|
|
Post by greenlightning on Jul 2, 2007 23:55:19 GMT 2
Opgetogen wandelde Miquel de winkelstraat door. Tyra was zijn zusje, zijn raadgever, zijn metgezel, zijn soulmate en nu zelfs zijn liefdesadvieseur. Hij grinnikte. Koop rozen, chocolaatjes, daar houden namelijk alle vrouwen van, koop een ring of een kettinkje. Je hebt geld genoeg. Je mag je meisje verwennen. Doe dat maar.
Miquel was dik tevreden. Hij had een grote bos rozen gekocht. Derde roze, derde rood en derde wit. De bos was erg mooi en het waren zo'n dertig rozen. Onder zijn arm een grote doos met heerlijke chocolaatjes in een hartkleurige doos.
Maar nu het kettinkje, slash armbandje, slash ring nog. Hij keek in elke etalage, maar eigenlijk... had hij geen idee waar je dat kon halen....
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 0:05:29 GMT 2
Carmen liep een beetje sloom door de straat. Ze had geen zin om zich te haasten voor wat dan ook. Maar toen ze ineens iemands bekend zag werd ze wakker. Ze wist dan wel niet meer wie van de twee, Miquel of Hunter, ze het liefste in haar buurt had. Miquel was haar vriendje en ze hield vanhem wat dan ook.
Zo stil ze kon sloop ze achter Miquel aan. TOen ze net achter hem stond legte ze haar handen voor zijn ogen. Ze zei niets, ze wilde niet dat hij haar stem herkende.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 0:10:04 GMT 2
Miquel schrok. Hij draaide zich om en zag Carmen. Hij glimalchte verrukt, schrok toen, verborg zowel de doos als de bloemen achter zijn rug en grijnsde naar haar. 'Haaj, Carmen mijn roosje. Wat doe jij nou hier? Zo... zomaar op deze dag?'
Betrapt. Dt zou hij Tyra dus echt neit ertellen. Ze zou hem vet hard uitlachen...
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 0:13:03 GMT 2
Carmen lachte en haalde toen haar schouders op. "Gewoon, afleiding zoeken." Ze had Miquel niets durven zeggen over haar afspraak met Hunter in de kamer van Hogenood.
"wat doe jij eigenlijk? En wat heb je achter je rug?" Ze keek Miquel nieuwsgierig aan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 0:18:01 GMT 2
Miquel keek weg. 'Achetr mijn rug? niks, mijn shirt en mijn jasje, niks meer.'Hij grijnsde en liep achteruit. 'Vertel eens, als iemand voor jou een cadeautje wilde kopen, wat zou die dan meoten geven? Waar zou jij nou echt heel gelukkig van worden?'
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 0:24:36 GMT 2
Carmen keek Miquel wantrouwend aan, maar grijnste onder tussen. "Hoezo? Ik ben al gelukkig, ik heb helemaal niets nodig. En trouwens, ik heb jou toch al." Haar ogen glinsterde nieuwsgierig.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 0:28:25 GMT 2
Miquel zuchtte. 'Het spijt me, een Miquel kan je neit kopen. Die kan je alleen maar krijgen door zo leif en mooi te zijn als jij. Of zegeltjes te sparen.'
Hij grinnikte en liep nog steeds achteruit. Hij knikte met zijn hoofd. 'Kom nou, ik wil cadeautje voor je kopen. Help me nou mee. Ik kan enrgens een juwelier vinden. Ben ik nou zo blind of...'
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 0:33:54 GMT 2
Carmen keek Miquel verbaast aan. "Juwelier?" Toen lachte ze. "Je bent een schat! Maar je hoeft voor mij niets te kopen. Ik heb alles..." Ze zweeg heel even. "wat ik wil." Ze wist dat ze loog, ze wist niet meer wat ze wilde de laatste tijd.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 0:36:18 GMT 2
Miquel hoorde de twijfeling, maar de betekenis ontging hem. 'Kom op, je wil het wel. Kom hier, dan gaan we wat voor je halen. Jij bent goud waard en dianmantjes. Als je een mooi siraad ziet zal ik het je geven. gewoon omdat ik van je hou.' Hij glimlachte. De doos chcolaates voelde zwaar opeens en de rozen prikten. Hij wilde het geven, maar hij dwong zichzelf te wachten.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 0:39:07 GMT 2
Carmen schudde haar hoofd en toverde een zwakke glimlach op haar gezicht. "Ik heb niets nodig, ge... Echt waar." Hoe kon ze hem vragen haar te geloven, als ze dat zelf niet eens kon. "Het enigste wat ik wil is bij kunnen zijn en dat kan ik al."
|
|
