|
|
Post by Merel on Mar 16, 2008 21:24:48 GMT 2
Het was een zonnige dag. Eigenlijk had Thobias daardoor dit plekje uitgekozen. Hij zat op een groot kleed dat onder een grote boom lag. Deze stond weer redelijk aan de rand van het meer. Zijn gitaar tas was dit keer niet alleen voor zijn gitaar. Al hoewel hij hem er al wel uitgehaald had en tegen de boom aan zat, en een nummer speelde.. (nummer) Ook zaten er allerlei andere dingen in de tas. Lekkere hapjes en drankjes. Misschien, voor het geval dat ze hier lang bleven, kwamen die nog goed van pas. Hij wist niet precies hoelaat Saluka kwam... Maar het zou vast niet zo lang meer duren. Onder het spelen keek hij over het meer en dacht aan haar. Hij dacht aan al de leuke dingen van haar. Zo speelde hij verder en wachtte op haar. |
|
|
|
Post by Madjic on Mar 16, 2008 23:46:20 GMT 2
Zodra ze het gras had bereikt had ze haar schoenen uitgetrokken en in haar handen genomen. Zo liep Saluka nu op blote voeten, blauwe spijkerbroek en wit shirtje en een rozeachtig vestje erover (banner als je het kan zien) over het gras, richting Thobias. Ze glimlachte vrolijk toen ze hem zag en vroeg zich af wat hij nou eigenlijk van plan was.
Ze voelde zich wel anders dan de vorige keer dat ze hem had gezien, in de trein. Maar heel gek na een valentijnsbriefje was dat natuurlijk ook weer niet. In haar buik kriebelde wat vlindertjes, maar ze deed haar uiterste best het te negeren.
"Heey." Zei ze toen ze eenmaal bij de doek was aangekomen.
|
|
|
|
Post by Merel on Apr 14, 2008 0:14:39 GMT 2
Thobias keek op van het meer en stopte met gitaar spelen toen hij haar stem hoorde. Zijn glimlach, die eigenlijk al de hele dag op zijn gezicht stond, werd ineens een stuk breeder tot het een grijns van oor tot oor was ongeveer. "Heey.. Fijn dat je zo snel bent gekomen." Zei hij breed glimlachend en hij klopte op het kleedje als teken dat ze gerust mocht komen zitten, als ze dat wou. De zonnestralen glansde over het meer en streken ook neer op het kleed. Niet geheel, aangezien ze ook in de schaduw van de boom stonden. Toch gaf het een mooi effect waardoor ze nog mooier leek, in zijn ogen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 14, 2008 15:04:18 GMT 2
Saluka glimlachte en ging naast hem zitten nadat ze haar schoenen op de scheiding van de doek en het gras had gelegd. "Denk je echt dat ik je wil laten wachten? Als het aan mij lag was ik hier vanmorgen om 6 uur al." Zei ze toen ze eenmaal naast hem zat.
Ze keek over het meer en glimlachte. "Mooi plekje heb je uit gekozen." Zei ze bij gebrek aan iets anders om te zeggen. Ze wilde eerst vragen wat hij van plan was, maar het maakte haar eigenlijk niets uit. Door gewoon naast hem te zitten voelde zich al gelukkig.
Ze keek opzij naar hem en glimlachte opnieuw. Tegen hem aangaan hangen leek haar wel een goed idee, maar aan de andere kant wilde ze hem niet laten schrikken of wat dan ook. Hij gaf haar een ander gevoel als waarneer ze anders bij een jongen was, een fijner gevoel.
|
|
|
|
Post by Merel on Apr 14, 2008 16:21:25 GMT 2
Thobias lachte. "Dan zou je hier waarschijnlijk helemaal alleen zijn.. Zo vroeg ben zelfs ik nog niet m'n bed uit.. Al hoewel..." Zei hij met een grinnik. Misschien zou hij voor haar wel om 6 uur uit zijn bed komen.. Als hij dat voor elkaar kreeg.. Hij ging wat verzitten en glimlachte. "Ja ik vond het wel een mooie en toepasselijke plek." Zei hij glimlachend. "Het stralende water... Even stralend .... Als je ogen.." Zei hij toen met een glimlach, al moest hij er echter wel even overna denken wat je nou het beste kon zeggen..
