Nice... thingy {James+Shirie}

[greenlightning]

Shirie luisterde naar hem en lachte vervolgens. Voor het grootste deel was het opluchting, maar ook omdat ze eht schattig vond dat hij dacht dat ze zich zomaar zou aansluiten. Ze streek even over zijn wang en glimlachte.
'Luister eens goed naar mij, ik ben een leider, geen volger. Als ik geen behoefte heb om bij een gang te zitten, dan kom ik daar ook niet bij. Grote jongen als hij denkt mij iets aan te doen. Ik ben neit zomaar een meisje. Maar dat hoef je allemaal nog neit te weten. Neem het nou maar van mij aan... als het jouw persoonlijk niet in de problemen brengt, dan hoef je je over mij al helemaal geen zorgen te maken.'
Ze grinnikte zacht en schudde haar hoofd.
'weet je, je bent eigenlijk wel erg leif voor een badboy. Maar ik ben alang blij dat je geen vriendin hebt. Misschien dat het dan nog zover komt. Ik wil je vrienden wel eens ontmeoten. Ze uitlachen en pesten. Alsof ik bij een gang zou komen...'
Ze was blij dat hij de meeste dingen nog neit van haar wist en als eht kon, hield ze ze ook geheim. Niet elke jongne kon het aan om iets te hebben emt een weerwolf.. of emt een meisje dat in vijf vershcilledne vechtspiorten de zwarte band had... om over haar getrainde zwerkbal lichaam maar te zwijgen.

[lizzie]

James had het gevoel dat Shirie het niet echt snapte, hoe gevaarlijk het was. Of misschien onderschatte hij haar wel. Jij maakt me lief. zei hij tegen haar en zoende haar zachtjes. Denk er niet te licht over. Als je er niet bijgaat, zorgen ze dat je verdwijnt. Ik heb het meegemaakt. Ik heb het moeten doen. probeerde hij uit te leggen. En als je erbij bent, is het gevaarlijk. Dit kan er gebeuren. zei hij en trok zijn shirt uit. Er waren verschrikkelijke littekens te zien. Hij pakte haar hand en legde die op het litteken op zijn buik. Wil je dit? vroeg hij haar. Wil je met iemand zijn, stiekem dan, met iemand zoals ik? vroeg hij haar. Hij wilde dat ze wist wie hij was. Ik heb mensen vermoord, verwond, ik ben in de gevangenis geweestvertelde hij en hij drukte haar hand wat harder op het litteken.

Ze had geen flauw idee waar ze aan begon. Het was gevaarlijker dan wat dan ook. De mensen uit de gang waren niet zielige jongetjes die stoer wilden doen. Nee, zij waren de onderwereld. De mensen die werden ingehuurd om iemand te vermoorden, waarbij je altijd drugs kon kopen. Shirie mocht dan wel sterk zijn voor een meisje, maar wat wilde ze beginnen tegen 20 pistolen en nog wat messen. Hij had nog behoorlijk wat geluk gehad, doordat hij zich al op jonge leeftijd bewezen had in de gang. En daarom zou hij er ook niet uit willen, ookal zou het veilig kunnen. Het waren toch zijn vrienden. Als er ook maar iets met hem gebeurde, kon hij steun van ze verwachten. Bij hen was het niet erg om te zijn zoals hij was.

[greenlightning]

Shirie stak een hand in haar broekzak en zette de ander op haar zij terwijl ze hem uitdagend lachend aankeek.
'Oh leive James, nu ben ik inderdaad geschrokken. Ik dacht echt dat je gang een breiclubje was. Kom op zeg, dacht je nou werkelijk dat ik neit weet wat dat inhoud? Wel ben ik er verbaasd over dat je er aan meedoet. Ik heb meestaal een werkelijke afkeer voor dat soort, maar er zijn altijd uitzonderingen neem ik aan.'
Ze liet haar blik over hem gaan en voelde de kriebels opnieuw. Hij was neit zomaar een verleifdheid, en zo wel, dan was hij de hevigste tot nu toe. Hij leit haar glimalkchen en werkelijk geloven in de vlinders. Hij was slecht en uitdagend, maar toch lief en eerlijk, voor zover ze wist althans. Hij was... perfect. Wel voor haar. Iemand die haar aankon.

