Stomme Hippogrief! [open]

[greenlightning]

'Spinnen zijn geen probleem,'mompelde Terry. Met tegenzin kwam ze odner haar dekbed uit, haar haren door de war en haar gezicht bleek. Ze voelde zich beroerd en voelde dat ze rode wangen had van de koorts. 'Die thee was vergiftigd. Vast een straf van dat gestoorde mens omdat we haar neit serieus nemen. Kan je eht ons kwalijk nemen? Ze weet neit waar ze eht over heeft! Misschien heeft ze zelf wel teveel van die thee op...'
Ze was boos op Thomas dat die haar voor gek zette nu ze zwak was, ze was boop op Zwamdrift dat ze haar die thee ahd voorgezet, maar ze was vooral boos dat ze was flauwgevallen waar Seth bij was. Ze kon hem wel vergeten!

[Krista -]

Thomas grinnikte terwijl hij door de ziekenzaal heen liep alsof het zijn tweede huis was.
"Misschien had zwamdrift redenen om je te vergiftigen" zei hij grijnzend "Ik bedoel, ik kan er zo een hele hoop verzinnen".

[greenlightning]

Terry zuchte diep. 'Ja, een daarvan kan zijn dat ze mij bijvoorbeeld verwarde met jou, of met die muts naast je.' Ze werd zo moe van die jongen... of was het van de koorts en het beroerde gevoel in haar maag? Ze wilde zich op haar zij draaien, maar merkte dat haar lichaam daar niet aan mee wilde werken en bleef maar liggen. Ze sloot haar ogen.
'Als jullie zo graag willen doen alsof je gewod bent, doe dan tenminste een beetje je best om het geloofwaardig over te laten komen. Bijvoorbeeld door je kop te houden.' Ze begon Thomas echt zat te worden.

[Krista -]

"Nee.," zei Thomas met een grijns. "Weet je Ter, ik vind het veels te gezellig om met jou te praten. Je doet zo aardig enzo".
Hij keek even naar een nachtkastje waar een verlaten chocokikker lag, en pakte die en begon het papier ervan af te wikkelen.

[greenlightning]

Terry gaf hem een snauw als antwoord. Ze voelde zich beroerd. Ze had het idee alsof ze elk moment ove haar nek kon gaan -wat eigenlijk geen slecht idee was, aangezien ze dan tenminste al die thee uit haar maag weg had. Maar ze slikte en hield het wanhopig tegen. Ze zou geen zwakte tonen waar die zwaderaars bij waren, tenminste, niet meer zwakte dan ze kon voorkomen.

Draconic was nog geen tien minuten weg, of hij liep alweer de ziekenzaal op. Hij glimlachte tevreden, maar zijn ogen waren somber. Hij ging aan haar bed zitten en streek haar ahren weer netjes.
'Zwamdrift zal voorlopig geen les meer geven denk ik, maar ik ben bang dat ze misschien wel jullie gezeldschap komt houden hier op de ziekenzaal. Oh, en het spijt me, maar ik denk dat ik een paar lessen voorlopig neit ga volgen, voor eht geval iemand me heeft herkend.'
Hij draaide zich om naar Ryanne en Thomas. 'Als iemand het vraagt, ik was de hele tijd heir, okeej?' Hij keek ook Terry aan. Die knikte.

[Krista -]

Thomas knikte braaf naar Draconic. "Ja baas" zei hij droog en grinnikte, en plofte toen neer op een stoel naast het bed van Terry terwijl hij besluiteloos voor zich uit staarde, naar het raam.

[greenlightning]

Draconic knikte tevreden, maar Terry irriteerde zich mateloos. 'Kun je neti erger anders je tijd gaan verdoen!' Schreeuwde ze zo hard mogelijk tegen Thomas. Draconic legde een vinger op haar lippen.
'Rustig nou maar, schat. Thomás doet niks.'
Terry wierp hem haar vuilste blik toe.
'Thomás is de meest onuitstaanbaarste persoon ter wereld en hem bij me in de buurt hebben vertraagd mijn genezing!'
Draconic glimlachte. Hij streek over haar gezicht en gaf haar toen een kusje op haar voorhoofd. 'Dat zou me verbazen, schat.'
De vlammen sloegen Terry uit. Hij was vervelend, onuitstaanbaar, onweerstaanbaar...
Ze voelde een rilling door zich heen gaan toen ze naar hem keek. Waarom moest hij zo knap zijn? Denk aan Seth, Denk aan Seth. Tot haar grote frustratie wekte dat nog meer vlammen op, zodat ze niet meer wist voor wie die nou eignelijk waren...

[Krista -]

Thomas keek op toen het onderwerp weer over hem ging, en deed alsof hij moest kokhalzen toen hij Draconic aan Terry zag frunniken.
"Ik ga niet weg" zei hij toen vals en wees op Ryanne "Ze heeft me toch nodig?!"

[greenlightning]

'Zij heeft niks nopdig. Hooguit een schop onder haar kont om de boodschap door te krijgen dat jullie wegmeoten.'
Terwijl ze dat zei, bedacht ze zich. Ze zou zelf wel; weg gaan, hoe ziek ze zich ook mocht voelen. Ze duwde Draconic zachtjes weg en die stond et tgenzin op. Terry gooide de deken van zich af, ontdekte dat ze enkel een shirt en een slipje aan had, maar negeerde dat. Ze pakte haar broek, trok die aan en daarna haar fel rode trui. Ze negeerde Draconic volledig - die haar verlangend gade sloeg- en deed er alles aan om overeind te blijven. Ze wankelde de zaal door.
'Terry!' Draconic wilde haar volgen, maar het meisje hield hem tegen. Ze wilde nu alleen zijn. Draconic droop verslagen af. Hij liet zich op eht bed neerploffen en staarde haar na, terwijl Terry verdween.

[Krista -]

Geamuseerd keek Thomas Terry na en plofte weer op Ryanne's bed. "Ziezo" zei hij op een opgewekte vrolijke manier. "Die zijn we kwijt"