|
Post by greenlightning on Jun 17, 2007 15:49:00 GMT 2
Shirie zat tegen de muur aan. Ze hield haar knieen vast en deed haar best haar tranen te verbijten. Brownspot, haar kat zat naast haar, troostend spinnend, maar niks leek Shirie op te beuren. Het Cubaanse meisje slikte. Ze voelde zich misselijk.
Draconic stond van een afstandje naar haar te kijken. Ze had hem niet gezien, dat was duidelijk. Alles ontging haar tegenwoordig. Hij had gehoord over het gesprek met haar vader. Hij wilde naar haar toe lopen, maar wist niet of dat een goed idee zou zijn...
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jun 17, 2007 18:28:18 GMT 2
Tom liep rustig rond tot hij Shirie op de grond zag zitten tegen een muur. Zou hij naar haar toe gaan? Toen zag hij Draconic en haalde zijn schouders op. Op een afstandje bleef hij staan en stuurde Scotty rechtomkeers terug naar het gebouw. Hij was namelijk met hem aan het wandelen. Wat was er met haar? Dacht hij toen.
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 17, 2007 23:04:27 GMT 2
Draconic bleef staan waar hij stond. Hij kon zich neit veroeren. Wat moest hij haar zeggen? Het ene moment konden ze praten en zelfs knuffelen en het volgende moment krabte ze hem open. Hij zuchtte.
Shirie snikte zacht. Brownspot lom op haar schoot en Shirie vertstopte haar gezicht in haar vacht. Haar schoduers begonnen te schokken. Ze sloeg haar armen om de kat heen, om trost te zoeken. De kat gaf haar hoofd kopjes en bleef rustig zitten. Shirie huilde. Harder dan ze in tijden had gedaan. Ze was toch alleen...
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jun 18, 2007 10:25:54 GMT 2
Langzaam liep Tom twijfelend naar Shirie, niet wetend op ze wist dat hij hier was. Wist ze ook wel dat Draconic er was? Toen bleef hij staan, vlak bij Shirie maar of hij verder moest lopen om haar te troosten wist hij niet. Ook waarom ze huilde wist hij niet, maar hij wist wel dat ze troost zocht. "Shirie?" vroeg hij toen zachtjes, zodat ze niet zo schrikken als ze niet wist dat hij hier was.
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 18, 2007 15:04:04 GMT 2
Shirie keek half op. Ze draaide haar hoofd weg en veegde snel de tranen af. 'Dat had je niet mgoen zien,'zei ze zacht. 'Ik dacht dat ik alleen was...' Ze was blij dat hij er was. Het was een soort troost, maar tegelijk voelde ze zich benauwd. Niemand zag haar ooit huilen. Veel geloofden zelfs dat ze het niet kon.
|
|
|
Post by Merel on Jun 18, 2007 16:02:35 GMT 2
Steve was aan het rondlopen. Hij wou eigenlijk net teruggaan naar het kasteel toen hij Shirie zag. Ook had hij Nog een andere jongen gezien, Tom ofzow. Hij liep in haar richting, tot hij tot zijn grote verbazing haar zag huilen. Hij dacht na. Shirie had nog nooit een traan gelaten, nog nooit. Hij begon iets sneller te lopen. "Hoi." zei hij tegen beide. Hij hurkte naast haar neer.
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jun 18, 2007 18:52:02 GMT 2
Tom keek even naar de onbekende jongen, tenminste hij kende hem niet "Hoi" zei hij toen terug. "Geeft niet, ik was alleen aan het wandelen" zei hij toen tegen Shirie. Hij liep nu verder zodat hij bij de onbekende jongen en Shirie stond. "Tom kaulitz" stelde hij zichzelf toen voor aan Steve.
|
|
|
Post by Merel on Jun 18, 2007 21:34:04 GMT 2
"Steve Skyle." Stelde Steve zich voor. Hij glimlachte even. Toen keek hij weer naar Shirie. "Wat is er?" vroeg hij. Maar hij vroeg zich af of Shirie wel iets wou vertellen. Hij dacht diep na maar kon zich geen moment bedenken dat Shirie ooit gehuild had. "Ja ik was ook gewoon een wandeling aan het maken. Kan soms best even lekker zijn." Zei hij en keek even naar Tom, en haalde zijn schouders op. Hij maakte wel vaker af en toe een wandeling, wat vaak eindigde in iets, probemen of gewoon lol.
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 19, 2007 12:33:46 GMT 2
Shirie stond moeizaam op. Ze haalde licht haar neus op en haalde diep adem. Als de trnen er eenmaal waren, was het moeilijk ze te stoppen. Ze durfde geen van beide jongens aan te kijken. 'Het is.. niks belangrijks, echt niet.' Ze veegde een traan uit haar oog weg. Even keek z op en wist een glimalch te produceren.
|
|
|
Post by Merel on Jun 19, 2007 16:18:12 GMT 2
Steve keek haar vragend aan. "Je huild niet zomaar, en al helemaal jij niet." Hij ging naast haar staan. "Komop, vertel maar, het blijft tussen ons denk ik zo." Zei hij en keek Tom even bedenkelijk aan.
|
|