|
|
Post by greenlightning on Sept 26, 2007 0:15:58 GMT 2
Miquel grijsnde. 'Ze zijn vervelend, een soort van muggen. Verder ijn ze neit gevaarlijk. En je hebt mij, en Michael, want het is duidelijk dat hij je mag en Tyra. Dus geen zorgen. Daarbij, me pa is er ook nog. Echt, ga maar lekker met mij ete We gaan zo ver mogelijk bij ze candaan zitten.'
Hij sommeerde zijn schoenen in de hal en stopte heel even om ze aan te trekken. Daarna nam hij haar weer bij de hand en begeleidde haar naar de tuin.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 26, 2007 0:18:34 GMT 2
Carmen knikte. "Ik kan ze moeilijk de hele tijd dat ik hier ben ontlopen he." Ze glimlachte. "Nou ja, we zien wel. Zolang ik maar naast je zit."
Ondanks dat ze zich sterk probeerde te houden voelde ze zich toch weer zenuwachtig.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 26, 2007 0:28:07 GMT 2
Miquel snoof. 'Carmen mijn roosje, ik woon hier en zelfs ik probeer ze te ontlopen! Kom op, het komt goed. Kijk, ze zitten al te wachten.'
Buiten op een marmeren ovale plein stond een lange houten tafel.
Mycao zat aan het hoofd, met aan de ene kant van hem de vrouw en aan de andere kant een jonge man met lang zwart haar, een spits geizhct en een lang neit zo brede bouw als zijn andere broers. Naast hun moder zaten twee kleine, erg energieke jongetjes. De kleinste, die naast zijn moder zat, was de eerste met een afwijkende haarkleur. Rood haar en dun, net als zijn moeder. Naast hem, iets groter, maar even enthousaist zat ene jochie emt zwart haar en een vrolijk gezichtje. Daarnaast zat Tyra. Ze lachte om het jongetje naast haar.
Michael zat naast zijn broer, maar leek er neit al te blij mee te zijn.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 26, 2007 0:31:39 GMT 2
Carmen slikte haar angst en nerveusiteit in en glimlachte. Ze bekeek iedereen stuk voor stuk. Drie nieuwe gezichten, constateerde ze.
Ze knikte naat Tyra, omdat ze niet wist wat ze moest zeggen en omdat ze niet wist haar haar stem nu was.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 26, 2007 0:36:35 GMT 2
Miquel begeleidde haar naar de twee vrije plaatsen naast Michael. 'Wat wil je,'vroeg hij haar zacht. 'naast Michael, of tegenover Tyra?'
Het maakte hem niet uit. Ze was hoe dan ook uit de gevaren zone. Junior zou hen niet goed kunnen zien en de kleintjes waren ver weg.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 26, 2007 0:42:24 GMT 2
Ineens voelde Carmen de neiging om het gevaar op te zoeken. Ze was tot nu toe het verlegen en zenuwachtige meisje geweest. Ze moest ook laten zien dat ze niet bang was. Zeker niet voor mensen die niet erger dan haar eigen familie konden zijn.
"Ga jij maar tegenover je zus zitten." Gaf ze als antwoord en glimlachte. "Just don't leave me." Voegde ze er fluisterd achteraan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 26, 2007 0:48:45 GMT 2
Miquel knikte. Hij schoof de stoel voor Carmen naar achter en duwde hem weer aan toen ze zat. Hij nam naast haar plaats e glimalchte naar Tyra. Die glimalchte terug en zwaaide licht naar Carmen.
Michael gunde zichzelf de eer om Carmens glazen te vullen. Een met fruitige rode zijn, een emt water en een met sap. Hij wende zich weer emt een zicht tot zijn broer, die hem duidelijk verveelde met ene verhaal dat hem neit boeiede. Miquel grijnsde. 'Zie, niemand is in junior geboeid,'fluisterde hij in Carmens oor. 'Wat wil je Je kan gewoo pakken hoor.'
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 26, 2007 0:54:05 GMT 2
Carmen glimlachte dankbaar naar Michael. "Dankje." Zei ze zacht. Ze staarde even naar de glazen, maar hoorde toen Miquel. Ze keek even naar de onbekende jongen en fronste haar wenkbrauwen. Ze bestudeerde hem even en nam toen een klein slokje water. "Ik heb niet echt veel honger." Zei ze op gedempte toon tegen Miquel.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 26, 2007 18:07:01 GMT 2
Miquel knikte. 'Je kan wat lichts nemen. Zoals een fruitsalade. Je moet echt iets eten, Carmen mijn roosje.'
Het kleine jongetje dat tegenover Carmen zat bekeek haar onderzoekend. 'Is dat je vriendin?'vroeg hij zacht, zich over de tafel buigend. Miquel knikte trots. 'ja, dat is ze. Mizeru, dit is Carmen. Carmen, dit is mijn broertje Mize.'
Het jongetje boog zich over de tafel heen om haar een hand te kunnen geven. 'Leuk je te ontmeoten!'
Zijn moeder probeerde hem weer op zijn stoel te trekken, maar kon er niet bij. Micahel schoof ondertussen een grote school met fruitsalde naar Carmen en knipoogde.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 26, 2007 21:01:08 GMT 2
Carmen grinnikte en schudde zijn hand. "Alweer een M? Het word straks nog moeilijk al jullie namen niet door elkaar te halen. Ik ben maar gewend om 3 namen in de familie te moeten onthouden." Ze keek naar de fruitsalade en toen naar Micheal. "Dank je." Zei ze voor de tweede keer. Ze schepte een klein beetje op, toch niet instaat meer door haar keel te krijgen.
|
|
