar aandacht op.
Toen zijn woorden echt tot haar doordrongen keek ze hem alleen maar verward aan. "Advertentie? Nee, ik ben niet zo heel erg bezig geweest met wat er gaande was binnen de school." zei ze. De verwarring ebde weg en maakte plaats voor een mengeling van gevoelens toen hij het uitlegde. Normaal gesproken had ze het flauw of gemeen of achterbaks gevonden. Maar simpelweg omdat het Cameron was vond ze het helemaal niet erg. Eerder grappig. Ze snapte zichzelf niet meer, dus zei ze maar even niets erover.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 31, 2008 13:44:24 GMT 2
Om het haarzelf weer wat comfortabeler te maken verzette Cyvix zichzelf. Maar dat leek niet veel te helpen. Uiteindelijk stond ze maar weer op en ijsbeerde door de gangen heen. Haar voerstappen waren op een ritmische toon te horen terwijl ze verder stapte. Ze negeerde ze. Net zoals ze de rest van de wereld rondom haar nu negeerde. Het enige wat nu telde was die rotdeur die maar niet wilde opengaan voor haar. Maar de Roemeense was geduldig. Er hing veel vanaf. Dat wist ze nu. "Voila, meid... We hebben weer een reden erbij waarom we meiden haten." gromde ze zachtjes tegen zichzelf toen ze eraan dacht dat zij nu allang aan de beurt was geweest als ze dat meisje niet had voorgelaten. Ze hield opeens halt en leunde tegen een muur aan, recht tegenover de deur zodat ze zou zien hoe de deur zich al dan niet zou openen. "Oh god.. When is it time for me to be a renegade again?" verzuchtte ze dan. Cyvix' hoofd leunde wat naar achteren. "De tijd van vrijheid, zonder regels, zonder wetten... Maarja, dat hebben we hier niet." mompelde ze dan om haar gedachten wat van de problemen van Scott af te halen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 31, 2008 13:57:36 GMT 2
Cameron grijnsde breed en rekte zich uit.
'Dan mag ik nog van geluk spreken dat er nu al twee mensen zijn die blijkbaar wel weten dat ik dit ben gestart. Maar goed... Ik zou liever nog even met je praten. Alleen vrees ik dat dat nog even zal moeten wachten. Toch stuur ik je leiver niet weg. Misschien...'
Cameron liet zijn blik over de ruimte gaan. Hij was niet voor niets een zwad. met een sluwe glimalch knikte hij een eht bureau van de docent, die er nog steeds stond in de hoek.
'Daar staan een paar bakken die ik heb verstopt doormiddel van een verhullingssrpeuk. Als je daarbij gaat zitten, ben je onzichtbaar. Ik maak even een kopie van jou, en die laat ik naar buiten gaan. Tenslotte, hoort dit prive te zijn, maar voor jou maak ik wel een uitzondering.'
Hij wachtte niet op haar goedkeuring en sprak een nogal ingewikkelde bezwering uit, waarmee hij een excate kopie maakte van Rose. Hij had haar in zijn dromen al zovaak gezien, dat hij nbiet eens naar het meisje hoefde te kijekn om de kopie te maken.
'De kopie zal maar twee minuten bestaan, maximaal, voor die verdwijnt. Dus we moeten snel zijn.'
Hij gaf een zacht duwtje tegen Rose haar rug, richting eht bureau, voor hij de kopie naar buiten stuurde.
Hij ging ging zitten en toen de kopie bij de deur was riep hij: 'Volgende graag.'
|
|
|
|
Post by melien on May 31, 2008 14:01:55 GMT 2
Rose keek verbaasd naar Cameron. Toen ze de kopie van zichzelf zag zette ze eerst grote ogen op. Het was toch wel een beetje eng. Ze had niet eens echt de tijd om op hem te reageren, nouja ze zou er straks wel op reageren.
Ze was nog een hele poos blijven staan als ze zijn hand niet tegen haar rug voelde. Ze liep naar het bureau, meer om bij hem weg te komen dan omdat ze het een goed plan vond. Hij mocht gewoon niet zien dat er een lichte blos op haar wangen kwam te staan toen hij haar aanraakte. Gelukkig vielen haar haren er half voor waardoor het hopelijk niet echt opviel. Ze ging op het bureau zitten en was vrij wel meteen onttrokken aan het zicht van het oog.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 31, 2008 16:05:51 GMT 2
Cyvix keek tevreden op toen het uiteindelijk haar beurt was om naar binnen te gaan. Bij het zien van de kopie ontblootte ze haar tanden en stootte ze een laag gegrommel uit. Het had iets te lang naar Cyvix' zin geduurt. Toen die uiteindelijk uit het zicht was verdwenen stapte de Roemeense zelf naar binnen. Ze sloot de deur vlak achter zich en keek naar Cameron zonder enige emotie te tonen. Ze keek even rond of er nog iemand was maar bleef haar blik uiteindelijk op de ene persoon gericht houden. "Zwadderaar..." snoof ze lichtjes beledigd voordat ze tegen de muur langs de deur opleunde. Wat ongeïnteresseerd keek ze naar haar nagels. "Je weet vast wel wie ik ben? Dat hoop ik toch maar want anders is je bureautje niets waard. Scott Maddox... Hoeveel moet het kosten om zijn psychologische toestand en informatie te krijgen?" vroeg haar stem op een emotieloze maar koude toon. Ze zou haar zwaktes niet laten zien tegenover deze zwadderaar. Daar kwamen enkel brokken van.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 31, 2008 20:59:25 GMT 2
Cameron keek tevreden toe hoe Rose wegliep, maar richtte zich vervolgens op de deur. Hij grimaste toen hij Cyvix zag maar toverde al snel een gluiperige glimalch op zijn gezicht.