Hij besloot zijn gitaar maar even aan de kant te leggen, zodat hij daar niet mee bezig was, maar zodat ze gewoon even samen iets kondn doen. Praten enzo, en het zat ook gewoon een stuk gemakkelijker naast elkaar..
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 14, 2008 16:49:32 GMT 2
"Ik heb ook niet gezegd dat het me lukt." Grinnikte Saluka, al was ze de afgelopen dagen elke morgen vroeg genoeg wakker om de andere meiden wakker te maken met een uitstekend humeur... een uitstekend humeur door de jongen die nu naast haar zat.
Ze keek hem eerst vrij geintereseerd aan en benieuwt naar zijn uitleg, maar daarna kon ze niet voorkomen dat ze met roodgekleurde wangen haar hoofd wat boog. Ergens baalde ze daar wel van, zo deed ze normaal niet. "Dank je." Zei ze wat moeilijk, omdat ze ineens niet meer wist hoe ze erop moest reageren.
|
|
|
|
Post by Merel on Apr 14, 2008 21:28:41 GMT 2
Thobias lachte. "Oké gelukkig.. Want ik weet niet of het mij zou lukken namelijk." Zei hij lachend. Hoe vrolijk hij soms ook 's ochtends was.. Maar om 6 uur 'sochtends... Of hij dan al vrolijk zijn bed uit kon komen was een heel ander verhaal..
Toen hij dat had gezegt en zag dat ze wat rood werd glimlachte hij en keek snel naar het water, aangezien hij zelf ook een klein beetje bloosde. Al vond hij wel dat het klopte wat hij had gezegt. Als antwoord op het bedanktje kon hij alleen maar glimlachen, en keek nog heel even opzij.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 14, 2008 21:47:39 GMT 2
Ze keek even voorzichtig opzij naar Thobias en lachte zacht. "Waarom word jij nou weer rood? " Ze wreef even over haar wang in de hoop dat het rode wegtrok, niet echt dus.
Toen ze merkte dat ze toch normaal kon praten, ze dacht eerst van niet omdat ze gewoon niets wist te zeggen, besloot ze dan maar ook even door te gaan. "En hoe komt het dat ik bij jou het vermogen kwijt raak om te zeggen wat ik denk en wil? Het komt er gewoon niet meer uit." Het klonk niet verwijtend, uiteraard niet, eerder... oprecht verbaasd. Want dat was ze ook, wat had deze jongen in godsnaam met haar gedaan?
|
|
|
|
Post by Merel on Apr 14, 2008 21:59:22 GMT 2
Thobias grinnikte en doordat ze het gemerkt had werd hij eigenlijk alleen nog maar roder.. Speels gaf hij haar een zacht duwtje. "Waarom ik rood word? Moet jij zeggen." Zei hij grinnikend. Hij keek weer even grijnzend opzij.
Hij glimlachte en dacht na over haar vraag. "Weet ik niet.. Zo'n zelfde vraag zou ik aan jou kunnen stellen.." Zei hij glimlachend. Dankzij haar kwamen er ineens zo veel nieuwe teksten voor prachtige nummers in hem op, vrolijke melodiën. Dat was voor hem ongeveer hetzelfde als waar Saluka zelf last van had. Hij keek glimlachend opzij. Hoe bijzonder was zij dan wel niet?
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 15, 2008 0:11:08 GMT 2
"Ja sorry, normaal kan ik er wel tegen als een jongen iets liefs zegt, maar uit jou mond is het allemaal net iets anders, net iets beter." Ze glimlachte. "En ik weet niet waarom, dus ik kan ook geen antwoord geven op je vraag. Enkel dat jij gewoon iets hebt dat mij... anders maakt, raakt ofzo."
|
|
