Nice... thingy {James+Shirie}

[greenlightning]

Op de tekeningen in haar boek leken ze lang niet zo... angstaanjagend, maar Shirie vreesde ze neit. Ze kende geen angst. Althans, neit voor werkelijk gevaarlijke wezens. De enige diertjes die ze vreesden waren achtpotig en kleiner nog dan haar hand. Maar deze schepsels...
In het maanlicht schitterden ze alsof ze waren ingevet met was. Hun tanden glommen, hun rode ogen gloeiden in het donker. Geknield sloeg Shirie hen gade. Ze waren prachtig... Rank als een riet, perfect en lichtvoetig... Ze kon niks anders dan naar ze kijken en ze aanbidden. Prachtiger wezens had ze neit aangetroffen. Nergens nog. Sinds wanneer kwamen ze hier in het wild voor? Ze werden steeds zeldzamer, toonden zich alleen bij het pure kwaad. Foto's waren er dan ook nooit genomen. Maar Shirie was al jaren door ze geobsedeerd en eidenlijk... was haar droom uitgekomen.

Het Cubaanse meisje zweeg. De Hellhounds snuffelenden met hun neus in lucht en leken haar aanwezigheid te accepteren. Het tweetal nam hun tijd om de ruimte in zich op te nemen, zich ervan verzekernd dat ze veilig waren, voor een van beiden traag op haar afstapte. Nehoedzaam, maar nieuwsgierig. Eenzaam bij haar snuffelde hij eerst aan haar hand.
Een rilling bespeelde haar ruggengraat. Ze wist dat als hij nu niks deed of wegstapte, dat ze gevar liep. Deze wezens keurden je hart. Keken recht door je ziel. Haar shirt plakte aan haar rug terwijl ze wachtte. Toen zette de hond zacht zijn tanden in haar hand en gaf er volgens een likje aan. De oplcuhting was groot. Ze was gekeurd en geslaagd. Met een gliamclh reikte ze haar hand uit om het te aaien.

[lizzie]

James zat weer eens te roken, iets wat bijna een routine bij hem was geworden, toen hij ineens voetstappen hoorde. Hij spitste zijn oren en probeerde te ontdekken hoe ver weg de voetstappen waren. Hij kon het maar moeilijk ontdekken. Toen de voetstappen, naar zijn idee, dichterbij kwamen, kwam hij tot de conclusie dat het meerdere mensen waren. Of in ieder geval meerder voeten. Hij vloekte binnensmonds en gooide de sigaret op de grond. Snel zette hij zijn voet er bovenop en trapte de sigaret uit.

Hij kon echt niet nog een keer betrapt worden op het roken van wiet. Het spul was verboden op school en als je er mee betrapt werd moest je het inleveren en twee weken lang nablijven. Aangezien hij al eerder was betrapt met wiet, zou deze straf zelfs meer worden. Hij wuifde even met zijn hand langs zijn lichaam om de rook wat weg te werken. Dit had vrij weinig effect. Hij probeerde met de punt van zijn schoen de joint onder een bosje te krijgen.

Toen liep hij vanachter het huisje vandaan. Hij kuchtte even en keek toen voorzichtig wie er was. Hij zag dat het een meisje was met een soort honden ofzo. Hij keek verbaasd naar de rug van het meisje. Hij zag de soepele beweging van haar hand en de rustigheid waarmee ze de hond benaderde. Wie was dat? En wat deed ze met die honden?

[greenlightning]

Het dier nam de aanrakning maar voor leif, aangezien hij nu alle tijd had om haar te besnuffelen. Ze alchte om diens nieuwsgierigheid en nog ahrder toen ze werd omgeduwd. Haar bruine haren vielen elegant naar achteren toen ze op haar gat viel. Ze stond toe hoe het dier haar bestudeerde, snuffelde en zelfs likte af en toe. Het moest wel de eerste keer zijn dat het een weerwolf had ontmoet. Tenminste, een weerwolf als zij. Ze rook vreemd. Dat kon neit anders, maar op dat moment voelde Shirie zich meer mens dan ooit. Ze was zich bewust van al haar vormen en rondingen en besefte ineens dat ze toch wel erg mooi moest zijn. Het was een vervelende ontdekking. SChoonheid zat van binnen, maar als iedereen verblind was door eht uitelrijk, zou iemand dat dan merken? Maar dit dier maakte zich neit druk om haar uiterlijk. Ze was ongevaarlijk, en geen voedsel. Meer telde niet.

