|
Post by Merel on Jun 5, 2007 21:23:19 GMT 2
Mariël zat nu op de grond en keek even verbaast naar Ryan. Daarna Pakte zij zijn hand. "Ja met mij wel, dankje." zei ze opgelucht. Ze keek naar zijn arm. Ze schrok toen ze de rode striemen zag. "Gaat het wel?"Vreog ze bezorgd.
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 5, 2007 21:26:09 GMT 2
Ryan keek haar even verbaasd aan en zag toen de striemen. Hij voelde er geschrokken aan. Ze deden pijn, maar voelde niet heel erg. Een klein beetje bloed droop uit een van de striemen. Hij haalde zijn schouders op. 'Ja, het gaat prima. Ehm, Ik ben Ryan trouwens. Wie ben jij?' Ergens had hij spijt van zijn actie. Hij had de aandacht neit op zich willen vestigen.
|
|
|
Post by Lisa .. on Jun 5, 2007 22:09:36 GMT 2
Lili had met grote ogen het Mariel-Ryan gebeuren aangezien en stond ver van die planten. 'Ze denkt toch niet dat we nu nog in de buurt komen van die die die dingen!' zei ze met lichte angst.
Vic had even verbaasd naar de rest gekeken. 'Als we allemaal zo behandelt worden snap ik niet waarom dit een gewone les is.' Hij keek even vuil richting Stronk die in haar eigen wereldje was.
|
|
|
Post by Madjic on Jun 5, 2007 22:36:46 GMT 2
Roc was opgestaan en naar de andere gegaan. "Het is nu goed afgelopen." Mompelde hij opgelucht. Carmen ging naast Roc staan en knikte. "Misschien kunnen jullie beter even naar madam Plijster gaan, voor het geval dat. Ik bedoel...." Carmen kwma even niet uit haar woorden. "Dat je beter het zekere voor het onzekere kan nemen." Maakte Roc haar zin af en grijnste. Carmen glimlachte en stompte hem zacht tegen zijn schouder. "Ja wat hij zei."
|
|
|
Post by Merel on Jun 6, 2007 15:38:24 GMT 2
"Nou nog bedankt." Zei ze eerst. "Mariël." Ze glimlachte even. Toen keek ze naar Carmen en Roc en knikte. "Ik ga wel even met je me." Ook omdat het half haar schuld was, ook omdat ze totaal niet meer bij de slanten of iets in de buurt wou komen, ook omdat het gewoon gezellig was. Ze stond op en keek naar Ryan.
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 6, 2007 21:40:51 GMT 2
Ryan keek van de een naar de ander. 'Echt, het gaat goed hoor. Je moet gewoon, ehm.. weten hoe je emt die planten omgaat. Heeft ze de spreuk om ze te kalmeren niet verteld? Ik las dat in eht boek. Waar is ze trouwens?' Ryan doelde op Professor Stronk. Hij zocht haar, vond haar, maar durfde neit naar haar toe te gaan,. opmdat hij te laat was gekomen.
|
|
|
Post by Merel on Jun 7, 2007 8:09:06 GMT 2
"Nouwja ik heb zonet iets geprobeerd.., Het probleem was alleen dat de planten of slanten of wat dan ook die ernaast stonden me aan gingen vallen.. Dus ik ga het niet nog eens proberen als je het niet erg vind." Zei ze en glimlachte flauw. Ze raapte haar toverstok op en pakte de arm van Ryan waaraan de striemen zaten. "Hygiëna." zei ze en wees op de striemen. Deze werden nu schoongemaakt en ontsmet. "Voor het geval dat het giftig is." Zei ze.
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 7, 2007 21:16:02 GMT 2
Ryan voelde een rilling door zich heen gaan. 'Dankje,'zei hij verlegen en keek de andere kant op. De plant bewoog onrustig, alsof hij voelde hoe Ryans hart overtoeren maakte. Hij lachte een beetje ongemakelijk. 'Er is nog een andere maneir om die planten rustig te krijgen. Heel veel water geven.'
|
|
|
Post by Merel on Jun 8, 2007 11:01:13 GMT 2
"Graag gedaan." Zei ze en keek toen weer naar de plant. "Denk je echt dat het werkt? " Vroeg ze en keek Ryan even ongelovig aan. "Ik help je wel, Als jij hem dan even water geeft verstijf ik hem wel even zodat je hem water kan geven... Tenminste probeer ik." zei ze en richte haar toverstok toen weer op de plant.
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 8, 2007 16:17:45 GMT 2
Ryan pakte zacht haar hand, rilde en duwde de toverstok omlaag. 'Ze zijn neit al te gek op dat gezwaai. Kijk maar, ik laat je zien waarom deze planten toch redelijk onschudlig zijn.' Hij leiep even naar achter, pakte een gieter en liep weer terug. Heel voorzichtig stak hij de tuit tussen de bladeren door. Zodra het water de plant raakte begon het heen en weer te deunen, alsof het ana eht dansen was.
|
|