|
|
Post by admin. on May 15, 2008 14:48:00 GMT 2
[/b] begon hij kalm, met zijn gebruikelijke, hoge stem. 'Waarschijnlijk kennen jullie deze plek niet - als het goed is - maar onthoudt wel dat dit de enige keer is, dat je hier mag komen.' Even trok hij een wenkbrauw op en keek de leerlingen om de beurt aan, wachtend op een antwoord. Waarschijnlijk had hij wel door dat hij niet meer als een knik van Cleo zou krijgen, en weinig meer van Adam. Ze hadden beiden nog niet erg veel gesproken in de tijd dat ze samen bij professor Banning waren. Cleo knikte als antwoord, maar zweeg - zoals altijd. Ergens hoopte ze dat de leraar haar naam niet meer zou noemen - ze haatte het om mensen te verbeteren als ze haar 'Cleopatra' noemden. Ze mocht die naam dan wel hebben - ze hield er niet van. Als haar vader haar niet zo genoemd had ze het misschien nog wel mooi gevonden. Ergens wist ze dat Cleopatra een weinig voorkomende en sierlijke naam was, maar ze geloofde er weinig van. Ze wílde het niet geloven. [/ul][/sup] |
|
|
|
Post by melien on May 15, 2008 14:55:22 GMT 2
Adam herkende de plek nog voordat professor Banning erover begon, maar hij liet er niets van merken. Hij knikte een beetje afwezig, zich nog steeds afvragend waarom hij het zo raar vond om de stilte tussen hem en Cleo te verbreken. Vanuit zijn ooghoeken keek hij haar aan, maar hij bleef wel zwijgen. Hij stak zijn handen in zijn zakke waardoor hij zijn toverstaf voelde zitten. Dit leek hem tot de realiteit terug te brengen. Hij knipperde even maar keek daarna naar professor Banning. Zijn vingers omsloten zijn toverstok, maar hij haalde deze nog niet uit zijn broekzak.
|
|
|
|
Post by admin. on May 15, 2008 15:24:30 GMT 2
[/b] Banning haalde even diep adem na uitgesproken te zijn, en keek opnieuw naar de twee leerlingen, die beiden een stuk groter waren als hem. Ditmaal besloot Cleo er wel wat van te zeggen. 'Zeg alstublieft gewoon Cleo, oké?' Haar stem was kalm, maar in werkelijkheid haatte ze het om dit te zeggen. Ze haatte het om gewoon te praten, eigenlijk. Professor Banning keek haar even aan, en knikte. Hoogstwaarschijnlijk begreep hij het, want hij noemde haar daarna geen Cleopatra meer. 'Oh ja, Adam, zou je heel even achter Cleopa- Cleo willen gaan staan? En dan iets zeggen. Ik wil even weten tot hoeverre ik jullie kan horen.' Cleo snapte niet waar dit voor diende, maar waarschijnlijk had hij iets geniaals in zijn hoofd. Ze verwachtte niets minder van de enige leraar die kleiner was dan zij. [/ul][/sup] |
|
|
|
Post by melien on May 15, 2008 15:31:35 GMT 2
Adam luisterde met een glimlach op zijn gezicht naar Cleo's stem. Niet eens zo zeer om wat ze zei, maar gewoon de manier waarop. Toen hij door kreeg dat hij zonder reden stond te glimachen veegde hij de lach snel van zijn gezicht. De vraag van professor Banning drong plotseling tot hem door. Hij zag het nut er niet van in, maar ging wel enkele meters achter Cleo staan. "Wat dacht u van de doorzichtige muren spreuk?" zei hij toen, om maar gewoon twee vragen in één klap te beantwoorden. Hij moest weer aan afgelopen weekend terug denken toen hij de spreuk voor het laatst gebruikt had om gewoon zijn zus te pesten die hem niet met rust wilde laten. Zijn blik was op Cleo gericht, alhoewel hij toch wel makkelijk een kop groter was dan zij.
|
|
|
|
Post by admin. on May 16, 2008 14:47:11 GMT 2
[/b] Banning keek even naar Adam - die een stuk boven Cleo uitkwam - en grijnsde vriendelijk. Cleo weigerde achterom te kijken, hoewel iets in haar zij dat ze niets liever wou dan Adam zien. Ze zou er niet aan toegeven. 'Wees gerust, hoor, mijn verzoek is uiterst belangrijk. Ik moet even iets weten.' Professor Banning knipoogde kort naar Adam en glimlachte bemoedigend naar Cleo, die er nu helemaal niks meer van begreep. [/ul][/sup] |
|
|
|
Post by melien on May 16, 2008 15:49:34 GMT 2
Adam werd van zijn stuk gebracht door professor Bannings verzoek. Zijn toverstok op Cleo richten? Nooit van zijn leven niet. Die gedachte zorgde er alleen maar voor dat hij nog verwarder werd dan hij al was. Wat was dit voor onzin spelletje? "S.. sorry?" bracht hij uiteindelijk uit. Hij keek richting professor Banning, maar zag hem maar net door Cleo. "Waarom zou ik dat doen?" voegde hij er nog aan toe. Als ze nou een zwadderaar was geweest... en wat had misdaan, ok, maar alsnog niet op haar rug... Hij haalde weliswaar zijn handen uit zijn zakken - waardoor ook zijn toverstok uit zijn zak kwam -, maar hij liet ze gewoon rustig naast zijn lichaam hangen. Het was hem allemaal iets te raar.
