|
|
Post by greenlightning on May 26, 2007 23:34:51 GMT 2
Draconic trilde helemala van wode, maar dat maakte zijn evenwicht alleen maar sterker. Ook zijn spieren waren strak aangespannen. hij zou zo zijn hoofd inslaan, maar met dat geweld zou hij niks oplossen. Meera was niks dan een warmte bron naast hem, ze woog niks, in zijn met adrenaline gevulde armen.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on May 26, 2007 23:38:59 GMT 2
Meera glimlachde even. Ze voelde gewoon dat Draconic zich moest inhouden. Hij straalde gewoon energie uit, als je naast hem stond kon je dat wel voelen. Ze keek even van Draco naar Florian en naar de laatste met een blik van Heb je nog niet genoeg gehad? Ze wist zelf ook wel dat ze hem in haar situatie niks kon doen, ze was ook maar wat blij dat ze hier met haar vrienden was.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 27, 2007 12:41:09 GMT 2
Geschrokken keek Charlotte van Rachanna naar Florian. Rachanna ging nu écht te ver, wat haar betrof. Ze rende op Florian af en mompelde: 'Gaat het?' Meteen daarna draaide ze zich om en keek Rachanna pisnijdig aan. Ze greep met haar hand naar waar ze haar toverstok altijd had zitten, maar de aanblik van haar toverstok in Rachanna's handen bracht haar weer bij positieven. Ze had geen toverstok, ze had niets om zichzelf mee te verdedigen.
|
|
|
|
Post by Merel on May 27, 2007 14:18:13 GMT 2
Rachanna keek even naar Meera. "Weet je zeker dat het gaat?" vroeg ze en keek Draconic aan met een bezorgde blik van 'wat is er met haar?' Toen keek ze weer naar Florian en Charlotte, die inmiddels bij Florian stond. Charlotte keek haar pissig aan. "Wat wou je doen? Op me afspringen? Of zou je ook een duikvlucht willen maken?" Zei ze met een grijns. Inneens bedacht ze iets. Ze toverde een stoel tevoorschijn bij Meera. "Kom, Ga er even bij zitten." Zei ze vrienderlijk tegen haar.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on May 27, 2007 20:42:56 GMT 2
Meera knikte zachtjes, al zag het er niet overtuigend uit. Ze keek Rachanna even dankbaar aan, met een kleine glimlach. Daarna liet ze Draconic voorzichtig los en plofte op de stoel. Haar hoofd draaide even maar haar beeld was zo weer scherp. Ze keek van Florian en Charlotte naar Rachanna en Draconic. 'Dankje, het gaat wel weer.' zei ze ten slotte
|
|
|
|
Post by Krista - on May 27, 2007 22:41:25 GMT 2
Trillend stond Florian op. Zijn knieschijven leken wel gebroken, want hij kon echt niet meer normaal op zijn benen staan. Hij knikte vaag van ja, staarde woest naar Rachanna en voor hij het wist had hij zijn toverstok op Rachanna gemist en brulde "Locomotor Mortis!".
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 27, 2007 22:59:53 GMT 2
Draconic schreeuwde. Hij liet Meera, van wie hij hoopte dat ze weer zelf kon staan los, en sprong op Rachanna af. Hij pakte haar arm en ging toen pa voor ahar staan. 'Nu ben je er geweest!' Hij richtte zijn toverstok. Crusio klonk het in zijn hoofd, avada kadavra, maar wat hij schreeuwde was: 'Sifornis!' De spreuk raakte Florian. Inwendige bloedingen zouden hem doden, als hij neit binnen een uur nar de ziekenzaal zou worden gebracht. Tenminste, dat was eht doel van de vloek.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 28, 2007 10:00:28 GMT 2
Florian had niet op de snelle reactie van Draconic verwacht en had ook geen tijd meer om zich te verweren. De vloek trof hem hard in zijn middenrif en hij sloeg achterover tegen de grond.
Het eerste moment voelde hij niets, maar toen hij overeind probeerde te komen lukte dat niet.
Zijn hoofd suisde, hij voelde zich erg moe, en had overal pijn.
"Help" kraste hij schor naar eigenlijk niemand in het bijzonder.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 28, 2007 12:37:01 GMT 2
'Florian!' schreeuwde Charlotte. Ze liet zich naast hem op de grond vallen en keek hem overbezorgd aan. Ze veegde een pluk haar uit haar gezichtsveld en keek het groepje Zwadderaars moordend aan. Als blikken nú eens konden doden,' dacht ze. Dat zou wel van pas komen. Alweer greep ze naar haar toverstok. Ze vergat telkens dat die in bezit was van Rachanna. Wat moest ze nu doen? Ze wist wat de vloek veroorzaakte, die Florian had geraakt. En dat was niet veel goeds. Koorstachtig op zoek naar iemand die hen zou kunnen helpen keek ze om zich heen. Niemand. Alleen die verschrikkelijke Zwadderaars. Ze wist niet wat ze moest doen. Naar het kasteel, om hulp te halen? Dan zou ze Florian achter moeten laten. Ze schoof haar armen onder Florians rug en benen en probeerde hem zo op te tillen, maar hij was te zwaar, het zou haar nooit lukken. Ooit had ze Anne op die manier opgetild toen ze een astma aanval kreeg, maar Anne was dan ook een stuk kleiner dan Charlotte.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 28, 2007 12:51:10 GMT 2
"Het doet pijn!" mompelde Florian schor terwijl hij nog steeds hijgend achterover op het gras lag. Dit was duidelijk, het was geen grapje. Paniek overviel hem, toen hij bedacht wat Charlotte eigenlijk ook al dacht.
|
|
