|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 0:45:35 GMT 2
'Kom dan mee, dan krijg je het om mij een plezier te doen, okeej?' Hij knipoogde opnieuw en liep nog een stuk naar achter. 'Carmen mijn roosje, kom mijn roosje, kom mijn leifje. Kom Carmen, kom nar mij.' Hij zong. Hij wist neit waarom, hij had er gewoon zin in.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 0:50:17 GMT 2
Carmen keek naar de grond en toen naar Miquel. Haar ogen waren wat dof en keken verdrietig. "Goed." Zei ze toen en liep naar hem toe.
Misschien leidde dit haar wel af, misschien maakte dit haar keuze voor Miquel wel sterker.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 0:53:25 GMT 2
Miquel voelde een vreemd gevoel. 'Wat is er met je?'vroeg hij bezorgd. Ergens voelde hij zich naar. Zijn armen zakte krachteloos langs zijn lichaam, zijn glimlach was verdwenen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 0:56:27 GMT 2
Carmen schudde haar hoofd. "Ik... ik voel me niet zo lekker." Dat was dan nog waar, ze voelde zich vreselijk. Misselijk, hoofdpijn en haar temperatuur leek koortsachtig te veranderen. Maar dat was haar verbeelding... of misschien haar schuldgevoel.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 0:58:36 GMT 2
Miquel slikte. Hij schudde zijn hoofd. 'Nee, dat is het niet.' Hij keek omlaag. Toen zuchtte hij en stak de bos bloemen en de chocolaatjes naar haar uit. 'Hier, een cadeautje voor jou. Er moet nog iets extra's bij, maar dat komt nog wel denk ik.'
Hij keek haar neit aan. dat kon hij niet.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 1:04:31 GMT 2
Carmen glimlachte, nu meer dan eerst. "Ik wist wel dat je iets verborg." Ze pakte de bloemen en de doos aan. Maar toen ze zag dat Miquel haar niets eens aan keek zuchtte ze zacht. "Miq, je weet dat ik van je hou, toch? Met heel mijn hart!" Haar liefde schoot weer naar Miquel toe. Hij was zo lief.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 12:51:47 GMT 2
Miquel knikte. Hij draaide zich om. 'Ik ben blij dat je het leuk vindt. Ik ga nog eens kijken of ik iets voor je kan vinden.' Hij liep een paar stappen weg. Toen bleef hij staan. 'Ik hou oo van jou.' Toen liep hij verder. Ze zou hem neit zien huilen. Niet nu... misschien nooit.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 13:36:08 GMT 2
Carmen schudde haar hoofd. "Miquel... wacht." Ze rende achter hem aan. "Laat me alsjeblieft niet alleen." Ze keek hem smekend aan.
Als ze alleen was zou ze weer gaan nadenken en dat bracht alleen maar twijfels voort. En dat wilde ze niet. Ze hield van Miquel en dat wilde ze vasthouden. Dat kon haar misschien overtuigen dat juist had gekozen met Miquel.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 14:55:35 GMT 2
Miquel keek haar aan. De tranen stonden in zijn ogen. 'Nee, ik denk dat je tijd nodig hebt. Misschien... heb je de verkeerde beslissing gemaakt. Ik wil je... dat weet je. Maar, ik wil dat je de juiste keuze maakt, of dat nou Hunter is, of dat ik dat ben. Mijn vriendschap heb je... dat heb ik je al gezegd.'
Hij liep door. 'Hou de spullen. Ik geef ze je met liefde.'
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 15:44:32 GMT 2
Carmen voelde een steek in haar hart. Hij wist het, ook al had ze niets gezegt, hij wist het. Had hij het van iemand anders gehoord? Of merkte hij het aan haar? OF voelde hij het gewoon?
Carmen schudde haar hoofd. Misschien moest ze even alleen zijn... Ze draaide zich om en liep weer richting Zweinstein.
Ze keek nog een keer om. Dit haatte ze. Had ze maar nooit afgesproken met Hunter, dan was er niets aan de hand geweest.
|
|
