|
|
Post by greenlightning on Jan 20, 2008 19:56:52 GMT 2
De ijzige wind streek over zijn onblote bovenlijf en liet kippenvel op het zijne verschijnen. De wind speelde met zijn donkere krulletjes, terwijl zijn blik bewonderend op de volle maan hing. Het was een prachtige nacht, herlder als kristal. DE sterren meodigden hem aan, zoals ze altijd deden als hij iets levensgevarlijks ging doen.
Want dat was wat dit was. Voor de derde maal, ging hij zijn rechten op de school risceren. Maar het was het waard. Hij wachtte geduldig tot zijn verloofde zich bij hem zou voegen.
Zijn verloofde... De gedachte deed zijn hart overslaan. Ooit zou ze zin vrouw zijn. Zijn koningin.... Stralend sloot hij zijn ogen en wachtte tot hij haar voetstappen zou horen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jan 20, 2008 20:10:08 GMT 2
Haar zwarte rok waaide een beetje op toen ze langs de bomen stapte in haar zwarte laarsjes die nu een klein beetje onder de modder zaten. Ze had nog een rood shirt aan met een diepe V-hals en een van haar schouders was ontbloot. Het was dan misschien een beetje koud, maar dat deerde haar niet, ze had het er wel voor over zeg maar. Haar haar zat in een staart, met alleen de witte plukken eruit die langs haar gezicht hingen.
"Miquel?" Vroeg ze en hield haar verlichte toverstok vooruit. Hij moest hier toch ergens zijn.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 20, 2008 20:27:04 GMT 2
'Volg je liefde,' lachte hij en opende zijn ogen. Hij draide zich naar haar om. 'Doof dat licht, de maan is fel genoeg.'
Zijn blote voeten op het zachte, vochtige mos voelden vreemd warm aan, alsof de natuur de warmte van dit moment voelde. Hij verlangde naar haar, zoals hij altijd deed.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jan 20, 2008 21:56:35 GMT 2
Carmen keek een beetje verrast, maar doofte toen haar stok en stopte deze weg. "Mag ik ook je stem volgen?" Vroeg ze zacht en liep in de richting waar ze hem gehoort had. "Je kiest ook wel altijd dagen uit dat het volle maan is he? Je bent gewoon een klein weerwolfje."
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 21, 2008 15:18:55 GMT 2
'Je weet dat ik een beest ben,'zei Miquel zacht, terwijlhij met kloppend hart wachtte tot ze hem zou bereiken. Zijn ogen waren gewend aan eht donker en wat hij zag was mooi.
'We zullen niet gestoord worden. Ik heb een deal met Shirie gesloten. Ze zal zich hier niet laten zien en idereen uit de buurt houden. Ben haar tegengekomen?' Zijn stem was zach en vol liefde.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jan 21, 2008 17:57:14 GMT 2
Carmen meende Miquel te zien en liep rustig op hem af. "Nee, ik geloof het niet tenminste. Ik heb pas op de helft wat licht aangezet, zeg maar. Het kan best dat ze langs me gelopen is." Ze besl;oot dat ze zich nu niet met haar gedachte op Shirie ging richten, ze geloofde wel dat die niet in de buurt zou komen. "Maar je bent wel een lief beestje en je bent mijn beestje." Zei ze toen ze vlak voor hem stil stond.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 21, 2008 19:00:18 GMT 2
Miquel legde teder zijn handen op haar middel en trok haar tegen zich aan.
'Alleen van jou, voor eeuwig en altijd. Tenminste, ik meen me te herinneren dat het ja woord dat betekend.'
Hij zoende haar lippen en azkte toen af naar haar nek en langzaam naar haar borsten.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jan 21, 2008 19:17:57 GMT 2
Carmen grinnikte. "Dat is inderdaad precies wat mijn antwoord betekende ja." Zei ze met een beeetje trillende handen. Nee, ik zou er nooit aan kunnen wennen, dacht ze en glimlachte om zichzelf. Ze rilde even en duwde Miquels hoofd zachtjes omhoog. "Stof is niet eetbaar hoor." Zei ze zacht.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 21, 2008 19:28:49 GMT 2
'Jij ook niet, maar dat houdt me niet tegen,' grinnikte hij. 'Kom, ik wil je beter kunnnen zien.'
Hij nam haar hand en begeleidde haar richting een plek die overzag op het meer, een eind lager. De man scheen helder op zijn gezicht en hij voelde zich mooi, maar lang niet zo mooi als zij was. Opnieuw trok hij haar zacht tegen zich aan.
'Ik hou van je,' fluisterde hij.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jan 21, 2008 19:35:39 GMT 2
Carmen liep rustig met hem mee en keek naar de reflectie van de maan, waardoor ze ene beetje schrok toen Miquel haar weer beet nam. "Ik hou ook van jou." Zei ze lachent. Een zin die te vaak werd gezegd, maar ook te weinig. Vreemd dat ze dat vaak tegen elkaar zeiden, maar dat ze toch steeds weer gelukkig werd als ze hoorde. "Twijfel je daar dan ooit aan? Moet je daar nog meer bewijs van?"
|
|