|
|
|
|
Post by admin. on May 16, 2008 16:57:37 GMT 2
[/b] Banning's stem verstrengde iets, maar erg weinig - toch merkte Cleo het op. Verschillende gedachten schoten door haar hoofd, maar ze begreep niet waar dit alles voor nodig was. Het stelde haar neit gerust dat Adam achter haar zou staan, met een toverstok op haar gericht - welke gevoelens ze ook last van had op dit moment, vertrouwen zou ze hem niet. Vooral niet nu zij, ongewapend, met haar rug naar hem gericht stond, zonder ook maar één kans om zich te verdedigen, indien hij haar aan wou vallen. Met een zwakke frons keek ze naar Banning, maar deze hield zijn blik strak op Adam gericht. Hij was iets van plan - iets slims, waarschijnlijk, ze verwachte niet beter van hem - maar ze kon niet ontdekken wát. [/ul][/sup] |
|
|
|
Post by melien on May 16, 2008 17:57:08 GMT 2
Adam twijfelde heel even. Hij kon altijd nog niks doen. MAar alsnog voelde het alles behalve prettig. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen. "Nee, ik richt mijn toverstaf niet op iemand die mij niets gedaan heeft." zei hij vast besloten. Het kon hem niet schelen wat professor Banning van plan was, maar dat was dus echt wel het laatste wat hij zou doen. Hij keek strak naar de professor en vermeed het om naar Cleo te kijken, ookal wilde hij dat toch wel graag op dat moment.
Hij sloot alle gevoelens buiten. Hij wist wel niet wat er aan de hand was, maar hij wist wel dat het alles behalve goed voelde. Dus hij deed het ook niet. De grip op zijn toverstaf versterkte ietsjes, maar puur en alleen omdat hij anders bang was hem te laten vallen. Hij had weliswaar geen flauw idee hoe Cleo zich moest voelen, maar op de een of andere manier kon hij het wel degelijk inschatten.
|
|
|
|
Post by admin. on May 16, 2008 18:04:27 GMT 2
[/i] Cleo fronste even geïrriteerd, maar bewoog nauwelijks. Eigenlijk stond ze nog steeds in dezelfde, roerloze houding waarin ze gestaan had toen Adam achter haar ging staan. Ze weerstond de neiging om achterom te kijken - naar Adam - maar ze deed het niet. Ze wilde het niet; maar ook weer wel. Eigenlijk wist ze niet wat ze wilde. Alles leek zo vaag, zo anders - het was tenslotte voor het eerst dat ze zich zó voelde. Zó verschillend. Professor Banning zuchtte. 'Nou, in ieder geval kan ik er verzekerd van zijn dat jij haar niet aan zal vallen. En aangezien jij in het voordeel bent als zij je aanvalt, door je grootte, zal het vast wel goed gaan. Helaas-' Bannign haalde diep adem en schudde zijn hoofd zacht. 'kan ik er niet verzekerd van zijn dat jullie elkaar vertrouwen. Als jij op haar had gericht, terwijl zij dat wist, en geen van beiden daar iets op uit deed -- Maar ja.'[/sup][/ul] |
|
|
|
Post by melien on May 17, 2008 0:02:51 GMT 2
Vertrouwen? Adam en iemand vertrouwen die hij amper kende ging gewoon niet samen. Hij keek verstoord naar professor Banning alsof hij net het onmogelijke van hem had gevraagd. "Waarom zouden we elkaar aanvallen?" sprak hij zijn verwarring uit. Hij vond het allemaal maar vaag klinken, en vaagheid wekte bij hem altijd wantrouwen op. Als hij er even over na zou denken zou hij ook wel weten dat hij de neiging had om Cleo te vertrouwen, maar dat deed hij niet. Hij hield haar - samen met iedereen - op een afstandje. Hij was niet anders gewent.
Zijn blik dwaalde weer af naar Cleo, maar hij forceerde zich even snel weer om naar de professor te kijken. Het voelde toch raar om zijn blik de vrije loop te laten terwijl een leraar stond toe te kijken. Hij vroeg zich in stilte - wat niet vaak voorkwam - af wanneer ze zouden beginnen met toveren, want dit niets doen beviel hem niet echt.
|
|
