|
|
Post by greenlightning on Oct 11, 2007 22:11:50 GMT 2
Michael knikte. 'Alsnog, ik denk dat je hier wel past en dat het zelfs een verademing voor je zal zijn. Je an hier doen en laten wat je wil, zolang je de bediendes maar doet geloven dat je van adel bent ofzo. Net zoals wij moeten doen geloven dat we prinsen zijn.'
'Wij zijn ook prinsen,'kwam Myco er tussen door, op de hooghartige toon van iemand die altijd gelijk wil hebben.'
Myqel snoof. 'ja, jij wel hoor Junior. Doe me een lol en ga die zalm op je bord vervelen.'
Myco deed wat hem werd gevraagd, maar niet omdat het hem werd gevraagd. Als vader Myco zijn zonen aankeek met zijn bekende en doordringende blik, werd zelf de brutale Michael stil, maar die ontwee de blik van zijn vader wijselijk. Hij draaide zich weer om naar Carmen. 'Vertel verder. Wat zijn je hobbies? Wat vind je leuk?'
Miquel glimlachte. 'Sorry, Carmen mijn roosje, ik word nogal opgefokt van die idioot.' Hij gaf Carmen zachtjes een kusje op haar hand en keek haar met smekende hondenogen aan.
|
|
|
|
Post by Madjic on Oct 11, 2007 22:25:22 GMT 2
Carmen schoot in de lach door Miquel. "Jaja, het spijt je vast heel erg." Ze keek Micheal weer aan, onderweg gleed haar blik even over de vader. "Hm... Ik vrees dat ik ongeveer dezelde reactie ga krijgen als toen ik dit tegen Miquel vertelde maar... Vroeger vond ik het best grappig om te kijken hoe mensen deden. Hun gedrag opseveren en bedenken wat voor een mensen het waren. Nu is dat... niet meer zoveel. Voor de rest beetje zingen en wat met vrienden doen." Ze had het gevoel dat ze spijt ging krijgen van dit zeggen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 11, 2007 22:54:52 GMT 2
Michael knikte. 'Heel verstandig. Gedrag zegt vaak al genoeg over een persoon. Toch ben je er blijkbaar niet erg goed in.' Hij nam een hap van zijn broodje. 'Tenslotte heb je Mikkie als vriendje.'
Miquel gooide lachend een kippenbotje tegen Michels hoofd aan. 'Grapjas. Maar ze zingt erg mooi. En is erg gezellig'
Hij grijnsde trots naar Carmen. Hij zou nooit kunnen beschrijven wat hij voelde voor haar.
Michael gooide met een nonchalant gebaar het botje richting de wolven en glimalchte naar he. 'Je hebt wat met hem gedaan, Carmen. Ik dacht dat hij nooit zou vernaderen, maar ik begin te geloven dat mijn broertje echt is opgegroeid.'
|
|
|
|
Post by Madjic on Oct 11, 2007 23:00:53 GMT 2
Carmen grinnikte. "Nou hij was echt mijn eerste keus hoor. En hij is heel volwassen." Ze keek Miquel aan en glimlachte. Ze moest denken aan keren dat ze verdrietig was, of die keek in Zweinsveld. "En jij bent ook een grapjas, ik en mooi zingen. Jij hebt zeker liggen slapen toen."
Ze voelde neiging onstaan om ging hem aan te gaan zitten, maar dat leek haar een beetje ongepast... helaas.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 11, 2007 23:10:03 GMT 2
Miquel kon de aandrang echter niet weerstaan. Zachtjes legde hij zijn hand onder haar kin en trok haar gezicht naar zich toe. Teder zoende hij haar op de mond. Zijn hart klopte snel en heet en hij voelde meer dan ooit eht verlangen om haar tegen zich aan te hebben.
'VErstandig, Mikkie, als pa je ziet..'
Michael zei het afkeurend, maar hij maakte zich wel breed, zodat hij zijn vader het zicht ontnam.
|
|
|
|
Post by Madjic on Oct 11, 2007 23:16:05 GMT 2
Carmen verbrak het onmiddelijk, al baalde ze ook onmiddelijk. "Sorry, maar hij heeft gelijk." Ze tikte zacht op zijn neus. En keek met grinsterde ogen in de zijne. "Dalijk. Nu moet ik eerst een goede indruk maken." Zei ze zacht.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 11, 2007 23:18:25 GMT 2
Miquel kreunde hartstochtelijk en liet zich op zijn armen zakken. Zijn schodeurs schokten en het leek of hij huilde. Het scheelde werkelijk niet veel. Hij wilde haar zo graag tegen zich aan voelen dat het pijn deed.
Michael keek het goedkeurend knikkend aan. 'Hij geeft heel veel om je,'fluisterde hij in Carmens oor. 'Ik denk dat hij werkelijk alles voor je op zal geven.'
Hij vroeg zich af op ze het zou begrijpen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Oct 11, 2007 23:24:17 GMT 2
Carmen keek Michael even aan en glimlachte verlegen met een groeiende blos op haar wangen. Ze ging iets meer richting Miquel verzitten. "Niet zo ongeduldig zijn." Fluisterde ze tegen Miquel, terwijl ze op haar lip beet.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 11, 2007 23:28:47 GMT 2
Miquel kwam overeind en snikte. 'Maar ik hou van jou. Ik wil niet dit hele eind bij je weg zitten. Ik wil je emt me mee nemen naar mij kamer en je laten zien wat een prins kan doen in zijn eigen paleis.'
Miquel sprak zacht, maar zijn broer hoorde het en verslikte zich in zijn wijn.
'Je hebt haar maagdelijkheid al genomen? Mik, je bent zestien!'
'Zeventien,'mopperde Miquel. Dit behoorde hun geheim te zijn. Niemand adners leek het gehoord te hebben. 'Wil je het aljeblieft voor je houden, het is jouw zaak niet.'
Boos draaide hij zich vn zijn broer af. Die schudde zijn hoofd en richtte zich op het gesprek van zijn vader, te verontwaardigd om nog iets te zeggen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Oct 11, 2007 23:34:02 GMT 2
Carmen werd nu vuurrood, ze durfte Michael niet meer aan te kijken. Niet omdat ze zich schaamde meer omdat dit een beetje onverwacht kwam. Ze keek Miquel wel aan. "Ben je gek geworden?" Fluisterde ze, ze was bang wat zijn vader zou doen als hij het gehoord zou hebben. Opnieuw beetje op haar onderlip. Ze dacht niet dat hij nu rustig zou worden.
Vluchtig keek ze de tafel rond en kreeg toen een idee. "Excuses, ik moet even anar de wc. Miquel kun je me die misschien wijzen?" Zei ze nu op normaal volume.
|
|
