|
|
Post by greenlightning on Jun 20, 2007 17:08:53 GMT 2
Shirie slikte en zakte toen door haar benen. Ze sleog haar handen voor haar gezicht en barstte in huilen uit. Ze schokte zo hard dat Brownspot angstig mauwde en bezrogd rondjes om haar heen begon te lopen.
'Hij deed het ook voor mij,'zei ze tegen haar handen. 'Hij was bang dat hij me zou verwonden als hij een weerwolf was. Daarom durfde hij neit te komen. maar... hoe kan ik nou vergeven dat hij er nooit was? Hij zou geweldig zijn geweest! Ik zou zoveel van hem hebben gehouden. Met hem... zou ik niet alleen zijn geweest...' Ze liet haar hadnen zakken en keek rillend naar de grond.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 20, 2007 17:14:12 GMT 2
Hermelien staarde aarzelend naar de grond. "Maar hij deed het voor jou - dat zeg je zelf. Dat betekend dat hij van je houdt. Althans; hij hield van je. Wat het nu is kan ik je niet zeggen. Mischien moet je hem wel vergeven - mischien kan je nu al die tijd van vroeger inhalenn?" zei ze, met de bedoeling Shirie te troosten. Ze dacht terug aan 8 jaar terug, toen haar vader voor het eerst in haar leven gebelt had. Hoe woedend ze toen was geweest! Ze had hem de huid vol gescholden, voordat haa moeder haar tegenhield. Een trieste glimlach bespeelde haar lippen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 20, 2007 17:23:11 GMT 2
Shirie schudde haar hoofd. 'Hij heeft nooit van me gehouden. Hoe kan dat? Hij heeft me verlaten voor mijn geboorte....' Ze zuchtte diep en veegde de tranen weg. 'Toch, hij heeft nog een excuus. Wat voor excuus heeft mijn moeder....' Dat laatste zei ze zacht, tegen zichzelf. Ze stond op, kon de anderen neit aankijken en zuchte opnieuw.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 20, 2007 17:27:33 GMT 2
"Je bent niet de enige. Probeer gewoon - van hem te houden. Je merkt vanzelf of hij het waard is, of niet. Hij zal snel genoeg laten merken of hij om je geeft" zei Hermelien zwakjes. Ze beet op haar lip in een poging haar eigen tranen tegen te houden, wat aardig lukte. "Geef hem gewoon een tweede kans"
|
|
|
|
Post by Merel on Jun 20, 2007 17:32:07 GMT 2
Steve luisterde nu alleenmaar. "Ja ik denk dat zij -hij keek even naar hermelien aangezien hij haar niet kende- gelijk heeft. Als hij het voor jou deed, hield hij dus in zekere zin ook van je. Geef hem nog een kans.. En zie." Zei hij tenslotte.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jun 20, 2007 17:34:54 GMT 2
"Voel je,je al wat beter?" vroeg Tom toen, dat het nog net hoorbaar was. Even glimlachtte hij "Ik ga maar weer..mischien spreek ik jullie nog wel een keertje"
Toen draaide hij zich om en begon te lopen terwijl Scotty ineens uit de bosjes schoot.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 20, 2007 17:57:27 GMT 2
"Kom op, Shirie. Ga naar hem toe en geef hem een tweede kans. Het zal je behoorlijk opluchten. Neem van mij aan - je eigen vader nooit vergeven omdat hij is weggegaan vóór je geboorte geeft je alleen maar schuldgevoel. Geloof me maar" zei Hermelien. Ze legde haar hand troostend op Shirie's schouder en zuchtte.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 20, 2007 18:53:26 GMT 2
Shirie keek haar aan. 'Je hebt gelijk. Ja, ik voel me wel iets beter.' Ze keek Tom teleurgesteld na. 'Okeej, dan zie ik je wel weer.'
Ze zuchtte diep. 'Ik denk dat hij eht waard is.' Ze snoof. 'Hij kan onmogelijk erger zijn dan mijn moeder, dus zit dat in elk geval goed. Dan heb ik misschien eindelijk eens een goede ouder...'
|
|
|
|
Post by Merel on Jun 20, 2007 19:06:57 GMT 2
Steve glimlachte een beetje. "Wil je dat een van ons meegaat? Of doe je het liever even alleen?" Vroeg hij nog. "Misschien is het fijn om dan zoals jij het zegt; 'toch een goede ouder te hebben.' Word je tenminste nog een beetje opgevoed." Zei hij plaagend.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 20, 2007 19:15:18 GMT 2
Hermelien gaf Steve een elleboogstoot. "Dat is niet iets om grapjes over te maken, Steve. Je weet er niks van" siste ze, nauwelijks hoorbaar.
"Kom" zei ze, en ze gebaarde naar Shirie dat ze mee moest komen. "Ik moet er toch nog heen, aangezien ik mijn werkstuk nog in moet leveren'
|
|
