Post by melien on Jan 5, 2008 1:55:44 GMT 2
Buiten was het pikdonker. Het was erg bewolkt en er was geen maan te zien. Het was de zoveelste nacht van zaterdag op zonag, met nieuwe maan, in februari. Het was doodstil, op een paar uitzonderingen na. Naast de alledaagse, nachtelijke geluiden was ook de klok te horen. De klok gaf met luide slagen aan dat het inmiddels middernacht was, en dat het einde van die zaterdag naderde. De klokslagen die door het kasteel weergalmden konden echter niet de voetstappen weerhullen die in de lege gangen te horen waren.
Af en toe kroop er een traan over Joanna’s wang. Als je langs liep zou je dit echter niet zien, aangezien haar lange, golvende, kastanjebruine haar voor haar gezicht viel. De rugzak waarmee ze die ochtend was vertrokken, had ze thuis laten liggen.
Toen Joanna eindelijk bij de deur naar de leerlingenkamer van ravenklauw was aangekomen, hoorde ze de twaalfde klokslag. Zachtjes klopte ze op de deur en beantwoordde ze de vraag op fluistertoon, die gesteld werd. Ze veegde de paar tranen weg met haar rechterhand, op precies hetzelfde moment als dat de deur open ging. Zonder al te veel geluid te maken stapte ze de leerlingenkamer binnen en ging ze in een hoekje van de bank zitten. Ze keek even naar de vlammen van het haardvuur voordat haar blik afdwaalde naar haar linkerpols, die inmiddels helemaal bont en blauw was. De vlammen van het haardvuur straalden warmte uit terwijl Joanna’s gedachten afdwaalden naar de verschrikkelijke gebeurtenissen van de afgelopen dag.
Af en toe kroop er een traan over Joanna’s wang. Als je langs liep zou je dit echter niet zien, aangezien haar lange, golvende, kastanjebruine haar voor haar gezicht viel. De rugzak waarmee ze die ochtend was vertrokken, had ze thuis laten liggen.
Toen Joanna eindelijk bij de deur naar de leerlingenkamer van ravenklauw was aangekomen, hoorde ze de twaalfde klokslag. Zachtjes klopte ze op de deur en beantwoordde ze de vraag op fluistertoon, die gesteld werd. Ze veegde de paar tranen weg met haar rechterhand, op precies hetzelfde moment als dat de deur open ging. Zonder al te veel geluid te maken stapte ze de leerlingenkamer binnen en ging ze in een hoekje van de bank zitten. Ze keek even naar de vlammen van het haardvuur voordat haar blik afdwaalde naar haar linkerpols, die inmiddels helemaal bont en blauw was. De vlammen van het haardvuur straalden warmte uit terwijl Joanna’s gedachten afdwaalden naar de verschrikkelijke gebeurtenissen van de afgelopen dag.
