Nice... thingy {James+Shirie}

[greenlightning]

Shirie bleef staan, met haar rug naar hem toe, luisterend naar zijn woorden. Hoe meer hij zei, hoe meer zijn hij haar deed. Ze wond hem op... natuurlijk. Ze was neit anders gewend. Ze ahd gehoopt dat ze hem opvrolijkte. Natuurlijk had hij bij haar ook speciale gevoelens opgeroepen, maar eerder lefide dan lust. Helaas, hij bleef een man en zij bleef... het seksspeeltje.
Opnieuw brak haar hart. Waarom ze zichzelf pijnigde op deze mnaier wist ze niet. Ze liet zijn woorden over zich heen komen en zocht naar woorden om het hem uit te leggen. Deze gevoelens konden neit verdwijnen en tot haar frustartie deden ze dat ook niet. Ondanks de pijn en de woed, voelde ze nog evenveel vlidners als toen ze tegen hem aanstond, voelde ze nog steeds het verlangne om haar lippen op de zijne te plaatsen.
Ze haalde diep adem en draaide zioch half naar hem om.
'Ik ben meer dan gewoon een leuk seksspeeltje. Het interesseert me geen moer of je goed of slecht bent. Als je alleen in neuken geintersseerd bent, dan ken ik daar wel geschikte mensen voor. Ze heten hoeren!' beet Shirie hem toe, terwijl haar hart huilde. Zelf huilde ze niet, neit dat eht zichtbaar was. Ze wilde niet boos zijn ,amar ze had teveel respect voor zichzelf, of teveel rancune wegens haar meoder, om op deze manier gebruikt te worden.

[lizzie]

James kon er niet tegen om Shirie zo te zien. Zo net was ze nog aan het lachen en aan het dansen. Waar was het precies mis gegaan? Hij snapte sowieso al niet veel van andere mensen, maar shirie sloeg alles. Hij begreep haar niet en zij hem waarschijnlijk ook niet. Ze was duidelijk overstuur door iets. Iets wat dieper was geworteld dan alle andere gevoelens. Hij wilde haar weer zoenen en haar duidelijk maken, dat wat het ook was, het niet waar was.

Toen ze begon over het seksspeeltje, snapte hij het ineens. Ze dacht dat hij haar zag als een onenightstand. Toen werd hij boos. Hij duwde Shirie tegen een boom aan en vloekte. Denk je dat ik je zo zie? Denk je dat ik zo oppervlakkig ben? Ik gebruik meisjes niet zo ja. Ik weet niet met wat voor klootzakken jij omgaat, maar ik ben niet zo. Je bent knap, ja. Maar als je alleen dat was geweest, was ik allang weggelopen. Dus doe me een lol en schat jezelf hoger in. zei hij en gaf daarna de boom een klap net naast haar hoofd en draaide zich om om weg te lopen.
Dit maakte hem woedend en je wilde hem liever niet woedend zien. Hij kon gewoon niet geloven, dat ze zo over hem dacht. Terwijl ze hem eerst waarschijnlijk als een speeltje zag.

[greenlightning]

Shirie keek hem na, werkelijk te verbijsre dom te reageren. Ze staarde, neit wetend hoe te reageren. Ze staarde, wetend dat hij neit mocht vertrrekken. Dit kon het einde neit zijn. Dit mocht het einde niet zijn! Als het waar was wat hij zei, wat ze ergens betwijfelde, dan mocht hij niet gaan. Dan moest ze met hem praten zelfs... haar excuses aanbieden. Alleen al bij de gedachte eraan ging ze overstag. Ze weigerde zich te vernederen, terwijl hij letterlijk had gezegd dat ze sexy was en dat als enige reden. Ze snoof even en merkte het steentje op dat voor haar voeten lag. Even glimalchte ze, maar erg opgewekt was het niet.
Toen gaf ze er een schop tegen.