Ze zuchtte even en koos de juiste woorden. Het was gevaarlijk om dit soort dingen te zeggen, omdat het niet haar geheim was. maar aan de andere kant, was eht voor hem waarshcijnlijk al geen geheim meer.
'Ik ben opgegroeid tussen de dooddoeners. Ik weet niet beter dan dat mensen van wie ik hou wild vreemden vermoorden, verminken en martelen, eigenlijk zonder echte reden. Ik weet niet beter dan dat ze als schaapjes achter elkaar aan lopen. Ik kan er ook best mee leven dat jij mensen hebt vermoord, net zoals ik dat van mijn stiefvader, mijn stiefzus, mijn nichtje en al die anderen heb gedaan. Denk niet dat je me zo eenvoudig wegjaagd.'
Ze glimalchte nu oprecht naar hem. Hij mocht het best weten. Ze sloot haar ogen als het moest, maar voegde er wel aan toe: 'Maar ik zal je tegenhouden als ik ergens achter kom en ik zal ruzie krijgen met je "vrienden" als ik ze ontmoet. Dus hou ons gescheiden, en vertel me niet van te voren wat je gaat doen. Dan komt het vast wel goed. Ik bedoel, als ik je zelfs lief weet te maken...'
Haar opgen straalden speels en met een enkele vinger streelde ze over zijn wang.

[lizzie]

James keek verbaasd naar Shirie. Hij had nog nooit een meisje ontmoet die niet bang voor zijn situatie was. Hij kon niet geloven dat ze niet ook maar een beetje was afgeschrikt door het hele ik-vermoord-mensen-gedoe. De meeste meisjes liepen daardoor weg. Of James duwde ze weg voordat het te serieus werd. Hij had het altijd wel best gevonden, hij vond het prima dat ze weg gingen, want niemand had hem ooit zo laten voelen als Shirie nu deed. Ze was ineens in zijn leven gekomen en haar gestalte leek hij maar niet uit zijn hoofd te kunnen bannen. Hij werd er ook weer ontzettend bang van, bang dat het allemaal verkeerd afliep, bang dat hij alleen maar een prooi voor Shirie was. Als dat zo was, kon ze nog veel van hem verwachten. Dan zou ze nooit meer met haar ogen dicht kunnen slapen.

Haar levensverhaal leek hem op de een of andere manier ook neit echt te shockeren. Ze moest door iets zo sterk zijn geworden dus was het logisch dat er zo iets in haar verleden zat. Daarnaast had James het gevoel alsof hij haar kende, ookal waren dit pas de eerste minuten die hij emt haar doorbracht. Het was een vreemd gevoel. Shirie, er is een ding wat je neit snapt aan een gang. Het is niet zo dat mensen andere mensen volgen. Die mensen zijn mijn vrienden, ze zijn gevaarlijk, maar ze zijn wel mijn vrienden. Als iemand mij iets zou aan doen, zouden zij mij wreken. En zo omgekeerd. We zorgen voor elkaar. We dealen ook meestal omdat we gewoon geld nodig hebben. We vormen de onderwereld, zodat we onze vrienden kunnen beschermen tegen de onderwereld. Ze zouden voor mij door het vuur gaan. En ik misschien zelfs voor hen. Wat ze doen om je te beschermen is misschien niet altijd goed, maar meestal goedbedoeld. Natuurlijk zijn er ook wel een paar bij die gewoon echt crimineel zijn. legde James uit. Een gang zat heel anders in elkaar dan de meeste mensen dachten. Maar je snapt natuurlijk dat ik niet altijd lief kan zijn hè? zei hij semi-plagend en hij trok haar hardhandig tegen zich aan en beet haar zachtjes in haar nek.

