|
|
Post by Krista - on May 13, 2008 17:35:20 GMT 2
"Doei dan he, Joanna, Téddy". Die laatste naam sprak hij uit met iets van walging. Waar bemoeide dat joch zich toch mee? Als hij zijn zinnen op Joanna had gezet vond hij het niet echt prettig dat zo'n oorwurm er zich tussen ging wringen, alsof hij het beter wist. En daarbij, dit was anders geweest. Dit is anders. "Slaap ze". Met een rukje draaide hij zich om en slenterde op 'Eric snelheid' (wat niet echt betrekkelijk snel was) richting de trap naar de jongensslaapzaal.
|
|
|
|
Post by melien on May 13, 2008 17:43:34 GMT 2
Joanna bleef rustig zitten. Ze staarde in het vuur en probeerde alle dingen even rustig op een rijtje te zetten. Maar lukken wilde het niet. Alles spookte door haar hoofd. De vorige dag, de treinreis, Eric, Teddy's reactie. Ze wist het allemaal niet meer. Hoe kon ze er ook ooit uit komen als het haar allemaal zo verwarde?
Na een poosje - dat wel een eeuwigheid leek te duren voor haar - stond ze langzaam op. Haar blik was nog steeds op de vlammen gericht en ze hield nog steeds haar pols vast. Rustig liep ze naar de meiden slaap zaal waar ze in bed ging liggen, maar nog lang niet in slaap zou vallen.
|
|