In korte tijd verloor het dier echter alweer zijn interesse in haar. Er waren spannender dingen te zoeken. Ze zoichten iets, dat was duidelijk. Snuffelend verdwenen ze weer in de schduw van het bos en lieten haar alleen. Nog steeds overdonderd staarde Shirie in het duister. Langzaam kwam ze overiend en sleog haar kleding af. Ze was vergeten waarom ze hier oorspronkelijk naartoe was gekomen en probeerde het zich te herinenren, tot haar scherpe neus een geur opving. Het stonk. Sigaretten rook en.. wiet, voor zover ze kon ruiken. Op Cuba was het ook erg geliefd, al moest ze er zelf niks van weten. Ze sleog haar armen over elkaar, zich draaiend in de richting waar de geur vandaan kwam en meende een schim te herkennen.
'Je weet dat je een flink probleem hebt als je gepakt wordt he?' vroeg ze op een jennende toon. Ze zou nooit iemand aangeven. Zo was ze neit, maar ze pesten was leuk. Een wildvreemde zou neit weten dat zij het niet zou doen.

[lizzie]

James keek vanachter het huisje naar het vreemde schouwspel. Hij snapte nooit waarom mensen zo om dieren gaven. Hij vond deze honddingen wel heel mooi, maar hij zag het nut er niet van in om voedsel voor ze te kopen, ze mee uit te nemen en al dat soort dingen. Het meisje leek erg gesteld op het dier. Hij zag hoe ze omver werd geduwd door het dier, waardoor hij nog een stukje van haar erbij zag. Ze was knap vond hij. Hij vond bijna alle vrouwen knap, maar zij had nog even dat extra.

Toen merkte hij ineens dat de hond zijn richitng opkwam. Hij hoopte dat het beest zich zou bedenken maar dat deed het niet. Een beetje nerveus schuifelde hij heen en weer. Een andere reden voor zijn onbegrip voor huisdieren, was dat hij zich nooit prettig bij de dieren voelde. Hij had het idee alsof de dieren hem konden doorzien. Bij sommige mensen kon hij goed de schijn ophouden over wie hij was, maar dieren leken alles te weten.

Hij richtte zijn ogen van het dier af toen hij ineens een stem hoorde. Het was het meisje. Dan moet ik gewoon zorgen dat ik niet gepakt word toch? zei hij als antwoord. Hij was niet bang dat het meisje hem zou verraden. Zo'n type leek het niet. Mocht ze nu ineens opstaan en weg lopen, kon hij altijd nog haar de mondsnoeren zonder al te veel geweld. Hij hield niet echt van geweld tegen vrouwen.

[greenlightning]

Shirie grinnikte en haalde haar schoduers op.
'Dat lijkt em wel verstandig ja. Ik ga ervan uit dat je neit de regels breekt omdat je zo graag strafwerk hebt, of ben je al zo ver van de wereld dat je vergeten bent wat de nieuwste regels ervoor zijn?'
Er waren inderdaad zwaardere straffen geloond voor het gebruiken van drugs, sinds die student zichzelf van de toren ahd gegooid, ervan overtuigd dat hij kon vliegen. Shirie begreep het niet. Als je iets verbood, werd het alleen maar leuker. Besteed er weinig aandcht aan, en alleen de ergste gaan door. Die waren toch niet te stoppen.

Ze rekte zich uit in haar volle lengte en -wat tot haar genoegen neit zichtbaar was in het donker- haar shirtje toonde een deel van haar platte, gespierde buik. Ze bewoog rolde even emt haar schodeurs en bewoog haar heen en weer. Ze genoot van de nacht. Haar ogen waren snel gewend aan het duister en het was heerlijk rustig. Toch trok de jongen haar interesse.
'Vertel, wat doet een jongen als jij, zo eenzaamen alleen, smokend in eht donker, en wat vind je er echt lekker aan> het stinkt, het is slecht voor je, het kost bakken met geld...'
En het was slecht voor je conditie, maar neit iedereen gaf zoveel om zijn lkichaam als zij deed. Ze was een gezondheids en sportfreack. Bewegen, gezond eten en leven waren heel belangrijk. Dat kreeg je, als topsportster.
Ergens vond Shirie eht jammer dat de wezends weg waren. Ze wist niet zeker of ze wel leiver die jongen in de buurt ahd dan haar meest favourite diersoort. Zeker nu ze die eindelijk na tien jaar had gezien.