[greenlightning]

Shirie luisterde naar zijn verhaal en glimlachte er alleen maar om. het was bijna schattig hoe hij probeerde haar alles uit te leggen, alsof ze het neit begreep. Ze vroeg zich af hoe anders ze moest zijn dan de meisjes die hij hiervoor had ontmoet. Ze besefte zich op dat moment pas werkelijk hoe anders zij was dan welk meisje ook. Niet enkel door haar verleden en haar kijk op de wereld, maar ook de waarden die zij had. Ze keek naar James, op een heel andere maneir die anderen deden. Zij zagen misschien een moordenaar, een meeloper, een misdadiger en iemand die inderdaad uit de onderwereld kwam, maar zo zag ze hem niet. In haar ogen was hij dapper, en trouw. Hij was een loyale vriend, iemand die goed samen kon werken, wist waar zijn plaats was, en anderen ervoor wilde behoeden. Hij kende zijn leven en zijn weg die hij volgde. hij wilde anderen mensen niet lastig vallen emt wie en wat hij was, en nooit ahd ze zich zo het gevoel gehad dat ze iemand honderd procent begreep als bij hem. Ze kende het gevoel om anders te willen zijn. Ze kende het, als je toekomst was uitgestippeld en je gewoon het pad moest volgen. de hobbels op je weg zo goed mogelijk incaserend en doorgaan, hoe zwaar het ook was. De mensen die je op je pad tegenkwam en belven, dat waren de mensen die je alles werden. Ze wou dat ze eits intelligents kon zeggen, maar ze kon alleen maar glimlachen en zijn hand vastpakken.

'In de eerste plaats,' begon ze glimalchend,' begrijp ik heel goed wat je voor je vrienden voelt en voor ze doet, ik waarschuw je alleen dat ik stevig in mijn schoenen sta en nogal heftig mijn mening uit. ik verwacht niet dat je me verdedigd als ik ruzie met ze krijg, net zomin als ik verwacht dat je mij aanvalt als ze boos op mij zijn. Ik vecht mijn eigen gevecht uit, altijd. Dus hoewel ik begrijp dat je samen met je vrienden vecht, is de gedachte dat je vrienden voor jou... met jou, sorry, vechten ondenkbaar. Maar daar wen ik wel aan.'
De grijns was neit van haar gezicht te slaan. Hij was zo leif en leuk en knap ook nog eens... hoe langer ze naar hem keek, hoe meer ze het vond. Vreemd, aangezien ze eigenlijk vanwege zijn uiterlijk met hem begon te flirten. nu zag ze dat nauwelijks meer. Was dit wat ze leifde op het eerste gezicht noemden?
'Maar denk neit dat ik bang voor ze ben, of bang voor jou. Zelfs als je ooit ruzie met me krijgt, of ik met jou, dan nog niet. Al komen jullie met dertig man op me af...' Ze snoof speels en prikte hem in zijn buik. '...dan zou ik jullie nog allemaal afmaken. Onderschat me maar niet.'
Ze knipoogde naar hem en kon zich neit voorstellen dat ze ooit gevoelens voor een adner had gehad. Ergens in haar riep een stemmetje dat er al iemand was, terwijl er een ander stemmetje riep dat er neimand adners was dan James.

