|
|
Post by greenlightning on Sept 27, 2007 13:12:47 GMT 2
Miquel lachte. 'Alleen de meiden hebben mazzel. Wij zijn allemaal 'm'en. Zie je dat kleine konijn daar? 'vroeg hij, wijzend naar zijn jongste broertje. 'Dat is Mitchel. Zijn moder wilde perse een engelse naam. Me pa had al voor mizeru gekozen, dus kon hij bij deze er niet meer onderuit. Heel grappig.'
Hij schepte voor zichzelf kippenpoten op, wat fruitsalade en een gepofte aardappel. Hij smeerde Kruidenboter op de aardappel en nam een stukje op zijn vork. 'Kom op, dit moet je proeven. Neem anders nog een slokje drinken zo.'
Hij stak het hapje naar Carmen uit en bewoog hem heen en weer alsof hij hem hoe dan ook naar binnen zou krijen, met een brede grijns.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 27, 2007 21:30:55 GMT 2
Carmen trok een wenkbrauw op en zuchtte toen. "Goed, jij je zin." Ze hapje het stokje van zijn vork. "Zo, nu tevreden?" Vroeg ze met een grijns op haar gezicht. Vervolgens nam ze een slokje water en een prikte een schijfje banaan aan haar vork. Ze keek de tafel nog eens rond voor ze de banaan in haar mond stak.
Ze had op de een of andere manier verwacht dat iedereen, vooral Miquels vader, heel erg op haar manieren en gedrag zou letten. Aangezien zij wel de rede was waarom Miquel de troon mogelijk zo opgeven als die voor hem zou worden.
Ze keek even naar de vrouw en fronste haar wenkbrauwen. Even vroeg ze zich af wie erger zou zijn, deze vreemde vrouw of haar eigen moeder. Ze schudde haar hoofd. 'Nee, nu niet aan je eigen ouderlijkgezag denken.' Zei een bekende stem en haar heeft en at een aardbij.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 11, 2007 20:22:52 GMT 2
Miquel gaf haar een zacht kusje op haar wang en at genietend verder. De rest van de tafel was druk bezig met zijn eigen eten, iof met zichzelf, zoals de oudste broer. Michael zuchtte en rolde met zijn ogen. Hij draaide zich om naar Carmen en glimlachte. Hij ging pal met zijn rug naar zijn broer zitten en richtte tzich tot haar. 'Vertel eens iets over jezelf. Ik ben wel benieuwd met wie we hier te maken hebben.'
Hij had iets heel ontwapekends over zich en beledigde protest van zijn broer volledig.
|
|
|
|
Post by Madjic on Oct 11, 2007 20:28:15 GMT 2
Carmen keek Miquel even aan en glimlachte. Daarna werd ze afgeleid door Michael. "Wat wil je weten? Ik ben niet echt iemand die in een woord te omschrijven is." Ze grinnikte.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 11, 2007 20:41:54 GMT 2
'Mooi,' antwoorde Michael grijnzend. 'Dan kan ik heel lang mijn aandacht op jou gericht houden en hoef ik niet langer te luisteren naar die saaie lul. Ik bedoel, het is onbeleefd om je gasteren te nergen, onderbreken en geen intresse te tonen toch?'
Hij knipoogde en keek heel onschuldig omhoog, terwijl de oudere jongen achter hem hem nijdig op zijn schouder tikte.
Miquel keek toe vanuit zijn ooghoek en lachte zachtjes.
|
|
|
|
Post by Madjic on Oct 11, 2007 20:49:30 GMT 2
Carmen kuchtte en lachbui weg. "Dat is inderdaad onbeleefd. Al is het voor gasten soms niet echt genegeerd te worden, gelukkig ben ik niet zo iemand. Maar... wat moet je weten over me? Iets vertellen is... een groot geheel."
|
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 11, 2007 21:03:51 GMT 2
'Toe! Alsjeblieft! Vertel me alles! Desnoods vanaf je geboorte! Zolang het maar tot het einde van deze maaltijd duurt.'
Hij legde zijn handen tegen elkaar en grijnsde breed naar haar. Miquel kreeg zo'n enorme lachstuip naast Carmen dat hij werkelijk piepend naar adem moest hapen, om bulderen weer uit de ademen.
Van achter Michael stond de grote broer op. Hij was neit zo breed, maar wel erg lang. Hij keer neer op zijn twee jaar jongere broer moet een verschoeiende blik. Michael keek op en zwaaide half. 'Zeg, ben jij ook zo benieuwd wat voor nieuw vlees we hebben toegeworpen gekregen?'
Myco wilde iets zeggen, maar werd door zijn vader tot de orde geroepn. Nijdig nam hij weer plaats, zijn jognere broers negerend.
|
|
|
|
Post by Madjic on Oct 11, 2007 21:10:49 GMT 2
Carmen trok een wenkbrauw op. "Nou bedankt dat je me als vlees ziet." Een glimlach speelde om haar mond. Ze keek even om naar Miquel en hield haar hoofd schuin, maar besloot vervolgens zich maar weer op Michael te richten. "Ik heb twee ouders en een heel.... lief broertje." Het lief kwam er niet bepaald overtuigend uit, dat was ook niet haar bedoeling. "Ik ben naar mijn grootmoeder genoemd die er nogal fanatiek op is dat ik naar de normen van haar en haar grootouders leef. Iets wat ik niet kan." Ze besloot nog maar even te wachten over wie haar ouders precies waren.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 11, 2007 21:26:15 GMT 2
Michael lachte. 'Krijg nou wat. Miquel, volgens mij past je vriendin perfect bij ons. Vervelende broertjes -hij hoestte alsof hij de nadruk op 'broer' ongedaan wilde maken. Miquel lachte opnieuw- ouders met te veel protocols. Maar je zult zien, we zijn heir met teveel om daar echt toe gedwongen te worden. WE kennne ze, maar als die feeks niet in de buurt is, dan is het meestal wel goed.'
'Je hoort meer resppect te hebben voor de koningin moeder,'klonk het van naast Michael. De jongen keek boos om, maar het was Miquel die Myca aanviel.
'Ze is niet mijn moeder,'siste Miquel,' en evenmin de jouwe! Hou je gezeik dus maar voor je, wil je. Ik proveer hier een gezellige avond met mijn meisje en familie te hebben!'
|
|
|
|
Post by Madjic on Oct 11, 2007 21:34:19 GMT 2
Carmen keek Miquel aan. "Rustig." Fluisterde ze en legte haar hand op zijn knie. Ruzie zag ze thuis genoeg.
Ze wende zich tot Myca. "Alle moeders krijgen respect, alleen allen op een andere manier. Op een vreemde en bizare manier respecteer ik mijn moeder ook. Problematisch is als de moeder inkwestie niet de moeder is van het gehele gezin, dan mag respect ontbreken." Ze bleef rustig glimlachen en eigenlijk was het gezegt voor ze kon stoppen.
Ze keek nu weer naar Michael. "Maar geloof me de normen die mijn ouders stellen zijn vrij... streng. Officeel mag ik hier ook niet van ze zijn, gelukkig dat mijn broertje voorlopig even aan mijn kant staan. Want dankzij hem denken ze dat ik op school ben." Zei ze opgedempte toon.
|
|