[lizzie]

James dacht even na over deze vraag. Waarom vond hij het eigenlijk zo lekkker? Mmm.. hij maakte even een denkgeluid en bekeek ondertussen het meisje. Hij verborg dit ook niet dat hij naar haar keek. Hij zou niet zien waarom. Ik ben in een verkeerde wereld terecht gekomen en heb het toen geprobeert. Na het proberen kwam het vaker gebruiken. En na het gebruiken kwam de verslaving. Nu zou ik niet meer een maand zonder kunnen.legde hij uit.
Hij liet zijn ogen gaan over het lichaam van het meisje gaan. Het was behoorlijk dun, maar bepaald niet lelijk. Hij probeerde te bedenken wat voor type meisje het was. Het was waarschijnlijk een meisje dat er geen problemen had met het overtreden van regels.

Het is bijna altijd in mijn hoofd en in verlang er vaak naar. Als ik eenmaal heb gerookt, laat het een gevoel van genot achter. zei hij. Eigenlijk net als sex voegde hij er lachend aan toe. En wat doet een meisje zoals jij hier? In het donker met zo'n onguur persoon zoals ik?

[greenlightning]

'Oh maar ik hou van ongure types, had je dat niet in de gaten?' vroeg Shirie op de uitdagende toon die ze zo graag gebruikte. Ze wenste dat ze hem kon zeggen dat ze eht ermee eens was, wat sex betrof, maar ze was nog maagd en was ook neit van plan om dat snel op te geven. Al ahd ze meer geprobeerd. Het was ook zo verleidelijk. Maar echt all te way gaan zou ze niet. Dat kon ze niet...
Met een uitdagende glimalchje stapte ze op hem af, zelfverzekerd en op haar gemak. Ze was neit bang voor hem, al kriebelde het in haar keel vanwege de rook. Ze rekte zich nogmaals uit en keek naar hem, zoals hij naar haar keek. Ze was gewend bekeken te worden. mannen deden neit anders, maar ergens was het van hem midner erg. Misschien omdat hij op het eerste gezicht wel erg haar type ws. Te erg. Ach, spelen kon geen kwaad...

"Tja, maar ik zou je ermee kunnen helpen hoor,' grinnikte ze terwijl ze voor hem ging staan, met nog geen meter tussen hen, overweldigd door de smerige geur. 'wedden dat ik je het zou kunnen laten vergeten/ Straks zit je hoofd zo vol met Shirie dat er niks anders meer in kan. En wie ben jij? Ik geloof neit dat ik jou ooit eerder heb gezien...'
Ze streek zacht emt haar vingers over zijn borst. Ze was neit bang. Waarom zou ze? Ze kende vijf vechtsporiten en was op haar hele lijf afgetraind, al swas dat neit te zien. Hij zou het voelen en dat wist ze. Toch betwijfelde ze dat ze zich hoefde te verdedigen. Zo eng was hij niet...

[lizzie]

James bleef rustig staan en liet zich niet intimideren of opwinden door Shirie. Hij was niet bang voor haar. De meeste jongens zouden meteen zich enorm opgelaten voelen, maar hij was wel wat gewend. Het meisje was duidelijk zijn type, maar toch hield hij zich in. Hij wilde niet zo makkelijk zijn. Hij had ook het idee dat ze hem alleen maar zat te plagen. Waarschijnlijk zou ze niks in hem zien dan een speeltje. Misschien zag hij dat ook wel in haar. Hij had zijn mening daar nog niet over haar helemaal gemaakt. Ze leek erg zelfverzekerd en dat beviel hem, maar haar houding tegenover hem was niet helemaal wat hij wilde. Hij hield niet zo van spelletjes.

