|
|
Post by Lisa .. on May 26, 2007 7:31:50 GMT 2
Meera keek nog steeds even verslagen voor zich uit. Ze had maar de helft gehoord van alles wat gezegd wat en ze zag alleen Draconic,Rachanna, Chloë en Florian bij zich staan. 'Niks' zei ze even, als late reactie. Daarna keek ze even naar Draconic, zei hij nou net niet over Meera verrassen. Een zwakke glimlach kwam op, maar haar ogen bleven even leeg voor zich uit kijken.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 26, 2007 11:16:59 GMT 2
Chloë had stil toe staan kijken naar de ruzie tussen Draconic, Florian en Rachanna, met hoog oplopende woede. Ze wist niet zeker of ze haar toverstok bij zich had. Ze voelde in haar gewaad, en ja, daar voelde ze toch de toverstok zitten. Ze deed een stap naar voren waardoor ze naast Rachanna kwam te staan. 'Je kan niet vaak genoeg 'achterlijk' zeggen om te beduiden wat jij voor iemand bent,' siste ze hatelijk naar Florian.
|
|
|
|
Post by Merel on May 26, 2007 11:48:11 GMT 2
Rachanna knikte. "Groot gelijk! Als we zo vaak achterlijk moesten zeggen als jij bent, zijn we over een eeuw nog bezig." zei ze met een gemene grijns. ZE greep ook haar toverstok. "Ik vraag het nog een keer vrienderlijk. Rot Op!" En ze keek pissig naar Florian.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 26, 2007 12:19:54 GMT 2
'Het is maar net wat je vriendelijk noemt,' klonk er vanachter Rachanna, Chloë en Draconic. Charlotte had gedacht een rustig wandelingetje te maken, maar toen ze de ruzie tussen Florian met de Zwadderaars zag, kon ze het niet laten om zich er tegenaan te bemoeien. Ze liep langs de drie Zwadderaars en ging vlakbij Florian staan. 'Drie tegen één, wat zijn we weer eerlijk bezig,' merkte ze sarcastisch op.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 26, 2007 13:03:22 GMT 2
"Wat worden we weer vriendelijk" zei Florian sarcastisch en staarde breed grijnzend naar Rachanna "En daarbij, ik was hier eerst. En ik mag zelf weten waar ik loop".
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 26, 2007 14:53:59 GMT 2
Draconic liep op Florian af en gaf hem een duw. 'Als je wil lopen, dan loop je. Weg dus! Opgerot! Als je me wil alstig vallen dan doe je dat maar een andere keer, of je leert ermee leven dat me vrienden met me mee doen.' Hij draaide zich om naar Charlotte. 'Als jij die kloothommel hier meeneemt en bij m uit de buurt houdt, dan is er niks aan de hand. Ik ben in een veel te goed humeuir om mijn tijd aan modderbloedjes te verspillen. Als hij was anders weet te bedenken dan mij te vervelen is er niks aan de hand.'
Zij humeur was echter al redelijk verknalt en het liefst zou hij beiden naar de hemel sturen, gewoon om van ze af te zijn. Martelen waren ze niet waard.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 26, 2007 17:01:24 GMT 2
Charlotte trok even een wenkbrauw op. Dacht die Draconic nou werkelijk dat zij door zijn dreigementen zou weggaan? Charlotte keek Florian even aan, om daarna Draconic recht in zijn ogen te kijken. 'En waarom zouden wij naar jou luisteren?' vroeg ze uitdagend, terwijl ze de andere Zwadderaars ook een voor een aankeek.
|
|
|
|
Post by Merel on May 26, 2007 17:28:39 GMT 2
Rachanna keek haar aan. Ze rolde met haar ogen. Het was ook altijd hetzelfde liedje. "Je hoeft niet te luisteren, Maar dat is voor je eigen bestwil! Expelliarmus" Zei ze erachteraan. Charlotte haar toverstok ving ze moeiteloos op. "De volgende spreuk is erger als jullie nou niet opdonderen." Sisste ze.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 26, 2007 17:49:39 GMT 2
Charlotte had haar toverstok niet eens getrokken, maar toch vloog haar enige wapen naar Rachanna toe. Ze keek Rachanna vijandig en hatelijk aan. Ze had zin om haar in de haren te vliegen, maar deed dat maar niet, aangezien zij de enige van hen tweeën was die een toverstok had. Charlotte sloeg haar armen over elkaar en ging nonchalant staan, terwijl ze omhoog naar de hemel keek naar een zwerm vogels, alsof het haar niets kon schelen dat Rachanna nu in bezit van haar toverstok was.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on May 26, 2007 18:07:05 GMT 2
Meera was aan de kant van het zandpad gaan staan. Haar hoofd voelde zo, zo leeg. Ze wist niet wat haar bezielde maar het was vaag. Een leegte, geen precies besef van wat er nog geen 2 meter naast je gebeurd. Ze werd duizelig, haar uitzicht begon wat te draaien. Ze liet zich naar achter vallen, ving zichzelf half op door haar handen en probeerde wat te zitten. Ze wist neit wat er was, maar het was vervelend. Ze voelde zich vreemd, leeg, niet bij bewustzijn maar ook wilde ze haar vrienden helpen, maar dat kon amper als ze nauwelijks op haar benen konstaan.
|
|