[lizzie]

James kon zich niet voorstellen dat hij ooit moest vechten tegen Shirie. Hij zou dat niet kunnen. Hij kon haar op de een of andere manier dat gewoon niet voorstellen. Wat ze ook zou doen, hoe gemeen ze ook tegen hem zou zijn, hij kon het zich niet voorstellen. Zo net had hij nog gedacht dat hij haar helemaal in elkaar zou kunnen slaan als hij erachter kwam dat hij alleen maar een speeltje voor haar was. Maar nu, nadat ze zo duidelijk had laten blijken dat ze hem volledig snapte, kon hij het niet meer. Maar daarbij vertrouwde hij er steeds meer op dat hij geen speeltje was voor Shirie. Hij had het gevoel dat ze op de een of andere manier verbonden met haar stond. En dat ze elkaar begrepen zoals niemand anders dat deed. Ze was prachtig om te zien, echt prachtig. Maar er was nu meer. Er was veel meer. Er was een klik, een moment van begrip. Hij had meteen aan haar kunnen vertellen dat hij bij een gang zat. Dat had hij bij niemand zo snel gekund. De enige mensen die op deze school zaten en niet bij die gang die het wisten, waren Kélian, Mike en nu ook Shirie. Maar bij Kélian en Mike was het meer noodzaak geweest dat hij het hun had verteld. Bij Shirie niet. Hij had het Shirie willen vertellen.

James hoorde Shirie aan maar wist in zijn achterhoofd dat hij het moment dat Shirie iemand van de gang ging ontmoeten zo lang mogelijk zou uitstellen. Hij zou zorgen dat ze nooit iemand hoefte te ontmoeten totdat hij er zeker van was dat hun relatie lang genoeg en sterk genoeg was om het niet erdoor te laten verknallen. Nou laten we eerst maar gewoon zorgen dat je voorlopig even geen problemen met ze krijgt. zei James met een enorme glimlach. Toen Shirie in zijn buik prikte, sloeg James even een zielig kreetje uit. Dat deed pijn. Tijdens de operatie zijn er nogal veel dingen misgegaan en ik heb een erge buikinfectie gehad. Daarom is mijn buik nog altijd behoorlijk gevoelig. Het is een soort van Achilles hiel voor mij geworden. legde James uit. Hij voelde zich behoorlijk stom dat hij meteen begon te piepen als iemand in zijn buik prikte, maar het deed gewoon nog ongelofelijk veel pijn. Hij miste ook een groot stuk van zijn darm en zijn gehele blindedarm.

[greenlightning]

'Ik kom altijd in de problemen, daar ben ik een ster in,' lachte Shirie en haalde haar schoduers op. Ze zou James even leif aankijken en hij ozu haar alles vergevn. Was het ooit anders geweest? Nee, nooit. Ze ahd die grote bruine ogen, dat levie gezichtje, en de lippen waar jongen naar belven staren. Nog even eht leive stemmetje en ze was een engeltje, wat ze ook had gedaan. maar eprsoonlijk verwachtte ze ook geen ruzie emt James. Al hoewel.. hadden ze dat ent niet alweer gehad? nee, besloot ze, dit was een meningsvershcil geweest. gewooon een misverstand. Ze grinnikte.
pas toen hij ineen kromp schrok ze. Ze luisterde naar hem en legde zacht haar ahnd op zijn buik.
'het spijt me, dat wist ik niet!'
Ze trok zijn shirt iets omhoog, zakte door haar knieen en gaf een zacht en lief kusje op zijn blote huid. Langzaam kwam ze weer overeind en glimalchte naar hem.
'Dan zal ik voortaan heel voorzichtig zijn met dat buikje van jou.'
Ze voelde zich schuldig, ondanks dat eht eigenlijk niet echt haar schuld was. Ze kon er neit tegen als ze iemand pijn deed.