Shirie zwerkbalde als sinds haar vierde en was niet voor niets aangenomen in het internationale team van Engeland. Haar werpen en schoten misten nooit hun doel. Ditmaal was het geen bal, maar een steentje, en was het doel geen ring, maar zijn rug. Ze vreesde dat ze in nijdigheid te hard trapte om tegen zijn hofod te kunnen mikken. Het was niet de bedoeling dat hij knock out ging.
'Als ik even je aandacht mag,' zei ze, nog steeds naar hem starend,' dan wil ik graag iets verduidelijk. Als ik je mag quoten: "Ik wil dat je gaat, omdat je slecht voor me bent en ik nog slechter voor jou ben. Maar ik wil dat je blijft, omdat je zo ongelofelijk sexy bent." Als dat niet betekend dat je me alleen maar wil om seks mee te hebben, wat betekend het dan volgens jou?'
Ze stak haar handen nonchalant in haar zakken, niet gekruisd, alsof ze zich verdedigde. Ze kende de betekenis van lichaamstaal maar al te goed.

[lizzie]

James werd nijdiger met de minuut. Waarom was ze zo'n verdomd lastig mens?Was dat iets van meisjes of alleen van haar? Ze maakte hem woedend, maar hij wilde niet van haar weg gaan. Toen besefte hij ineens dat hij haar daarom leuk vond. Omdat ze moeilijk was en omdat ze hem uitdaagde. Hij wilde haar meer en meer. En dat maakte hem bang en woedend. Normaal was hij gevoeloos. Voelde niks, behalve het verlangen naar sigaretten. Nu ineens leek zijn hele lichaam over te stromen met gevoelens. Hij was woedend op haar, wilde haar slaan, haar pijn doen. Maar aan de andere kant wilde hij haar zoenen, haar lichaam tegen de zijne voelen, met haar praten.

Wat ben jij een ontzettende hypocriet zeg(uitroepteken) Waarschijnlijk zag je me zelf ook zo. Oh leuk, een badboy. Laar ik daar maar wat mee nemen en vervolgens kan ik het leuk aan mijn vriendinnen vertellen. schreeuwde hij nu naar haar. Hij wilde haar slaan en liep al woedend op haar af met zijn vuisten gebald. Maar toen hij voor haar stond kon hij het niet. Hij fluisterde alleen. Ik zei dat, omdat ik niet kon zeggen hoe ik me echt voelde. Want hoe jij me laat voelen, ookal ken ik je niet, is enger dan wat ik allemaal heb meegemaakt. En hij keek in haar ogen om wat te kalmeren.

[greenlightning]

'En jij bent precies wat ik mijn leven lang heb meegemaakt en wat ik waarschijnlijk nog de rest van mijn leven zal meemaken,' zei ze terug, even pissig als hij, haar blik op hem gericht, op die ogen en plotseling was ze weer een zevenjarig meisje dat haar stiefvader zag vertrekken. Haar ogen vernauwden zich, maar niet uit woede, het was meer om haar tranen te bedwingen. Ze wendde haar blik af. Het leifste wilde ze zich tgen hem aan vleien, zodat hij haar kon troosten en kon zeggen dat het allemaal onzin was. Dat eht een misverstand was en dat ze gewoon weer verder konden gaan waar ze waren gebelven. Ze begreep neit waarom de woorden maar bleven komen.
'Welke woorden moet ik geloven?' zei ze dus, terwijl ze niets liever wilde dan zwijgen en naar hem opkeek,' de woorden van nu, over dat je gevoelens hebt? Of de woorden die zeiden dat je niks anders van me dacht dan wat je zag?'
Ze schudde haar hofod en snoof minachtend.
'Mijn vriendinnen erover vertellen.. doe me een lol. Ik vertel nooit iets aan de mensen. ik vertel nooit als ik iets met een jongen heb gedaan, of iets voor een jongen voel. Alleen mijn beste vriend weet dat soort dingen. Als jij denkt dat je zo goed bent...' haar blik was vol minachting. '... dat je eht haalt tot opscheppen dan vrees ik dat je neit goed genoeg naar me hebt gekeken. Geloof me. Als ik een jongen wilde die me als seksspeeltje gebruikte, had ik daar wel een knappere voor gezicht.'
Wat ben je aan eht doen stomme trut! Ze wilde de woorden terug nemen, ze wegtoveren, James zijn geheugen wissen, zodat hij nooit wist wat ze had gezegd. Ze wist neit waarom ze het zei. Behalve...dat ze bang was. Bang voor hem, bang voor die vlidners en bang voor eht gevoel dat als hij weg ging.. er niks van haar over zou blijven. Waarom zei ze dat niet? Waarom zei ze niet dat hij... zoveel gevoelens opriep?
Haar lippen bleven op elkaar, haar ogen even arrogant als eerst, haar houding ongeinteresseerd, maar vanbinnen huilde ze.