Toen Shirie begon over het laten vergeten en wat ze verder allemaal niet zei, schudde hij zijn hoofd en sloeg een lachje uit. Ze had misschien het wel iets te hoog in haar bol. Ze was waarschijnlijk nog nooit verslaafd geweest aan iets, nog nooit zo erg naar iets verlangt. Hij was ook nog geen eens de ergste. Hij kende mensen die er aan kapot gingen en het beangsdigde hem een beetje, maar hij kon het niet afweren. Zo veel betekende het voor hem. Een meisje had dat nog nooit voor hem betekent.
Hij zette de laatste stap zodat hij nu tegen haar aankwam te staan. Ineens trok hij haar hardhandig tegen hem aan op een manier wat bij de meeste mensen pijn zou doen of op z'n minst ze zou laten schrikken. Hij boog met zijn hoofd naar haar oor en fluisterde:Ik ben de jongen die de meeste mensen mijden. Met reden. zei hij en liet haar toen los en liep achter het huisje waar hij de rest van z'n spul had gelegd. Als zij spelletjes met hem wilde spelen, zou hij wel eens laten zien wat hij echt was.

[greenlightning]

Shirie kon daar alleen maar om lachen.
'ZXo zo, a bad boy. Komt goed uit. Dat is rpecies eht soort waar ik al te lang geen contact meer mee heb gehad. Begon em al zorgen te maken of alles neit veel te eenvoudig werd.' Ze plaatste haar hand tegen de boom en grijnsde uitdagend en zelfverzekerd naar hem, met een vleugje van interesse. Ze hield ervan als ze moest jagen. Makkelijke jongens waren voor een keer, maar moeiljike jongens konden blijven. De meeste van dit soort werden zelfs relaties, of goeie vrienden. Jongens met karakter en pit,. jongens met een achtergrond. Jongens die werkelijk de tijd zouden nemen om haar te leren kennen, voornamelijk vanwege hun eigen trots. Hij begon haar met de seconde meer te bevallen. Verliefd werd ze neit snel, maar haar interesse was gewekt.

Haar blik viel op de spullen en ze rook de sterke geur van de troep die ze niet herkende. Ze snoof licht, maar wilde neit laten merken dat haar maag zich omdraaide. Nu vervloekte ze haar sterke geur. Tocg gaf ze geen krimp en bleef glimalchen.
'Het is hier te donker,' mompelde ze, alsof ze geen uitstekend zicht had in het donker en maakte een vuurtje, trapte met haar hiel op de achterkant van een stok. Die schoot omhoog en ze ving hem soepeltjes op, zette eht vuur op de punt en plaatste de stok recht in de grond. Een cirkel van licht brak het duister en ze kon hem nu goed zien. Hij was nog mystereuzer dan hij had gehoopt nu in het licht. Ondanks zijn Amerikaanse accent (toch?) beviel hij haar, meer en meer.

[lizzie]

James verzamelde zijn spullen, een portomonee, wat wiet, een aansteker en een mes. Hij stopte ze in een plastic tas en verborg ze onder het huisje. Daar zocht niemand. En mochten ze de vreemde geur ruiken, dan zouden ze denken dat Hagrid weer eens aan het koken was. Het was de ideale verstopplek. Hij gooide er wat grond over en stampte het met zijn voet even snel aan. Hij kwam hier bijna altijd. Hij had nog hier en daar wat plekken waar het veilig was, maar deze was nog wel het beste. Het was niet echt een geheime plek, dus leek het niet verdacht, maar hij stond wel goed opgesteld.

James keek vanuit zijn ooghoek naar Shirie. Het beviel hem hoe ze er bij stond. Ze was niet te geïntimideerd geraakt van hem. Opzich een goede eigenschap. Dit kon nog wel interessant worden, bedacht hij. Hij draaide zich nu weer naar haar toe en bekeek haar weer eens. Hij kon haar wat minder goed zien, omdat het zo donker was geworden. Dus hij was erg blij toen ze wat licht creeërde.

Oew, setting the mood already. zei hij flauw. Hij liep naar een bosje en haalde er nog wat uit. Het was een fles wijn. Hier is de wijn. Nu alleen nog een Italiaans muziekje en het is compleet. zei hij flauw. Hij nam een slok uit de fles en stak hem uit naar Shirie.