|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 16:05:06 GMT 2
Miquel liet zich tegen de muur aan zakken en sloeg zijn hadnen voor zijn gezicht. hij moest voor haar vechten. Hij liet haar gaan, stomme idioot die hij was! Hij joeg haar nu recht in Hunters handen...
Maar ergens wist hij dat het goed was. Ze moest zelf kiezen. Hij kon haar toch neit dwingen om bij haar te blijven?
Hij zuchtte diep, vermandde zich en stond op. Hij streek zijn jasje glad en ging alsnog -al wist hij zelf neit waarom- naar een juwelier.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 16:10:07 GMT 2
Carmen bleef midden op straat stil staan en staarde naar de grond. Een aantal mensen zeiden bij het voorbij komen iets tegen haar, maar ze hoorde het niet. Pas toen iemand haar een duw gaf werd ze wakker uit haar dagdroom. "Nee." Mompelde ze en draaide zich om. Met de bloemen en doos in haar handen rende zo snel ze kon terug naar Miquel.
"Miquel!" RIep ze toen ze hem zag lopen en liet onbewust de bloemen de doos vallen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 16:13:04 GMT 2
Miquel slikte en draaide zich om. Even zei hij niks. Toenv iel zijn blik op de bloemen en chocolaatjes op de grond. 'Ze zijn lekker hoor, je zou ze moeten opeten. Je kan het makkelijk hebben.'
Hij wist niks anders te zeggen. Zijn hart bloedde. Waarom had hij ooit gekozen voor een meisje? Ze kwesten je alleen maar...
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 16:16:56 GMT 2
Carmen remde niet af en vloog Miquel om zijn hals. Ze wilde niets zeggen, maar ze wist dat het eigenlijk moest. Maar dat kon wachten, zometeen zou ze het hem uitleggen. Maar nu wilde ze hem niet meer loslaten.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 16:21:52 GMT 2
Miquel zuchtte diep en sloeg zijn armen om haar middel. 'Je moet je nergens toe gedwongen voelen. Ik wil dat je echt voor me kiest en anders kiest voor een adner, of voor de vrijheid.' Hij moest een rilling onderdrukken. 'Ik wil niet dat je spelletjes met me speelt.' Stilte. 'Daarvoor hou ik teveel van je.'
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 16:26:39 GMT 2
"Ik koos voor jou en ik hou me bij die keuze." Carmen hield haar ogen gesloten. "Ik hou van je en ik zou nooit zoiets doen. Maar mijn hoofd speelt spelletjes met me en ik weet... wist niet meer wat ik moest doen. Maar ik weet nu zeker dat ik ij jou wil zijn." Carmen opende haar ogen en liet Miquel los. Ze hield haar armen om zijn nek, maar ze kon hem nu gewoon aankijken.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 16:32:39 GMT 2
Miuel knikte langzaam en ademde toen langzaam uit. 'Ik hoop dat je goed hebt nagedacht over deze keuze. Ik wil je bsoluut neit kwijt. Echt, maar... ik wil ook neit tussen jou en hem in staan.'
Hij streelde haar gezicht en keek haar dieop in haar ogen. Zijn hart bonsde sneller dan ooit en hij wist dat hij Hunter zou vermoorden als die twee iets samen kregen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 16:36:25 GMT 2
Carmens ogen dwaalde heel even af. "Ergens... is er nog twijfel. Maar die is te klein om je nu los te laten. Ik hou van je en peipkleine twijfel laat ik dat niet verpesten!" Ze wist dat ze vanuit haar hart sprak, want ze was niet bereid die twijfel te laten groeien.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 16:38:50 GMT 2
Miquel glimlachte. 'Vooruit, dan zal ik je maar geloven. Ik hoop dat ik je twijfel zal kunnen wegnemen. Dat je zal besluiten om bij me te blijven, gewoon omdat je van me houdt en omdat jullie weer vrienden zijn.'
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 16:54:11 GMT 2
Carmen knikte. "Ik ben nu hier omdat ik van je hou. Anders was ik doorgelopen naar het bos en was gaan bedenken wat ik moest doen. En dan was de twijfel groeit en had ik het al helemaal niet meer geweten. Ik had dan zitten mokken en..." Ze zweeg en schudde haar hoofd. "Maar ik ben daar niet. Ik ben hier bij jou."
Aan de andere kant van de straat stond een meisje tegen de muur aangeleund. Ze bekeek het stelletje en grijnste toen. "Dit kan nog wel eens leuk worden." Mompelde ze. Ze pakte haar tas op en liep richting Zweinstein.
|
|