[lizzie]

James luisterde naar Shirie. Hij liet elk woord tot zich doordringen, maar hij wist niet meer wat hij moest doen. Hij wilde dat hij alles kon terugdraaien. Of dat hij haar kon troosten. Dat hij zichzelf kon troosten. Hij wist niet hoe hij haar kon overtuigen om hem te geloven. Hij was radeloos, nog enigzins woedend, maar hij wilde vooral Shirie. Als persoon, niet als seksspeeltje. Al kon hij zich moeilijk voorstellen om alleen maar met haar te praten. Dat kon hij niet. Het deed hem pijn om te horen dat hij niks voorstelde. Waarom eigenlijk? vroeg hij zichzelf. Hij kende haar maar net. Waarom zou hij meteen alles voor haar moeten betekenen? Dat was niet slim. Niet voor haar en niet voor hem.

James stond minuten lang alleen maar naar haar te kijken nadat ze was uitgesproken. Hij wist niet wat hij moest doen. Hij keek haar aan en bleef maar kijken. Uiteindelijk kwam hij steeds dichter naar haar toe. Hij was verlamd over zijn hele lichaam en zijn ogen flitsten van haar ogen naar haar mond. Vertrouw me. zei hij, voordat hij haar nek voorzichtig beetpakte en haar zachtjes zoende. Als ze niet wou, kon ze hem zo wegduwen.

[greenlightning]

Shirie voelde dat de woede wegabte. De weode die haar werkelijke gevoelens blootlegde. Hoe hard ze ook voht tegen alles, ze kon neit voorkomen dat ze haar armen om zich heen sloeg, alsof ze alles probeerde buiten te houden. of haar gevoelens binnen te houden. Hij zei niks en dat maakte haar bang. Ze joeg hem weg. natuurlijk joeg ze hem weg. Dat deed ze toch altijd? Tenzij ze zich voordeed als iets wat ze neit was. Eindelijk vond ze een jongen waar ze zichzelf bij was en dan gebeurde dit...
Als ze had gekund, zou ze in zelfmedelijden zijn weggezakt, maar ergens in haar, wist ze dat dit neit alleen haar aanging. Ze keek weer op, ditmaal kalm en onzeker. Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar op dat moment raakten zijn lippen de hare. Op dat moment wilde ze niks leiver dan bij hem zijn. De woorden drongen pas tot haar door, toen ze zijn zoen al beantwoordde. Hem vertrouwen... ze wist neit of ze eht kon, mar ze kon het tenminste proberen. Haar hand zocht de zijne, verlegen en zacht.
Ze leit de kus neit lang duren. Toen ze hem verbrak liet ze haar blik weer naar de grond glijden.
'Het spijt me,' zei ze zacht, neit alnger te trots om het toe te geven. Alsof ze werkelijk weer het onzeker meisje was, in plaats van de krachtige persoonlijkheid die haar was opgedrongen.
Korte tijd sprak ze niks, tot ze begon te zingen. Ze was slecht emt woorden. Al was het maar omdat die nooit goed uit haar mond kwamen, maar echte emoties kon ze enkel uiten in een lied. Met zuivere stem zong ze de woorden, die eht eerste in haar opkwamen.

'I walk a lonely road,
the only one that I have ever known.
Don't know where it goes,
but it's only me and I walk alone.

I walk this emptie street,
on the boulevard of broken dreams.
When the city sleepts
And I'm the only one and I walk one.
I walk alone, i walk along.
I walk alone I walk along.'