Hoe langer ze naar hem keek, hoe meer ze hem wilde vragen om nooit meer weg te gaan. Hij was slecht, een moordenaar en waarschijnlijk een player die haar nooit als meer dan een seksspeeltje zou zien, mara ze wilde dat hij niet meer wegging. Dit was een gevoel, dat ze neit kon verkalren. Ze voelde dit nioet voor jongens. Nooit. Waarom dan wel voor hem?
EEn nieuw liejde, ditmaal niet van haarzelf, kwam in haar op. Een leidje waar ze vroeger met tranen in haar ogen naar had geluisterd en die haar nu verwarmde.
'Will you stay with me, will you be my love
Among the fields of barley
We'll forget the sun in his jealous sky
As we lie in fields of gold

See the west wind move like a lover so
Upon the fields of barley
Feel her body rise when you kiss her mouth
Among the fields of gold

I never made promises lightly
And there have been some that I've broken
But I swear in the days still left
We'll walk in fields of gold
We'll walk in fields of gold'

[lizzie]

James voelde de pijn nog zielig natrekken. Na het gevecht had het bijna een jaar geduurt voordat hij er bovenop was gekomen. Maar hij had nog geluk gehad. Er waren ook doden gevallen. De dokters hadden lang gedacht dat hij het niet ging halen. De wond over zijn rug was snel genezen, maar zijn buikwond was het probleem. Er waren een paar vitale organen geraakt. Gelukkig was hij snel genoeg naar het ziekenhuis gebracht. Anders had hij het nooit gehaald. Zijn oor was ook behoorlijk kapot gemaakt, maar hij kon er nog prima mee horen. Ook had hij wat lichte schrammen, maar dat deerde niet vergeleken met zijn buik. Hij had bijna nisk van die periode meegekregen omdat hij door de medicijnen lag te slapen, maar de enkele keren dat hij wakker werd, waren zijn ouders er niet. Hij lag dood te gaan, maar ze waren er niet. Hij was officieel hun zoon niet meer. Toen James eenmaal uit het ziekenhuis mocht, heeft hij een kort gesprek van vijf minuten met ze gevoerd voordat hij op de trein naar Zweinstein werd gezet.

James keek hoe Shirie hem zachtjes op zijn buik zoende. Een warm gevoel verspereidde zich door zijn lichaam. Graag. Het doet nog steeds vreselijk pijn. Ik kan geen eens op mijn buik slapen. Gelukkig slaap ik bijna nooit. zei hij lachend. Hij keek naar Shirie en kreeg ineens een enorme drang om haar te knuffelen. Hij legde zijn armen om haar middel. Jij kan echt goed zingen! zei hij tegen haar. Ineens kwam de gedachte in hem op dat hij haar pas hooguit een uur kende. Hij wist geen eens haar achternaam. Shirie, wat is je achternaam? vroeg hij met een vragend hoofd. Hij wist eigenlijk helemaal niks van haar.

[greenlightning]

Shirie glimlachte om het compliment en haalde haar schoduers op.
'Er zijn teveel dingen die ik goed kan. het is bijna vervelend. Ik verzamel nu dingen die ik niet kan, gewoon om er een paar te kunnen noemen.'
Het klonk arrogant en waarschijnlijk was het ook zo, maar ze meende het. Ze zong al zolang, dat het een wonder zou zijn geweest als ze niet goed zong. Daarbij, speelde ze gitaar, was een talent op school, was intelligent en bleek meer dan getalenteerd te zijn in zwerkbal. Ze kon dansen en zwemmen als de beste. Ze was er trots op dat ze niet op haar schaatsen kon staan, want dat was iets wat ze moest elren. its waar ze moeite voor moest dopen. Alles ging haar veel te makkelijk af, en daar had ze een hekel aan. Ze wilde vele leiver gaan voor dingen die ze niet meteen kon.

