|
|
Post by \\ Jess' on Nov 16, 2007 22:01:19 GMT 2
Hij keek haar aan terwijl hij probeerde de goede woorden te vinden. Hij haalde diep adem en opende zijn mond. "Ik wil ons ding vergeten, wat we hebben gedaan. Ik ben niet meer toe aan een relatie. Maar het vergeten is neit gelukt. ELke keer als ik het probeer, zie ik je weer voor me en dan krijg ik een raar gevoel. En... ik weet niet meer wat ik meot doen" Kwam er vrij langzaam uit. Hij had voor deze woorden moeite gedaan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 16, 2007 22:04:40 GMT 2
Julie keek hem even vreemd aan. Toen knikte ze begrijpend.
'Dat is mooi..'fluisterde ze. 'Het komt wel goed. Je zal me snel genoeg vergeten. Er zijn genoeg mooie en leuke meisjes, heel wat beter dan ik ben. Dus... Ik ga nu maar. Geloof me, je hoeft niet meer aan me te denken.'
Ze draaide zich weer om en vervolgde haar weg. Het moest zo zijn...
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 16, 2007 22:12:29 GMT 2
Hijz uchtte toen ze weg wou lopen. Hij liep iets achter haar aan om zijn armen om haar middel te laten glijden. "Maar ik wil je niiet kwijt Julie, je begrijpt het niet" Fluisterde hij zacht bij haar oor. Een toon van teleurstelling was te horen. in zijn stem.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 17, 2007 13:19:30 GMT 2
Julie haalde diep adem en draaide zich toen boos naar hem om.
'Zeg me dan nu wat je wel wil. Straks is het te laat. Dit is je kans. Wat wil je? Wat voel je? En wat verwacht je van mij?'riep ze boos. Waarom maakte hij het zo moeilijk? Als hij zei dat hij van haar hield.. kon ze dan springen? En als hij dat neit zei, waarom stond hij dan hier haar tijd te verdoen?'
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 17, 2007 14:15:01 GMT 2
Toen ze zo reageerde deinsde hij geschrokken achteruit. Hij keek haar verbaasd aan terwijl hij probeerde wat te zeggen, maar dat niet kon door haar uitbarsting. Hij piepte even. "Ik kan je niet laten gaan, al zeg ik dat het beter is. En leven zonder jou. Ik kan het gewoon niet aan, ik...ik mis je armen om me heen" Zei hij zacht. Hij keek omlaag en voelde dat hij iets had misdaan. Dit mocht nooit gebeuren. "Ik hou van je" ONdertussen had hij haar weer aangekeken.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 17, 2007 15:47:44 GMT 2
Julie voelde opnieuw hoe haar harnas, dat ze in al die jaren zorgvuldig om zich heen had gebouwd begon af te brokkelen. Ze keek naar de grond en sloeg haar armen om zichzelf heen.
'Ik weet niet of je het weet, maar je hebt me zojuist tegengehouden om te doen wat ik het liefste wilde. Ik weet neit of dat goed of slecht is.'
ZAchtjes viel een traan op het gras.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 17, 2007 16:39:10 GMT 2
Zijn blik gleed over haar heen terwijl hij voelde hoe er een brok ontstond in zijn keel. Zijn hart bonsde in zijn keel en wou dat dit voorbij was. Hij wou dat ze niet naar Azkaban hoefde, dat ze bij hem bleef. Hij zuchtte zacht terwijl er een rilling over zijn rug ging. Bij de woorden die ze zei wou hij haar niet meer alleen laten staan. Hij deed een stap naar voren en sloeg zijn armen stevig om haar heen. "Blijf alsjeblieft hier, bij me" Fluisterde hij. Hij slikte weer moeilijk.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 17, 2007 17:50:29 GMT 2
Meer was er niet nodig. Hoe kon ze weg gaan en hem achter laten?
Ze liep naar hem toe en drukte haar gezicht tegen zijn borst aan. 'Wees alsjeblieft nooit meer zo verward. Je verward mij ermee. En ik ben geen aardig als ik verward ben..'
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 17, 2007 17:51:52 GMT 2
Hij grinnikte bij die opmerking. "Het leven is niet perfect" Zei hij zacht terwijl hij en kus op haar hoofd drukte en haar dicht tegen zich aandrukte. Ze mocht niet weg.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 17, 2007 18:12:08 GMT 2
Ze sloeg haar armen om hem heen.
'Nee, maar met jou lijkt eht bijna wel zo. Je geeft me het gevoel dat alles lang neit zo erg is als het lijkt. Dat ik vast wel weg kom van Azkeban en dat leven beter is dan dood zijn..'
Ze wenste meteen dat ze ddat niet had gezegd. Misschien snapte hij het niet...
|
|
