|
|
Post by greenlightning on Sept 24, 2007 22:39:47 GMT 2
De jongen lachte zijn witte tanden bloot hij stak zijn hand uit naar haar, pakte haar hand en gaf er een kusje op. 'Het is een eer je te ontmoeten. Michael Mycaro.'
Miquel zuchtte geergerd. 'Schat, dit is mijn broer Michael, Michael, dit is mijn vriendin Carmen.'
'Jij en een vriendin. Zo zo, en nog wel zo';n mooie. Blij dat je volwassener bent geworden.'
De jongen kwam overeind en rechtte zijn rug. Zijn houding was die van een prins, maar zijn uitstraling die van een vriendelijke jongen. Hij was zeker knap om te zien, met een mond, gemaakt om te lachen, en ogen die altijd straalden. Hij was langer dan Miquel en volwassener dan hij.
Miquel snoof. 'Heb je ook nog iets leukers te melden?'
Miachael lachte. 'ja hoor. Je zus was eerder het slachtoffer van de odeurlijke figuren dan jij en je hebt nog een minuut of drie om je voor te bereiden voor ze hier zijn.'
Hij maakte een halve buiging naar Carmen, stak zijn hand op naar Miquel en vertrok weer, de deur zacht achter zich dicht terkkend.
Miquel glimalchte flauwtjes. 'Dat was één.'
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 24, 2007 22:43:07 GMT 2
Carmen slikte en keek Miquel aan. "Betekende dat dat je vader eraan komt?" Ze rilde even en spande onbewust haar spieren een beetje aan. Ze wilde het leifst achter Miquel wegduiken.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 24, 2007 22:54:23 GMT 2
Miquel knikte. 'En die feeks van een vrouw van hem ook. Ach, hij heeft Tyra al gehad. Ik vraag me af of ze hem al heeft verteld dat ze een vriend heeft! Da flipt hij echt!'
Hij knipoogde naar Carmen. 'Geen zorgen schatje, het komt echt wel goed.'
Van achter de deur klonen voetstappen. Ze kwamen eraan.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 24, 2007 22:58:28 GMT 2
Carmen haalde diep adem en keek naar de deur. "Fijn." Mompelde ze en pakte Miquels hand. Ze vroeg zich af of ze ooit zo gespannen was geweest en of ze dat ooit nog eens zou zijn. Nou ja, dit was dan ook de eerste keer dat ze de ouders van een vriendje ontmoette.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 24, 2007 23:21:45 GMT 2
De deuren werden open geschoven en een man stapte de ruimte binnen. Een rode mantel drappeerde over zijn schoduers. Zijn haren waren zwart en stijl, zijn ogen even donker als zijn haar. Het was duidelijk van wie Michael en Miquel hun charmes vandaan hadden. Al was Myco al wat ouder, hij zag er niet midner goed uit dan zijn zonen.
Achter hem volgde een vrouw met stroblond haar, opgestoken. Ze droeg een kroontje, terwijl dat van Myco ontbrak. Ze had een smal gezicht en afkeurende ogen en mond. Ze snoof als begroeting naar Miquel.
Miquel stond op, recht als een soldaat en boog voor zijn vader. 'Vader,'groette hij. Zijn blik viel op de vrouw. 'En jij, vrouwe.'
'Het is 'U''riep de vrouw met schrille stem. Miquel trok alleen zijn wenkrbrauw op.
Myco wierp een blik op zijn vrouw, ton op zijn zoon en besloot op zich er maar neit mee te bemoeien. Hij liep naar zijn zoon toe en knikte.
'Miquel, mijn zoon.' Zijn blik viel op Carmen. 'En wie mag dit zijn?'
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 24, 2007 23:29:39 GMT 2
Carmen voelde zich met de seconde die verstreek, vanaf het moment dat Miquels vader binnen kwam, zichzelf steeds kleiner en nerveuzer worden. Ze voelde hoe haar hart in haar keel sneller begin te kloppen. Ze was naast Miquel gaan staan en staarde het echtpaar aan.
