|
|
Post by ruka on Nov 19, 2007 0:28:18 GMT 2
Hunter liep over het zandpad met zijn hoofd naar voren gebogen in een boek te lezen.
Hij keek niet om zich heen, en had dus ook geen idee waar hij eigenlijk naartoe ging omdat hij verzonken was in het boek.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 19, 2007 0:31:09 GMT 2
Carmen lag op haar rug naar de wolken te kijken. Ze lag net naast het zandpad en haar voeten staken een klein beetje op het pad.
Ze tuurde naar de wolken zonder ze eigenlijk te zien. Ze was ver weg met haar hoofd.
|
|
|
|
Post by ruka on Nov 19, 2007 0:37:02 GMT 2
Hunter liep nog steeds door en raakte een klein beetje van het pad af.
Hij struikelde over Carmen heen en lag op de grond de kijken.
Zijn ogen kneep hij strak dicht door de pijn en door een steen op de grond zat er nu een kras op zijn gezicht.
Van zijn slaap tot zijn kin.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 19, 2007 0:40:42 GMT 2
Carmen slaakte een kreet toen ze ineens gestoord werd uit haar gesdachte en vooral omdat er iemand over haar viel. "Ah, ga alsjeblieft van me af."
|
|
|
|
Post by ruka on Nov 19, 2007 0:43:55 GMT 2
Hunter stond wankelend op en viel weer gelijk om maar dit keer niet op Carmen.
Bloed druppelde van zijn gezicht en hij veegde het weg.
Hij zag niet dat hij op Carmen was gevallen want hij zag alleen maar vage kleuren en beelden.
"Sorry"
mompelde hij.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 19, 2007 0:45:23 GMT 2
Carmen keek geschrokken naar Hunter. "Fuck. Gaat het?" Vroeg ze bezorgd. "Wacht, ik zal.." Ze zocht in haar gewaad naar haar toverstok om hem te genezen.
|
|
|
|
Post by ruka on Nov 19, 2007 0:52:50 GMT 2
Hunter schudde zijn hoofd en keek naar Carmen die hij duidelijk zag.
"Nee het was niks, ik viel alleen op mijn slaap en dan zie je het voor een momentje wazig"
zei hij vluchtig.
"Het gaat wel weer"
Toen zuchtte hij en hief zichzelf weer wat op.
Hij ging zitten pakte zijn boek en begon te lezen, om de paar seconde viel er een druppel op de bladzijde, het bloeide nog steeds.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 19, 2007 0:55:13 GMT 2
Carmen zuchtte geergerd. "Doe niet zo koppig." Zei ze terwijl ze haar stok tevoorscheen haalde. "Het zal niet de eerste keer zijn dat ik je moet genezen omdat je gewond bent geraakt door mij." Ze zei het als een grapje, maar het was eigenlijk waar.
|
|
|
|
Post by ruka on Nov 19, 2007 1:01:59 GMT 2
"Ik ben koppig en dat weet je, dat ben ik altijd al geweest"
Hunter keek zo dat Carmen de kras niet kon zien dus ook niet goed kon maken.
"Als ik niet koppig zou zijn zou ik Hunter niet zijn"
mompelde hij toen en las verder ondanks dat er allemaal rode puntjes op de bladzijde zaten.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 19, 2007 1:05:08 GMT 2
"Nou, maar goed dat dat mij nog nooit heeft tegen gehouden of wel soms." Ze keek hem rustig aan. "Kop op. Kan moeilijk hier zo blijven zitten met een lekkend hoofd. Straks denken mensen nog dat ik je heb open gekrabt ofzo."
|
|
