|
|
Post by greenlightning on Aug 26, 2007 20:57:32 GMT 2
Miquel sprong van zijn bezem af. Hij keek naar zijn huis, nog steeds met verbazing. Wat was zijn vader toch een ijdeltuit.
Het Paleis was van zuiver wit marmer, met gouden versieringen. Het embleem van de Mycaro's stond groot voor de toegangspoort. Het paleis werd omringdd door een grote tuin, vol met kleurige bloemen en perfect gesnoeide struiken en bomen. Te perfect, vond Miquel. Het was heel vreemd om heir nu zonder zijn zus te zijn, maar gelukkig was Carmen mee. Zijn hart sprong op toen hij zich omdraaide en naar zijn vriendin keek. Ze was zo mooi... zijn familie moest haar wel mogen!
En adners... had ze maar pech.
Het paleis lag op Ierland, op een verhoging, vlak voor een stadje.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 26, 2007 21:03:15 GMT 2
Carmen lande en keek met grote ogen naar het huis.... nou ja paleis. "Wow." Fluisterde en deed een plukje haar achter haar oor.
De twee plukken haar die normaal spierwit waren, waren nu donkerrood. Dit had ze in de vakantie al gedaan en was er nu zeer blij om. Meestal werd ze een beetje vreemd aangekeken erdoor en geloofde niemand dat het natuurlijk was.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 26, 2007 21:08:43 GMT 2
Miquel lachte. 'Ja, mijn vader vind het om de een of adnere reden belangrijk dat we onze status tonen. Ik vind het belachelijk. In een normaal rijtjeshuis was ik even gelukkig, maar goed.' Hij zuchtte. 'ga je mee naar binnen? Ik laat je starks de omgeving wel zien. Als het lekker weer blijft kunnen we buiten zwemmen. Anders misschien binnen. Of tennisen, of leuekre dingen. Zoals airboarding. Als je wil.'
Hij grijnsde en knipoogde. 'of wil je nu eerst mijn familie ontmeoten zodat je ervan af bent?'
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 26, 2007 21:12:28 GMT 2
Carmen beet op haar lip. "Ik weet het niet." Ze voelde de zenuwen in haar buik rondspringen en keek naar de grond. "Doe maar wat jij het... handigst vind." Ze ging naast hem staan en keek weer naar het huis.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 26, 2007 21:16:08 GMT 2
Miquel lachte. 'Geen zorgen, mijn leifste, ze bijten huis niet. Nou, misschien mijn jongste broertje, maar dat komt omadt hij denkt dat hij en konijn is. Kom op, ik zal eens kijken of we met Michael kunnen beginnen. Dat zal je wel wat zelfvertrowuen geven.'
Hij nam haar hand in de zijne en begeleidde haar de tuin door. De bezem liet hij liggen. Achter hem verschijnselde een bediende. Die ruimde het achter hem op. Miquel keek niet eens op. Hij liep door, de oprit af, tot ze bij de voordeur kwamen. Hij was hoog genoeg om een reus door te laten.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 26, 2007 21:27:21 GMT 2
Carmen keek wel achterom. "He.." Ze keek weer naar Miquel. Ze wilde iets zeggen over de bediende, amar aangezien hij het negeerde deed ze hetzelfde maar.
Ze ging een beetje dicht tegen Miquel aanlopen. Ze vond het net iets te groot naar haar wens. Niet meegerekend dat ze gewoon heel erg nerveus was. "Okey, is goed." Zei ze zacht.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 26, 2007 21:34:45 GMT 2
Miquel schaapte zijn keel en sloeg met zijn hakken tegen elkaar. De deur zwaaiden naar binnen open. Twee bedienden stonden bij de deur en bogen voor hem. Miquel, in zijn spijkerbroek en zwarte thirt, leek in niks op de prins die hij was, maar zijn uitsraling was voldoende voor de bedinedes. 'Welkom heer, heeft u een goede vlucht gehad?' vroeg de een, met zijn hoofd richting de grond en met een zwierig armgebaar naar hem, terwijl de ander zijn handen uitstak en Miquels bagage in ontvangst nam.
'Zeker,' antwoordde Miquel op autoritare toon'. 'Maak mijn vader alstublieft bekend met mijn aankomst en verwittig de Sean Philip dat wij een lichte maaltijd willen nuttigen in de serre. U heeft toevallig geen idee waar mijn broers zich bevinden?'
Hij knipoogde vlug naar Carmen en glimlachte snel, voor hij zich weer zijn prinses gezicht aanstelde.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 26, 2007 21:43:57 GMT 2
Carmen grinnikte heel zacht en keek naar Miquel. Ze hafd hem nog nooit zo horen praten, maar vond het wel grappig. Ze keek vervolgens naar de bediendes en vond hun onderdanigheid naar Miquel ook wel grappig.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 26, 2007 21:51:55 GMT 2
De bediende met de spullen stak zijn hand uit naar Carmen en boog zijn hoofd. 'Uw spullen, vrouwe?' vroeg hij nederig.
De ander knikte naar Miquel en deed een stap opzij om hem naar binnen te laten. Miquel stapte trots, maar emotieloos de hal in. Het was een grote ruimte, Zilver, wit en grijs. Het plafond was hoog. Miquel draaide zich hooghartig om. 'Schiet op, wilt u? Ik heb nog veel dat ik wil doen emt mijn vrouwe vandaag. Treuzelen is geen optie.'
De man boog zijn hoofd en duwde al buigend de deur dicht. Toen verdwijnselde hij.
|
|
|
|
Post by Madjic on Aug 26, 2007 21:55:11 GMT 2
Carmen gaf een beetje aarzelend haar tas af en slikte. Ze had geen idee wat ze moest doen.
Ze liep maar met Miquel mee toen hij weer begon te lopen. Ze besloot dat ze hem later nog maar moest vragen naar dat Vrouwe, ze vond het net iets te klinken.
|
|