ondanks dat ze lachte, begreep ze heel goed waar zijn vraag vandaan kwam. Hij had gelijk. Ze kenden elkaar nog helemaal niet, ondanks alles. Ze keek hem aan, met haar speelse blik, teriwjl ze zoich uitrekte.
'Mijn volledige naam, gebruik hem nooit tegen me, alsjeblieft, is Shirie Rosita Chatarina Maria Ashinta. Alleen de eerste en tweede zijn bekend. Houden zo, als het even ken. Ik ben geboren op zeven juni, achttien haar geleden, in het stadje Bayamo op Cuba. Ik woon op mezelf sinds mijn vijftiende en heb een heel slechte relatie emt mijn moeder. Ik ken mijn vader pas sinds een jaar en heb een twee jaar jonger broertje, waar ik tot een aantal maanden terug niks vanaf wist. Een half broertje. Ik heb nog een tweede half broertje, van mijn meoders kant, maar die is dertien jaar jonger dan ik. Ik heb in totaal vijf stiefvaders gehad, waarvan ik er met de meeste wel goed overweg kon, behalve met de laatste en tevens de huidige. Mijn beste vrienden zie je vaak genoeg, mijn mijn aller dierbaarste vriendin is mijn Cheetah Brownspot,' somde Shirie haar leven voor hem op. Ze liet al het drama achterwegen, maar ging verder met het onderwerp vriendje. 'Ik heb in totaal denk ik wel zeventien relaties gehad, de flirts en dates niet meegerekend, waarvan er maar vijf waren die ik als serieus zag. Mijn langste was vier maanden en ik heb het tot nu toe elke keer beindigd. Soms was het vanwege gebrek aan liefde, soms vawege verveling of teveel vriendschap en een enkele keer vanwege vreemdgaan. Mijn laatste relatie ging uit omdat hij geen tijd voor me had en dat ergerde me mateloos. Ik geloof dat ik je nu wel heb bijgepraat voor iemand die me... een antal weken kent.'
Ze glimalchte naar hem, en ondanks dat ze aan een stuk door had gerateld, ging ze ervanuit dat hij het toch wel ahd begrepen. Anders kon hij altijd nog vragen stellen.
'En jij?' vroeg ze met een brede grijns.

[lizzie]

In tegenstelling tot Shirie was James nergens goed in. Noujah hij was ontzettend goed in vechten, maar of hij daar nou zo trots op moest zijn. En wiet roken kon hij ook als de beste. Hij snapte wel dat iemand die overal goed in was wel eens iets wilde leren wat ze niet kon. Hij hoefte opzich nergens goed in te zijn. Zolang het nergens voor nodig was, zag hij het nut er niet van in om goed te kunnen zingen of goed te kunnen dansen. Voor de meeste mensen zorgde het niet voor brood op de plank. Zanger vond hij ook niet bepaald een eerzaam beroep. Hij vond het maar niks dat iemand voor vijf minuten zijn keel kon opensperren en dan meteen een miljoen had verdiend. Dat sloeg in zijn ogen nergens op. Een chirurg, dat vond hij een eerzaam beroep. Daar moest je voor leren. Daar redde je levens mee. Dat zou hij misschien nog wel willen worden als hij een legaal beroep zou doen.

Blijkbaar niet zo goed in relaties dus. zei hij lachend. Ik ook niet. Ik heb er eigenlijk nooit een gehad. Ik heb wel meisjes die terugkomen, maar dat is het wel. Mijn hele leven bestaat uit one-nightstand of iets van een week. Dan moet ik ze al gedag zeggen of doen ze het zelf. legde hij uit. Hij had er nog nooit echt spijt van gehad dat hij meisjes zo had behandeld. Hij gebruikte altijd de gang als excuus, maar dat was niet altijd zo geweest. Soms had hij ook gewoon genoeg van het meisje gehad. Het was ook wel de perfecte uitmaakmethode. Het meisje voelde zich gevleid dat hij haar in bescherming wilde nemen door niks met haar te nemen, maar ze zou niet snel een poging doen om toch verder met hem te gaan. Mijn volledige naam is James Samuel van der Bildt. Mijn tweede naam is van mijn vader, de rechter. Mijn moeder is een slet die het met de tennisleraar en de tuinier doet en zich laat volspuiten met botox. Mijn vader is gewoon een lul. Ik ben geboren op 14 maart 19 jaar geleden in Las vegas. En ik heb geen broers en zussen. somde hij snel op. Ik zit bij Zwadderich en jij? vroeg hij haar.