|
|
Post by Merel on Jun 21, 2007 15:35:34 GMT 2
Steve keek even naar de hemel, Toen weer naar Shirie. "Waarom ben je zo bang om te veranderen? Tuurlijk ben je goed zoals je bent, Maar verandering kan nooit kwaad." zei hij, ook keek hij haar even een beetje beledigend aan. "Niet álle jongens zien je als een speeltje, En volgens mij heb je vele lieve vriendinnen."
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 21, 2007 15:38:12 GMT 2
Shirie haalde har schodeurs op. 'Er zijn er inderdaad die misschien wel om me geven. Ik weet eht niet. Ik vind het gewoon moeilijk om mensen te vertrouwen.' Ze zweeg even. 'Dan zou veranderen misschien idnerdaad niet zo slecht zijn.'
Ze keek even op en liet haar blik onderzoekend over zijn gezicht gaan. 'Nee, niet alle jongens zien me als speeltjes. Er zijn er ook genoeg die helemaal geen interresse in me hebben.'
Ze zuchtte. Ze geloofde niet dat jongens haar echt leuk vonden. Knap, ja, maar meer...
|
|
|
|
Post by Merel on Jun 21, 2007 15:43:30 GMT 2
Steve keek haar even een beetje verbaast aan. En hij dan? Wat was hij? Hij zag haar niet als speeltje, maar hij zag haar wel staan, als vriendin, of als zijn vriendin.. Maar hij sprak het niet hardop uit. Hij knikte alleen maar. Toch liet hij demonstratief haar hand los.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 21, 2007 15:46:18 GMT 2
De hint ontging Shirie niet. Ze stond stil en keek hem onstelt na. Toen leit ze haar hoofd zakken en keek weg. 'Het is moeilijk te geloven dat mensen om je geven als je van jongs af aan alleen maar te horen hebt gekregen dat het beter was geweest als je nooit was geboren, of gestorven was bij de geboorte. Dat je beter had kunnen sterven door een slangenbeet, of door te verdrinken...'
Ze slikte. 'En dat dat wordt bevestigd doordat je vader je bestaan ontkent...'
Ze schudde haar hoofd. Hij zou haar niet begrijpen.
|
|
|
|
Post by Merel on Jun 21, 2007 16:01:58 GMT 2
Steve stond nu ook stil en keek haar aan. Hij stapte naar haar toe en omhelde haar. "Maar je moet ook begrijpen, dát er mensen zijn die van je houden, gewoon om wie je bent, die zouden nooit willen dat jij nu dood zou gaan, die echt veel voor je zouden doen. Begrijp ook dat er ook zulke mensen zijn, hoe rot je leven ook is geweest, Juist aan die mensen heb je veel." Zei hij. Hij wist dit echter uit eigen ervaaring. Hij had veel aan zijn broertje gehad vroeger, heel veel.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 21, 2007 17:50:27 GMT 2
Shirie trok hem stevig tegen zich aan en verdween in de omhelsing. 'Dank je,'zei ze zacht. De tranen liepen weer over haar gezicht, maar nu zag tenminste niemand het. Ze dacht aan haar moeder en rilde. 'Kan je iemand houden, maar tegelijkertijd ook van die person houden?'Vroeg ze zacht en keek op. Haar lichte bruine ogen blonken en schitterden door de tranen.
|
|
|
|
Post by Merel on Jun 21, 2007 21:05:26 GMT 2
Steve streek even over haar haar en keek haar toen aan. "Kijk, Daar zijn vrienden nou voor." Zei hij en grijnsde even licht. Toen keek hij haar even vragend aan "Wat bedoel je daarme?" Zei hij en hij snapte haar laatste zin even niet helemaal.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 21, 2007 21:38:17 GMT 2
Shirie schudde haar hoofd. 'laat maar. Het is neit belangrijk.' Ze ging op haar tenen staan en agf hem een kus op zijn voorhoofd. 'Ja, daar zijn we vriednen voor en ik ben heel gelukkig met een vriend als jij.'
Ze pakte allebei zijn handen vast, niet vergeten dat hij eerder haar hand had losgelaten.
|
|
|
|
Post by Merel on Jun 22, 2007 11:41:10 GMT 2
Steve werd even rood en grijsde daarna. "Ja, Daar zijn Vrieden voor." Zei hij en hield haar handen stevig vast. "Nou , Zullen we eens opweg gaan naar je vader? En kijken welk oordeel we over hem gaan vellen?" Zei hij en glimlachte weer een beetje.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 23, 2007 12:47:21 GMT 2
Shirie knikte. Ze sloeg haar armen om hem heen en knuffelde hem. Ze sloot haar ogen. 'Met jou erbij... misschien dat ik deze keer zelfs kalm weet te blijven.'
Ze leit hem weer los en keek hem lief aan. 'Zie ik er nog een beetje goed uit, of zit al mijn mascara op mijn gezicht?'
Ze droeg geen make-up. Eigenlijk was ze bang dat ze allemaal rode vlekken had van het huilen.
|
|