Toen de man tegen haar sprak moest even nadenken of ze moest spreken, maar bedacht dat die waarschijnlijk niet alleen aan Miquel werd gestelt. Dus Carmen boog met trillende handen. TOen ze overeindkwam keek de man niet direct in zijn ogen aan. "Ik b-ben Carmen R-Rose L-Loir." Ze vervloekte zichzelf dat ze niet met een vaste stem kon praten.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 24, 2007 23:42:35 GMT 2
Miquel kwam zijn vriendin te hulp.
'Vader, dit is Carmen. Zij is mijn vriendin en blijft hier voor de vakantie, zoals ik u al heb aten weten. Nou, wat vind u, is ze geen schoonheid?'
Myco keek zijn zoon, die grijnsde van oor tot oor, een paar tellen aan en glimalchte toen. 'Ze is alles en meer dan je me verteld hebt, Miquel.' Hij wendde zich tot Carmen. 'Het is me een genoegen om je te ontmeoten. Doe alsof je thuis bent en laat je alsjebleift neit afschrikken door al de poespas nu. Dit is altijd zo -fluisterend- als mijn vrouwe erbij is.'Hij kwam weer overeind. 'Dus, jullie wilden wat gaan eten? ik heb dominique gevraagd het eten op te dienen buiten. Zin om samen te dineren?'
Miquel glimalchte en knikte. 'Zeker vader, dat klinkt als een waarlijk genoegen.'
Hij boog en met een afkereuend gelijk vertrok vrouwe Mycaro. De deur viel dicht en Miquel barstte in lachen uit. 'Pa, hoe hou je eht vol met dat mens? Als ik nog langer dit toneelstukje had meoten spelen was ik knock out gegaan.'
Myco grinnikte hartelijk. 'Ze heeft haar goeie kanten. Kanten die jij niet kent.'
'Nee, houden zo! Alsjebleift!'
Daar moesten ze allebei hard om lachen. Myco nam zijn zoon even kritisch op. 'Je meot meer trainen. Je speiren zwakken af.'
'Pa, doe me een lol.'
Miquel keek zijn vader geergerd aan. Die lachte verontschuldigend. 'Ik zeg eht alleen maar. Je wil wel op je mooist zijn voor je meisje, toch?'
Hij knipoogdenaar Carmen en liep richting de deur. 'Ik verwacht jullie over een kwartier met eten. Kleed je wel eerst even om in wat.. gemakkelijkers.'
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 24, 2007 23:49:04 GMT 2
Carmen bleef als versteend naast Miquel staan, enkel haar handen trilde. Haar mond har zich tot een nerveuse glimlach getrokken. Ze hield Miquels hand harder vast dan eigenlijk de bedoeling was, maar hij was haar enigste houvast. EN als hij haar hier ergens alleen zou laten dan zou je hem vermoorden.
Zodra ze dineren hoorde voelde ze zich al misselijk worden. 'Eten?' Dacht ze. 'Ik moet blij zijn als mijn ontbijt binnen blijft.'
Ze wist echter wat te ontspannen toen de vrouw weg was en Miquel wat losser deed.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 25, 2007 0:02:32 GMT 2
Myco vertrok en miquel stoptezijn vrije ahnd in zijn zak, terwijl hij met zijn andere haar ahnd pakte en er een kusje op gaf. 'Nou, was mijn vader zo erg als je ahd verwacht? VErgeet niet dat gestoordheid vaak erfelijk is.'
Hij knipoogde vrolijk en ging weer zitten. Hij nam zijn drankje en goot eht in een keer naar binnen. 'Nou, zullen we ons dan maar gaan omkelden? Je kan wel wat lenen van Tyra. Ze heeft meer kerlen dan ze zelf weet. En anders hebben we ook gewoon een hele rij extra kleren. Het hoeft neit netjes of shique te zijn hoor. Gewoon iets lossers.'
Hij stond op, wankelde een en grijnsde toen. Iets te snel gedronken.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 25, 2007 0:07:56 GMT 2
"Hij was aardig." Zei ze met een schorre stem. "Maar dat hielp niet veel." Ze kreunde en ging op de sofa zitten. Ze sloot haar ogen en ligde haar hand op haar borstkas. Ze haalde een paar keer diep adem en opende haar ogen toen weer. "Sorry, ik was... niet echt normaal. Beetje... heel erg gespannen." Ze stond weer op en keek hoe hij wankelte en pakte zijn hand weer. "Miquel, niet zat worden. Dan overleef ik dit echt niet meer."
|
|
