|
|
Post by melien on May 13, 2008 19:37:51 GMT 2
Mara legde haar hand op zijn buik. Haar hand was vrij koud zoals altijd. "Ik heb altijd gelijk, en jij bent altijd lief." zei ze met een glimlach. Ze dacht even na. "Oké, meestal dan. En je blijft lekker wel mijn lief." voegde ze er nog aantoe. Ze keek hem eigenwijs en uitdagend aan. "Of wilde je daar iets aan veranderen?"
|
|
|
|
Post by Krista - on May 13, 2008 22:25:04 GMT 2
Thomas rilde even van de aanraking van Mara's hand, al wist hij niet echt of dat door de kou kwam die haar vingers met zich meebrachten, of gewoon, omdat het Mara's hand was. "Mara heeft altijd gelijk, en als ze geen gelijk heeft, treed regel een in werking" dreunde hij een oud kindergrapje op. Hij grijnsde even naar haar toen ze verder kletste en liet de woorden maar half langs zich heen gaan. "Laten we aan onze liefde maar geen eind maken" zei hij dan grinnikend. "Lijkt me niet erg prettig"
|
|
|
|
Post by melien on May 14, 2008 17:37:09 GMT 2
Mara schoot in de lach. "Ja hoor, tuuurlijk schat." Ze kon even niks beters verzinnen. Ze stond rustig op en stak haar hand naar hem uit. "Kom, dit kan nog lang niet alles geweest zijn van dit gammele huis." zei ze grinnikend. Echt weten wat er nog meer was in dit huis wilde ze niet, maar zo blijven zitten was haar toch wel te saai.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 15, 2008 7:09:02 GMT 2
"Wil je verder kijken dan?" zei Thomas met een soort van neppe 'treurigheid' in zijn stem. "ik lig hier eigenlijk prima". Hij richtte zichzelf een paar centimeter op met zijn ellebogen en gaapte even. "Ik heb te weinig geslapen vannacht" gaf hij dan met een onweersgezicht toe en wreef even in zijn ogen, en liet zich toen weer met een plof op de matras terug vallen. Dat veroorzaakte een grote stofwolk.
|
|
|
|
Post by melien on May 17, 2008 8:28:53 GMT 2
Mara keek even wijfelend naar Thomas. "Dan moet je ook vroeger naar bed gaan.." zei ze met een vertederde glimlach. Voorzichtig ging ze naast hem zitten. Het bed was haar toch nog wat te gammel. Een verliefde blik stond in haar ogen toen ze hem weer aankeek. "Of is meneer daar te koppig voor?" voegde ze er na een poosje nog aantoe. Het stof dat van het bed af kwam negeerde ze. Ze had er toch geen last van dus waarom zou ze zichzelf erdoor laten irriteren? Juist ja.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 19, 2008 7:01:58 GMT 2
"Dat doe ik dan wel, Mara, omdat jij het zegt" gaf hij met een brede grijns toe en keek Mara op zijn beurt aan, en sloeg uiteindelijk voorzichtig zijn arm om haar heen. "ben ik koppig?" zei hij daarna nep-verontwaardigd maar zweeg vervolgens en had zijn blik inmiddels gevestigd op een antiek schilderijtje dat in de kamer hing. Het rook hier oud en muf, precies hoe hij zich een oud huis als het krijsende krot had voorgesteld.
|
|
|
|
Post by melien on May 27, 2008 16:51:43 GMT 2
"Weet ik niet. Daarom vroeg ik het juist." zei ze met een glimlach. Ze had de neiging om zich achterover te laten vallen, maar dat vond ze niet echt een goed idee. Ze veerde wat op en neer op het matras, maar toen er gevaarlijk gekraak te horen was stopte ze daar meteen weer mee. "Alhoewel ik je niet zou aanraden hier te gaan slapen... het bed is nogal... gammel, net als de rest van dit huis geloof ik."
|
|