[lizzie]

James voelde alle gevoelens die maar bestonden toen hij haar zoende. Hij kreeg weer ontzettende drang om weg te lopen en ontzettende drang om haar voor eeuwig te blijven zoenen. Hij wilde haar slaan en hij wilde haar omhelzen. Maar vooral wilde hij gewoon even niet denken. Want hij wist, dat wat hij nu deed, hem zoveel problemen gingen opleveren. Het zou gewoon niet kunnen, met de hele gang en zijn connecties met de onderwereld. Ze zouden haar op een dag dwingen om bij de gang te komen. En als ze dat niet deed, dan waren de gevolgen niet mooi.
Hij herinnerde zich nog goed de vriendin van een vriend uit de gang. Niemand wist ervan, totdat iemand ze zagen zoenen in een steegje. Daarna was haar naam al snel naar boven gekomen. Ze probeerde haar te dwingen bij de gang te komen en toen ze dat niet deed.... James probeerde het beeld weg te werken. Hij had mee moeten doen. Hij had haar moeten neersteken. Hij was er met een groep heen gegaan en daar hadden ze haar neergestoken.

Ineens werd James weer terug geroepen toen Shirie stopte met hem zoenen. Hij verdrong het beeld toen Shirie sorry zei. Het drong maar vaag tot hem door omdat hij nog steeds met zijn hoofd bij het beeld van het dode meisje zat. De politie was er nooit achtergekomen wie het had gedaan. Zo kon shirie ook eindigen.
Toen Shirie begon te zingen, trok hij haar tegen zich aan en aaide haar haar. Je bent niet alleen. Maar niemand mag hier achterkomen. zei hij tegen haar. Het zou wel heel dom klinken, maar ze mocht niet zo eindigen als dat andere meisje.

[greenlightning]

Shirie glimalchte naar hem en haalde haar schoduers op, haar houding weer herstellend.
'Je doet zo vreselijk geheimzinnig. Als je wil dat niemand eht opmerkt, dan wil ik wel graag weten waarom. Is het zo erg dat je met me zoent? Ik bedoel, het is net alsof we al een relatie hebben.. en als we die al krijgen ben ik het er niet mee een stda je eht geheim houdt. dat is precies waarom uit uitging emt mijn vorige vriend.'
Ze dacht aan Tom, en alle keren dat ze alleen naar het feest was gegaan. Hoe vaak ze zonder hem dingen ahd moeten doen. Dat wilde ze ditmaal neit meer. Daarbij, ze vroeg zich af wat er nou zo ernstig was dat hij er zo moelijk over deed. Ze glimlachte uitdagend.
In haar wist ze dat het wel goed zou komen, wat de reden ook was. Nu was ze blij dat eht goed was tussen hen. Als hij het accepteerde dat hij dit soort dingen tegen hem zei... dan zouden ze wel vele meer aankunnen. Misschien dat ze hem zou kunnen vertrouwen. tenzij...
'Of is eht omdat je al een vriendin hebt?' De woorden klonken nog kouder dan het gevol in haar buik. Het was alsof er een blok ijs in haar maag was gedaald. Stond ze heir te zoenen emt een jongen die al een relatie had?

{waaaaaa where did me inspo go to o.O}

[lizzie]

James genoot ervan haar weer tegen zich aan te hebben. Hij rook haar geur weer en voelde haar warmte weer. Toen begon ze ineens over relaties. Een relatie? Was dat wat hij met haar wilde? Hij had nog nooit echt een relatie met iemand gehad. Ja, hij wilde haar voor zichzelf hebben en zou stinkend jaloers zijn als hij iemand anders met haar zag. Maar was dat wat een relatie hebben was? Het was ingewikkeld voor hem. Misschien te.
Toen keek hij naar haar en wist dat hij alles voor haar over zou hebben. Een vriendin? vroeg hij met een lachje. Haha, nee. zei hij met wat gelach. Hij vond het idee behoorlijk grappig. Dat is het niet. Ik wil gewoon niet dat je dood gaat. zei hij. Zo bedoelde ik dat niet. zei hij en hij schudde even zijn hoofd. Dit is moeilijk uit te leggen. zei hij met een zucht en hij dacht na. Toen begon hij twijfelend:[/b] Ik zit...bij...een soort van gang. Niemand van buiten mag er over weten, vriendinnen dus ook niet. Dus als ik iets met jou zou nemen, moet je erbij of...[/b] en hij maakte een doodgebaar. Dus daarom mag niemand erachter komen, want dat komt geheid bij de gang terecht.