|
|
Post by ruka on Apr 7, 2008 0:01:01 GMT 2
Uruha krabde achter zijn hoofd. "Niet aan gedacht" mompelde hij en voelde zichzelf heel dom. Hunter zat nog steeds langs hem en zei niks zijn hand bewoog langzaam richting zijn toverstaf maar Uruha had dat al gezien en pakte zijn hand en trok die weg. Hunter liet dat toe. "Ik weet ook niet welk dier het gemaakt heeft, ik vond het zoiezo vreemd" zei hij tegen niemand in het bijzonder. Uruha wist hoe het kwam dat hij Carmen zo haatte, ze was voor de opschepperigheid van Miquel gevallen. En als Hunter iets niet kon hebben dan was het uitsloven en opscheppen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 7, 2008 0:06:18 GMT 2
William bekeek de wond, maar zei er niets over. "Kun je het zelf? Ik bedoel... ja misschien dat je je niet helemaal goed voelt, dan kan het nog wel eens fout gaan."
Carmen wende haar hoofd af en trilde. Ze durfde niet bij de andere te gaan staan, maar hier alleen staan vond ze ook helemaal niets. Een van haar voeten schoof een stukje naar achter. 'Niet wegrennen!' Schreeuwde een stem in haar hoofd die haar belette nog verder te bewegen.
|
|
|
|
Post by ruka on Apr 7, 2008 0:09:21 GMT 2
"Ik weet het niet, ik voel me.... Niet echt helemaal normaal. Het zal handig zijn als iemand het even deed en Ka... Hunter hier al helemaal niet. Hij moet nog van alles een beetje bijkomen denk ik" Uruha glimlachte twijfelig en keek even naar de grond.
Hunter keek omhoog strak naar Carmen, na een paar seconde wende hij zijn hoofd af naar Uruha en ademde zwaar. Uruha pakte de hand van Hunter. "Het is niks, het komt wel goed" fluisterde Uruha zachtjes tegen hem, maar hij wist het niet, hij zei het maar hij had geen flauw idee, misschien ging hij Carmen wel aanvallen, maar dat zal hij vanzelf zien.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 7, 2008 0:16:42 GMT 2
William knikte naar June. "Laat Rose er maar buiten." Zei hij op fluistertoon en zonder een blik op Carmen te wenden. Hij haalde zijn stok tevoorschijn, net als June.
Ze voelde zijn ogen, die hoefte ze niet eens te zien om in elkaar te duiken. Ze snapte dat hij boos was, maarze hadden het toch geprobeert? Maar toen ging het fout, toen belande ze nog in de ziekenzaal. Ze wilde roepen dat ze er niets aan kon doen, maar dat zou nou niet echt logisch zijn. Zeggen dat het haar speet? Dat wel zo, maar ook dat was een beetje vreemd.
|
|
|
|
Post by ruka on Apr 7, 2008 16:06:19 GMT 2
Uruha liet de hand van Hunter los en sloot zijn ogen. Hij richtte zijn gezicht op de grond en zuchtte. Toen hij weer op keek stond hij ook gelijk op. "Willen jullie even op hem letten?" mompelde hij verward en liep naar Carmen toe. "Kan ik even met je praten?" vroeg hij rustig, hij wou praten over haar en Hunter. Door haar was bijna zijn beste vriend dood geweest, maar daar hield hij zijn mond over.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 7, 2008 16:32:37 GMT 2
WIlliam knikte en richtte zijn stok op Hunters hand. Hij sprak de spreuk nonverbaal uit.
June glimlachte. "Als je zometeen dan je hand laat genezen." Zei ze vriendelijk.
"Als het moet." Zei ze zacht en keek naar de grond. Ze klonk niet arrogant of boos, eerder bang. Ze dacht wel te weten wat Uruha ging zeggen, er waren vrij veel dingen gebeurd waarvan zij de schuld had of in ieder geval een gedeeltelijke schuld.
|
|
|
|
Post by ruka on Apr 7, 2008 16:39:49 GMT 2
Uruha knikte en liep een beetje verder. "Wat ben je van plan nu te doen. Je hebt een beslissing genomen.... Ik hoop dat je er zelf gelukkiger van bent geworden.."
Begon hij, hij had het over de beslissing van Miquel, ze had voor hem gekozen. "Opzich...." Hij stopte even "Opzich snap ik best dat je niet voor hem hebt gekozen. Maar hij kon niks doen aan zijn vader. Zijn vader is nu eenmaal machtiger als hem, hij deed zijn best, maar daar keek je blijkbaar niet na" zei hij en ging tegen een boom aanhangen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 7, 2008 16:46:41 GMT 2
Carmen voelde dat haar hart harder ging kloppen. "Dat heeft er helemaal niets mee te maken, toen wist ik dat nog niet eens." Zei ze zacht. "Je weet niet hoe het is. Ik wilde hen hetliefste allebei kiezen, maar dat kon niet. Ik weet niet waarom en hoe ik voor Miquel gekozen hebt maar zo is het gewoon gegaan. En sinds..." Ze schudde haar hoofd. "Misschien was het ook wel beter, zijn vader mag mij duidelijk niet en ik wil er niet aan denken wat hij mogelijk tegn zijn eigen zoon had gedaan als het wel wat was geworden." Zei ze wanhopig en keek Uruha met vochtige ogen aan.
|
|
|
|
Post by ruka on Apr 7, 2008 17:01:51 GMT 2
"Achja, ook al wou je ze allebei kiezen, je hebt toch voor Miquel gekozen. Ik weet ook niet waarom Carmen, jij hebt het besloten niet ik." Uruha leek te zijn veranderd van een jongen die lachte naar iemand die serieus was. "Ik weet waarom je voor Miquel gekozen hebt, hij ging op de vuist met Hunter, sloeg hem om niks. Misschien alleen maar omdat Hunter wat rustiger is en Miquel zo'n vuile uitslover!" schreeuwde hij bijna en hij ademde zwaarder als net. "Voldemort Kan zijn zoon niet doden, en hij zou jou beschermd hebben" zei hij nu rustiger. "Ik ben blij dat je je Miquel hebt gekozen. Nu weet ik dat hij iemand kan krijgen die veel beter is" gromde hij zachtjes. Hij keek om naar Hunter die gewoon rustig voor zich uit zat te staren en kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht. Hij wist dat Hunter zich bedrogen voelde, toen Miquel ertussen kwam was Hunter opeens niks meer.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 7, 2008 17:47:24 GMT 2
Carmen kwam een beetje overeind en keek hem gekwetst aan. "HIj is misschien een uitslover, maar dan is hij wel mijn uitslover. EN als hij echt zo erg is als jij denkt, dan ben ik er blij om. Hij heeft ervoor gezogt dat mijn ouders me met rust laten zonder ook maar een dreigement." Ze trilde van top tot teen en voelde een traan over haar wang glijden. "EN als je het wilt weten! Ondanks wat er ook is gebeurd en wat hij én ik allemaal hebben gedaan. Ondanks wat ik gekozen heb en hoe hij ovr mij denkt. Hou ik van hem!" Ze wees, met nu overstroomde wangen, naar Hunter. "Maar het kan niet, het is gewoon niet meer mogelijk. Ookal zou ik het zo graag willen en dat komt niet alleen door Miquel."
|
|