'Een zwaderaar idnerdaad. Mijn liefste Zaharia Cyvillis Ripanu,' zei hij, even koel als zij had gesproken,' als je informatie wil kan je tenminste het respect opbrengen om me aan te spreken bij mij naam, mocht je deze onthouden hebben. Wat jouw leive vriendje betreft.. oh sorry, dat is hij officieel nog niet...'
De glimlach op zijn gezicht groeide iets van leedvermaak, terwijl hij door de doos balderde en met zijn vingers langs langs de randen liet gaan. Hij haalde vervolgens een a-viertje eruit, aan beide kanten bedrukt. Hij had veel meer informatie over de jongen, maar dat was niet haar zaak. Hiet stond voldoende op, als hij haar al de waarheid wilde zeggen.
Hij legde het blad voor zich neer, en plaatste er zijn handen op. Zijn blik gleed over het Romeinse meisje en hij kon het niet laten om haar uiterlijk te waarderen. Ze was neit knap, maar had toch wel iets.. krachtigs. Dat beviel hem wel. Daarmee was zijn interesse in haar ook gezegd. Hij rolde even emt zijn schoduers en draaide zijn nek, voor hij haar weer kalm aankeek.
'In vraag uiteraard vergoeding voor de informatie. Vertel, hoe wil je mij betalen? Goud, een voorwerp van waarde, of een wederdienst die ik elk moment van je kan vragen?' Hij tikte met zijn vingers op de tafel.
|
|
|
|
Post by melien on May 31, 2008 21:03:56 GMT 2
Rose keek naar cyvix. Die was duidelijk geirriteerd dat het zo lang had geduurd. Ze haalde haar schouders op. Het kon haar vrij weinig schelen. Ze had toch genoeg vrienden. Ze wilde eigenlijk iets zeggen, maar herinnerde zich net op tijd dat ze en onzichtbaar was, en net was weggelopen voor zover Cyvix wist. Ze bleef muisstil zitten en luisterde naar wat er gaande was. Ze stond er niet eens bij stil dat het eigenlijk vrij raar was dat ze het zomaar goedkeurde waar Cameron mee bezig was. Dat was eigenlijk niks voor haar. Maar ja, verliefd worden was ook niks voor haar.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 31, 2008 21:21:32 GMT 2
Cyvix hield haar hoofd even schuin toen Cameron zei dat Scott haar vriendje zou moeten zijn en gaf hem duidelijk een irritante blik. "Waarom doe ik beroep op je? Als je nog niet eens weet welke relatie Scott en ik hebben lijkt het mij weinig waarschijnlijk dat de rest van je informatie klopt..." mompelde ze daarop voordat ze diep zuchtte. "Goed, Liès.. Wat je wilt.. Ik zal je terugbetalen met een wederdienste. Je zult mijn informatie ook wel hebben en daarin staat wel dat ik bereid ben om wel alles te doen... Tenzij je dat niet ziet zitten natuurlijk." Ze glimlachte opeens en begon te grinnikken.
"Goed, ter zake. Het zint me niet wat Maddox betreft de laatste tijd. Ik hoef geen geschiedenis of dergelijke te weten. Dat weet ik al allemaal van hémzelf. Maar ik wil weten of hij de laatste tijd problemen met iemand heeft gehad. Of met zichzelf... Kortom waarom doet Maddox de laatste tijd zo bits, agressief en koppig.. Toch meer dan normaal." mompelde het huffelpuffje daarop. Ze keek Cameron indringend aan en liet hem met haar ogen voor geen seconde los. Na al haar ervaringen met zwadderaars wist ze allang dat ze moest oppassen met hen. Haar hand verdween even in een van haar zakken waaruit ze haar vertrouwde mesje haalde voordat ze haar armen over mekaar kruiste en het mes tussen haar arm en haar borst in verborg. Ze kon nooit weten of Cameron al dan niet vijandige bedoelingen had hiermee.
|
|
